Φελνίκος

Λένε ότι, αν θέλεις τον Παράδεισο, πρέπει να τα βρεις με τους διαβόλους. Το κακό με τον Κ. Καραμανλή είναι ότι ενώ διάφοροι υπουργοί και στελέχη του κόμματός του προσπαθούν να κλείσουν, και κλείνουν, συμφωνίες μαζί τους, ο ίδιος επιμένει ότι είναι ο... αρχάγγελος της κάθαρσης.

Αν, βέβαια, ο πρωθυπουργός προτιμούσε να διαβάζει τον Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο αντί για την Κική Δημουλά, τότε ίσως κατανοούσε ότι η πραγματικότητα αποτυπώνεται στον στίχο: «Τόσα χρόνια μιλούσες/ κι η αλήθεια τρυπούσε τα λόγια σου/ τώρα σωπαίνεις / και το ψέμα βουίζει στη σιωπή σου». Και μπορεί να αντιδρούσε διαφορετικά αντί να περιμένει να φύγει από την επικαιρότητα το «Τσιτουρίδης γκέητ» για να λάβει και να ανακοινώσει τις αποφάσεις του. Δυστυχώς για τον ίδιο και τη Ν.Δ., το σκάνδαλο των ομολόγων θα συνεχιστεί και μετά το Πάσχα. Ο πραγματικός Γολγοθάς για την κυβέρνηση έρχεται μετά την Ανάσταση. Το μεταπασχαλινό πολιτικό τοπίο θα είναι εκρηκτικό. Νέα «βαρελότα» θα σκάσουν. Ας δούμε ποια είναι αυτά.

Πρώτον, το δυσμενές πολιτικό κλίμα για την κυβέρνηση θα επιταθεί. Οι αρνητικές δημοσκοπήσεις προβλέπεται να γίνουν περισσότερο μαύρες στις μετρήσεις που θα ακολουθήσουν και στις οποίες θα καταγράφεται, όπως πιθανολογείται από τους αναλυτές, η δυσαρέσκεια των πολιτών, όπως αυτή θα έχει μεταφερθεί από το κέντρο στην περιφέρεια, στη διάρκεια του ψησίματος του οβελία. Ήδη οι βουλευτές της επαρχίας έχουν στείλει στη Ρηγίλλης και στο Μαξίμου τα άσχημα μαντάτα των πρώτων ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας. Το κλίμα δεν είναι απλώς βαρύ, είναι πολικό, ακόμη και μεταξύ των γαλάζιων οπαδών. Μια κυβέρνηση που έχει μάθει να πολιτεύεται με γνώμονα τις δημοσκοπήσεις, αλλά και να διαμορφώνει την κοινή γνώμη και συνακόλουθα την πολιτική αντιπαράθεση με βάση τα ευρήματά τους, δεν είναι και ό,τι καλύτερο.

Μέχρι τώρα το ψυχολογικό άλγος ως προς το εκλογικό αποτέλεσμα το είχε το ΠΑΣΟΚ. Τώρα οι ρόλοι αντιστρέφονται. Η αξιωματική αντιπολίτευση ανακτά την αυτοπεποίθησή της και η συμπολίτευση απογοητεύεται. Αν η ψαλίδα μεταξύ των δύο κομμάτων αρχίζει να κλείνει όχι μόνον ως προς την πρόθεση ψήφου, αλλά και ως προς την παράσταση νίκης, την καταλληλότητα διακυβέρνησης και τη δημοφιλία των δύο αρχηγών, τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα για την κυβέρνηση. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο μειονέκτημα για ένα κόμμα από το να πνέει ούριος άνεμος στα πανιά του αντιπάλου τον τελευταίο -και προεκλογικό- χρόνο μιας τετραετίας.

Οι δημοσκοπήσεις που θα γίνουν αμέσως μετά το Πάσχα θα είναι το πρώτο «βαρελότο» και ίσως το πιο εκκωφαντικό, καθώς σ’ αυτές θα συμποσούνται και οι παρενέργειες από τα επόμενα «βαρελότα» στα οποία θα αναφερθούμε.

Δεύτερον, οι αποκαλύψεις για το σκάνδαλο με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων θα συνεχιστούν. Οι πολλοί μικροί Πουαρό των Μέσων Ενημέρωσης και της αντιπολίτευσης ψάχνουν τα πάντα. Μάλιστα, και με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί, βρίσκουν ολοένα και περισσότερες πόρτες ανοιχτές και αρκετούς που είναι πρόθυμοι να προσφέρουν «πληροφορίες και υλικό». Ιδιαίτερα η Χαρ. Τρικούπη, σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες, έχει επεξεργαστεί μια πολύ καλά σχεδιασμένη τακτική, προκειμένου να μη φύγει το θέμα από την επικαιρότητα ή τουλάχιστον να παραμείνει για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μπορεί στη δημοσιότητα. Η στάγδην αποδόμηση είναι ό,τι χειρότερο για μια κυβέρνηση, καθώς την κρατά σε αιχμαλωσία διαρκείας και της στερεί τη δυνατότητα φυγής προς τα εμπρός, αφού δεν γνωρίζει αν οι τυχόν πρωτοβουλίες για έξοδο από την κρίση θα ναυαγήσουν σε νέες αποκαλύψεις. Πολλές φορές, η διαχείριση μιας κρίσης είναι χειρότερη και από αυτή καθαυτή την κρίση.

Το ευκταίο για την κυβέρνηση θα ήταν το πρόβλημα να περιορίζεται μόνο στα ασφαλιστικά ταμεία και να μην έχει επεκταθεί και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Πάντως, ορισμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι ενδεχομένως να έχει υπάρξει «δομημένη συμπεριφορά» και πέραν των ταμείων. Νοσοκομεία, οργανισμοί, εταιρείες του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα βρίσκονται στο μικροσκόπιο. Στην πολιτική και δημοσιογραφική έρευνα, όσον αφορά τις αποκαλύψεις, θα πρέπει να προστεθεί η δικαστική και ιδιαίτερα αυτή που διεξάγει ο Γ. Ζορμπάς, το πόρισμα του οποίου αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Μάλιστα, το αποτέλεσμα της έρευνας Ζορμπά ενδεχομένως να ανοίξει τη βεντάλια των υπευθύνων και να δώσει επιχειρήματα και αποδείξεις σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι υπάρχει συνευθύνη του υπουργείου Οικονομίας και του υπουργείου Απασχόλησης.

Τρίτον, στο εσωτερικό της κυβέρνησης υπάρχει εμφύλιος πόλεμος τόσον για τους υπεύθυνους όσον και για το δέον γενέσθαι. Οι υπουργοί δεν λαμβάνουν διακριτές αποστάσεις μόνον από τον Σάββα Τσιτουρίδη, αλλά διαφωνούν και με τον χειρισμό της υπόθεσης από τον πρωθυπουργό. Δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι αρχίζουν να αναζωπυρώνονται παλιές διαφωνίες όσον αφορά το επικοινωνιακό επιτελείο, ενώ στις αντιθέσεις εμφιλοχωρούν και οι εκλογικές αντιπαλότητες. Ίδια και χειρότερη κατάσταση επικρατεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Δικαιολογημένα, η πλειονότητα των βουλευτών αισθάνεται απογοητευμένη και σε πολλές περιπτώσεις οργισμένη από τις εξελίξεις. Μη μετέχοντας στη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων και νιώθοντας έντονη την πίεση της κομματικής βάσης, ζητά «να πέσουν κεφάλια». Σε ορισμένες περιπτώσεις η αγανάκτηση φιλτράρεται και από υποκειμενισμό. Η πίεση για αλλαγές και ανασχηματισμό γίνεται εντονότερη, καθώς πολλοί είναι αυτοί, ιδιαίτερα οι νέοι βουλευτές, που θα ήθελαν στις προσεχείς εκλογές να ζητούν την ψήφο έχοντας τον τίτλο του υπουργού ή του υφυπουργού.

Ο εμφύλιος δεν περιορίζεται όμως μεταξύ των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου και των βουλευτών της συμπολίτευσης. Διαχέεται σε ολόκληρο το κομματικό σώμα και στις τοπικές κοινωνίες. Είναι μια αλληλοτροφοδοτούμενη ένταση που μόνον κακά προοιωνίζεται για τη συνοχή της Ν.Δ. εν όψει μάλιστα εκλογών.

Τέταρτον, αμέσως μετά το Πάσχα στον χορό της αντιπαράθεσης αναμένεται να μπουν και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ εξαγγέλλουν απεργίες, δικαστικές προσφυγές, κατάθεση αγωγών και διεκδίκηση αποζημιώσεων. Το κοινωνικό κλίμα θα φορτιστεί, καθώς δίπλα στις πολιτικές καταγγελίες θα υπάρξουν και κοινωνικές κινητοποιήσεις. Η αυξανόμενη κοινωνική κινητικότητα όσον αφορά το ασφαλιστικό πρόβλημα θα έλθει να προστεθεί αθροιστικά στις πρόσφατες κινητοποιήσεις των φοιτητών και της πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά και ευρύτερα του κόσμου της εκπαίδευσης, καθώς είχε προϋπάρξει το φθινοπωρινό κίνημα των δασκάλων.

Το κοινωνικό «βαρελότο», ακόμη κι αν έχει πολιτική υποκίνηση, μπορεί να έχει ευρύτερες παρενέργειες, καθώς σ’ αυτό περιλαμβάνεται και η διάχυτη δυσαρέσκεια που πυροδοτεί η οικονομική δυσπραγία. Όταν εμφανίζονται ρωγμές στην κοινωνική και εργασιακή ειρήνη, συνωθούνται πολλές δυνάμεις για να εκφραστούν. Όσο υπήρχε πολιτική κυριαρχία της κυβέρνησης και η αίσθηση επανεκλογής της ήταν εδραία, οι κοινωνικές αντιδράσεις ήταν σε «καταστολή». Όταν ξεσπά πολιτική θύελλα και αμφισβητείται η ηγεμονία της κυβερνητικής εξουσίας, τότε οι ρηγματώσεις στο κοινωνικό σώμα διευρύνονται και ο πάσα -και για οτιδήποτε- πικραμένος βρίσκει ευκαιρία να εκφράσει το παράπονο και τη δυσαρέσκειά του. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ζημιά που επέφερε το «Τσιτουρίδης γκέητ» στην κυβέρνηση. Έδωσε τη δυνατότητα στην πολιτική αντιπολίτευση να σηκώσει κεφάλι και στην κοινωνική δυσαρέσκεια να εκφραστεί.

Πέμπτον, συναφές με το κοινωνικό «βαρελότο» είναι και το οικονομικό. Αμέσως μετά το Πάσχα, αναμένεται να υπάρξει οικονομική και δημοσιονομική στενότης. Θα πρέπει από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο να καταβληθούν οι αυξήσεις της εισοδηματικής πολιτικής και τα αναδρομικά σε δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους. Να επιστραφεί ο ΛΑΦΚΑ, να δοθούν επιδόματα σε στρατιωτικούς, εκπαιδευτικούς, στα σώματα ασφαλείας, στους πολιτικούς συνταξιούχους, στους άνεργους κ.ά. Και όλα αυτά πρέπει να γίνουν όταν το πρώτο δίμηνο του 2007 υπάρχει σημαντική αύξηση των κρατικών δαπανών.

Η απόκλιση στις δαπάνες είναι σημαντική -ξεπερνά το 10%, ενώ στόχος ήταν το 5,8%- και δεν ισοσκελίζεται από τα αυξημένα έσοδα που παρουσιάζει προσώρας ο προϋπολογισμός. Οι υποσχέσεις που έχουν δοθεί είναι πολλές και οι προσδοκίες μεγάλες. Εάν δεν τηρηθούν, μπορεί στο κοινωνικό «βαρελότο» να προστεθεί κι άλλη εκρηκτική γόμωση. Ενδεχομένως και για τον «φόβο των Ιουδαίων» (να μην παρουσιαστεί δηλαδή διεύρυνση της κοινωνικής δυσαρέσκειας) να υπάρξουν δημοσιονομικές υπερβάσεις. Εδώ προστίθεται ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα, ένα ακόμα «βαρελότο».

Έκτον, η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς κοινοτικής επιτήρησης. Η κυβέρνηση ήλπιζε και ελπίζει να βγει από αυτή το αργότερο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Περιμένει μάλιστα το αμέσως προσεχές διάστημα το «πράσινο φως» από την Κομισιόν για να προπαγανδίσει την άρση. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι με το κλίμα που διαμορφώνεται μπορεί να υπάρξουν τώρα πρόσθετα εμπόδια για να επιτευχθεί ο στόχος.

Ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο έχουν υποσχεθεί ότι την επόμενη τετραετία θα λύσουν το ασφαλιστικό. Τώρα τα συνδικάτα βροντοφωνάζουν «αν δεν δώσετε πίσω τα κλεμμένα από τα ταμεία, ξεχάστε τον διάλογο για το ασφαλιστικό». Οι σκεπτικιστές υποστηρίζουν ότι ο επίτροπος Αλμούνια ίσως ζητήσει πρόσθετες εγγυήσεις, ενώ δεν αποκλείεται η γραφειοκρατία των Βρυξελλών να γίνει πιο επιφυλακτική ως προς την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της χώρας. Η αναπτυσσόμενη φιλολογία ότι ο τρόπος διαχείρισης των αποθεματικών των ταμείων -πλην των άλλων- υπηρετούσε και τη δημιουργική λογιστική ίσως διεγείρει τα αντανακλαστικά της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας για ενδελεχή έρευνα. Τυχόν ευρήματα δημιουργικής λογιστικής, σε συνδυασμό με αμφισβήτηση της επίλυσης του ασφαλιστικού και της δημοσιονομικής σταθερότητας, δεν αποκλείεται να αφαιρέσουν το πολιτικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης σχετικά με την άρση της επιτήρησης σε χρόνο που αυτή επιθυμούσε.

Το έβδομο «βαρελότο» το κρατά στα χέρια του ο Κ. Καραμανλής. Αν θα σκάσει και τι θόρυβο θα κάνει εξαρτάται από τις πρωτοβουλίες που θα πάρει το επόμενο εικοσαήμερο. Προσώρας έχει «καεί» το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού όσον αφορά τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Η απόφασή του είναι τώρα οριστική: κάλπες δεν μπορούν να στηθούν πριν από τον Οκτώβριο. Μάλιστα, θεωρεί ότι οι εξελίξεις σπρώχνουν αναγκαστικά τις εκλογές προς το τέλος της τετραετίας.

Η μόνη πολιτική πρωτοβουλία για να ανορθώσει το κύρος της κυβέρνησης, να διασφαλίσει τη συνοχή της και να επιταχύνει το κυβερνητικό έργο είναι να την αναδομήσει. Αυτό σχεδιάζει να το πράξει στα τέλη Απριλίου, αρχές Μαΐου και αφού προηγουμένως κατακαθίσει ο κουρνιαχτός από το σκάνδαλο των ομολόγων.

Αν, όμως, συνεχίσει απλώς να περιμένει τα πορίσματα των ερευνών και να υπάρξει κόπωση στο εκλογικό σώμα όσον αφορά τις αποκαλύψεις, δίνει το πλεονέκτημα στην αντιπολίτευση, η οποία μπορεί να κρατά στη φαρέτρα της όπλα προκειμένου να συνεχίζεται η αποδόμηση της κυβέρνησης και να φρενάρει με αυτό τον τρόπο και τον ανασχηματισμό.

Μέχρι, όμως, να σκάσουν αυτά τα «βαρελότα», ας αφεθούμε στη μαγεία των χαλκουνιών το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής...

Κύριε πρωθυπουργέ, γνωρίζετε ότι τούτη η εφημερίδα και ο γράφων παραμένουν έξω από τη λεγόμενη διαπλοκή συμφερόντων και ενάντια στους ψευδεπίγραφους διαχωρισμούς στο πολιτικό, επιχειρηματικό, πνευματικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.

Το γνωρίζετε πολύ καλά. Ιδιαίτερα εσείς. Και, προς τιμήν σας, το έχετε αναγνωρίσει. Γνωρίζετε ότι η κριτική μας ήταν πάντα καθαρή, τίμια και αδέσμευτη. Δεν υπηρετούσε ούτε υπέκρυπτε σκοπιμότητες.

Στο παρελθόν, όταν ήσασταν στην αντιπολίτευση, δεν διστάσαμε να στηρίξουμε θέσεις και πρωτοβουλίες σας επειδή πιστεύαμε ότι προάγουν το δημόσιο συμφέρον και προωθούν τη διαφάνεια στον δημόσιο βίο. Συγκρουστήκαμε με το αλαζονικό, καθεστωτικό και απεχθές πρόσωπο της εξουσίας που επέδειξε το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα την περίοδο 2000-2004. Δεν υποκύψαμε ούτε σε σειρήνες ούτε φοβηθήκαμε απειλές. Αλλά και τώρα, που είστε κυβέρνηση, ταχθήκαμε αλληλέγγυοι σε οτιδήποτε εξυπηρετεί τους πολίτες, τη χώρα και το εθνικό συμφέρον. Κάθε τι θετικό το στηρίξαμε. Κάθε αρνητικό το ψέξαμε. Είμαστε, και το γνωρίζετε πολύ καλά, υπέρ των ριζικών αλλαγών, των ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων που συμβάλλουν στον διοικητικό εκσυγχρονισμό, την παραγωγική ανασυγκρότηση, την πολιτική και πνευματική αναγέννηση της χώρας. Ενάντιοι στη μίζερη, πτωχή και καθυστερημένη Ελλάδα. Υπέρμαχοι της ανάπτυξης, της εξωστρέφειας, της δημιουργίας μιας νέας Ελλάδας. Της Ελλάδας των ανοιχτών οριζόντων. Της Ελλάδας του μέλλοντος, που βλέπει, ορίζει και διεκδικεί τη θέση της στο νέο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Όταν αναλάβατε την κυβέρνηση, πολύ περισσότεροι Έλληνες απ’ όσοι σάς ψήφισαν στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 πιστέψανε ότι ένας νέος άνθρωπος, όπως εσείς, θα δουλεύατε αόκνως τουλάχιστον για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Είχατε μεγάλη ανοχή. Η κυβέρνησή σας διέθετε συντριπτικό ηθικό πλεονέκτημα έναντι του βασικού σας αντιπάλου· του ΠΑΣΟΚ.

Γι’ αυτό και μέχρι πρότινος εδικαιολογούντο λάθη, παραλείψεις, υστερήσεις, ακόμη και κρούσματα που αντιστρατεύονταν το δόγμα σας περί σεμνότητος και ταπεινότητος. Γι’ αυτό και οι δημοσκοπήσεις, όταν κατέγραφαν φθορά της κυβέρνησης, εσάς σάς άφηναν ανέγγιχτο, στο απυρόβλητο.

Μέχρις εδώ όμως, κύριε πρωθυπουργέ. Πλέον το κλίμα αλλάζει. Το σκάνδαλο με τα ομόλογα και τη διαχείριση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων πλήττει ανεπανόρθωτα τη συνοχή και την αξιοπιστία της κυβέρνησης, αλλά αγγίζει και εσάς.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Ουδείς, κατανοεί τη στάση σας. Και, το κυριότερο, δεν την δικαιολογεί. Γιατί δεν παρεμβαίνετε; Γιατί δεν δίνετε ένα τέλος στη δυσώδη αυτή υπόθεση; Γιατί εμφανίζεστε ως αμέτοχος ή αδιάφορος; Γιατί δεν κόβετε τον γόρδιο δεσμό με τα φαινόμενα διαφθοράς που εμφανίστηκαν;

Δεν είναι μόνον οι ασφαλισμένοι, δεν είναι μόνον οι πολίτες, δεν είναι μόνον οι πολιτικοί σας αντίπαλοι αυτοί που απαιτούν την κάθαρση. Είναι και οι υπουργοί σας, οι βουλευτές σας, τα στελέχη σας, οι οπαδοί σας που αποζητούν τη λύτρωση από το άγος των κρυφών, σύνθετων, δομημένων, ή όπως αλλιώς τα αποκαλούν, ομολόγων.

Είναι έγκλημα για το πολιτικό σύστημα, τον δημόσιο βίο, τη Δημοκρατία, να ενοχοποιείται συλλήβδην μια παράταξη για τα κρίματα και τα ανομήματα κάποιων υπουργών, κυβερνητικών στελεχών και διορισμένων κρατικών αξιωματούχων.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Όσο αφήνετε αυτή την υπόθεση να υποσκάπτει το κύρος, τη συνοχή και την αξιοπιστία της κυβέρνησής σας, υπονομεύετε και το μέλλον της παράταξης της οποίας ηγείστε. Μόνον κακοί συμβουλάτορες είναι όσοι τυχόν σας λένε να κρατηθείτε μακριά από την υπόθεση για να μη «λερωθεί» δήθεν το προφίλ σας. Οι αποστάσεις εκλαμβάνονται είτε ως αδιαφορία είτε ως ατολμία. Μάλιστα, κινδυνεύετε να καταστείτε μέρος του προβλήματος. Οι κατηγορίες της αντιπολίτευσης ότι δήθεν «σας κρατάει ο Τσιτουρίδης» λειτουργούν διαβρωτικά στο κοινωνικό σώμα. Η σπερμολογία γίνεται φήμη και αναπαράγεται ταχύτατα με ολέθριες συνέπειες.

Η επιχειρηματολογία ότι δήθεν δεν λειτουργείτε υπό πίεσιν είναι αστεία. Οι πολιτικοί ηγέτες πάντα λαμβάνουν αποφάσεις υπό πίεσιν. Και οι μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες διακρίνονται όταν λαμβάνουν δυσάρεστες αποφάσεις και δεν αφήνουν τα γεγονότα να δηλητηριάζουν τον τόπο. Και το σκάνδαλο των ομολόγων δηλητηριάζει τον τόπο. Εν τινι τρόπω μοιάζει με επιθετικό καρκίνο.

Αστείο είναι, επίσης, και το επιχείρημα ότι περιμένετε... να φύγει το θέμα από την επικαιρότητα για να ανακοινώσετε τις αποφάσεις σας. Με αυτόν τον τρόπο εμφανίζεστε ωσάν να προτάσσετε το προσωπικό ή κομματικό σας συμφέρον από το δημόσιο και το γενικό καλό.

Και, βέβαια, δεν είναι αστείο, αλλά δείχνει και πολιτικό αβδηριτισμό το δήθεν επιχείρημα ότι περιμένετε να ξεχαστεί η υπόθεση επειδή «τα θαύματα κρατούν τρεις μέρες και τα μεγάλα τέσσερις». Η υπόθεση δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Ενσταλάσσεται στη συνείδηση των πολιτών. Μένει. Όπως έμεινε για το ΠΑΣΟΚ το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, το πόρισμα Σπράου για το ασφαλιστικό και τα άλλα ανομήματα. Υπερβαίνει δε και τον πολιτικό αβδηριτισμό το άλλο επίσης προβαλλόμενο επιχείρημα: «Ο Καραμανλής δεν παίρνει το κεφάλι του Τσιτουρίδη, γιατί δεν ξέρει μήπως μετά αποδειχθεί ότι εμπλέκονται και άλλοι». Αυτό δεν είναι επιχείρημα. Είναι ομολογία ενοχής. Τουλάχιστον φροντίστε να σιωπήσουν όσοι φωστήρες της κυβέρνησής σας το διακινούν ως επιχείρημα της καθυστέρησης στη λήψη αποφάσεών σας. Μας είναι αδιανόητο ότι εμφορείστε από τέτοιες ιδέες.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Ο θείος σας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε πει ότι στέγνωσε την ψυχή του για να κυβερνήσει τη χώρα. Δεν κατανοεί κάποιος γιατί εσείς πρέπει να είστε τόσο συναισθηματικός, φιλεύσπλαχνος και μεγάθυμος για αξιωματούχους που στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, αδιαφόρησαν ή δεν εφήρμοσαν τη νομοθεσία. Σε κάθε πάντως περίπτωση ζημίωσαν τα ασφαλιστικά ταμεία.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Είναι προτιμότερο να αποδειχθεί ότι αδικήσατε κάποιον, τον οποίον κάλλιστα θα μπορούσατε να αποκαταστήσετε, παρά να αδικείτε την παράταξή σας, αφήνοντάς την εκτεθειμένη σε κάθε είδους καταγγελία, υπόνοια και υποψία, στερώντας της έτσι και το δικαίωμα να αποκαταστήσει την τιμή της.

Είναι προτιμότερο να βγείτε ευθαρσώς και υπό τύπον διαγγέλματος να παραδεχθείτε το λάθος, το έγκλημα, βαφτίστε το όπως θέλετε, που διεπράχθη σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων. Να ανακοινώσετε μέτρα και αποφάσεις. Να ζητήσετε συγγνώμη και να δηλώσετε ότι εγγυάστε προσωπικά πως δεν θα ξανασυμβεί. Μια τέτοια γενναία στάση θα σας ωφελήσει προσωπικά, θα βγάλει από το αδιέξοδο την κυβέρνησή σας και θα αποκαταστήσει την τιμή της παράταξής σας. Εξάλλου μια τέτοια τοποθέτηση θα είναι και εκ του ασφαλούς. Θα παραδεχθείτε ένα γεγονός το οποίο είναι κοινός τόπος για το σύνολο, πλην ίσως των εμπλεκόμενων, πολιτών. Είναι λάθος να αρνείστε το προφανές και αυταπόδεικτο. Είναι έγκλημα να αφήσετε να εδραιωθεί η πεποίθηση ότι η υπόθεση κουκουλώθηκε. Γιατί μάλλον εκεί θα οδηγηθούμε, καθώς είναι πολύ δύσκολη η αποκάλυψη των δαιδάλων, τους οποίους διατρέχει το «μαύρο χρήμα» ιδιαίτερα σε σύνθετες υποθέσεις, όπως τα χρηματιστηριακά παράγωγα της δευτερογενούς αγοράς. Στο τέλος κινδυνεύετε να μείνετε για πάντα με τη ρετσινιά, ακόμη κι αν υπήρξε απλή πολιτική αβελτηρία.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Η χώρα δεν μπορεί να σπαταλά άλλο τις δυνάμεις της στο κυνήγι γκρίζων και ύποπτων υποθέσεων, δεν μπορεί να γίνεται όμηρος «αδίστακτων χρηματιστών και ανίδεων διοικήσεων ταμείων» και ανίκανων ή αμοραλιστών πολιτικών, δεν μπορεί να τρώει τις σάρκες της ασχολούμενη με τις πομπές των μπλε ή πράσινων παιδιών της, δεν μπορεί να παραμένει καθηλωμένη και να ολοφύρεται επί των ερειπίων που σωρεύουν απατεώνες, ανίκανοι ή ηλίθιοι διαχειριστές της εξουσίας, δεν μπορεί να βυθίζεται συνεχώς στη λουμπινιά, την ανομία και τον λαϊκισμό, δεν μπορεί να επιστρέφει στην εποχή των Ειδικών Δικαστηρίων.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Η Ελλάδα χρειάζεται να πετάξει, να αναμετρηθεί με το μέλλον της, να στηριχθεί στις δημιουργικές της δυνάμεις, να γελάσει με το χαμόγελο των παιδιών της που δεν έχουν γεννηθεί ακόμη, να διαγράψει τα κακά του παρελθόντος της και να πορευτεί με τις αρετές της. Όσο καθυστερείτε ή αποφεύγετε να εκδώσετε πολιτική ετυμηγορία επί όσων συμβαίνουν, χάνετε. Αύριο τα πράγματα θα ’ναι χειρότερα. Τώρα πρέπει να παρέμβετε. Δεν μπορεί συνεχώς αυτή η χώρα και αυτό το έθνος να ανεβαίνουν συνεχώς στον Γολγοθά και να περιμένουν για πάντα κρεμασμένοι εκεί. Όσο δεν το πράττετε, το «Τσιτουρίδης γκέητ» θα σας ποτίζει συνεχώς με όξος και χολή και δεν θα δείτε Ανάσταση...