Φελνίκος

Εκτός ελέγχου φαίνεται ότι δρομολογείται πλέον η υπόθεση της Siemens. Οι εξελίξεις εφεξής, όπως τουλάχιστον συνομολογούν οι γνωρίζοντες τη δικογραφία, τα ντεσού και το παρασκήνιο, θα είναι καταιγιστικές.

Τα πρόσωπα που φέρονται να εμπλέκονται στις σκοτεινές διαδρομές του μαύρου και πολιτικού χρήματος υπερβαίνουν τα δέκα και είναι σημαντικά στελέχη των δύο κυβερνητικών κομμάτων, ενώ παραλήπτες είτε «δώρων» είτε «χορηγιών» λέγεται ότι είναι και κάποια κομματικά στελέχη ή και βουλευτές κομμάτων της Αριστεράς. Όταν -διαγενομένου του χρόνου και των ερευνών- αποκαλυφθούν τα όσα καταγράφονται στις μαρτυρικές καταθέσεις, είναι σίγουρο ότι το πολιτικό σύστημα θα κλυδωνιστεί επικίνδυνα.

Προσώρας, κι αυτό είναι το επικίνδυνο, στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία τα ονόματα των (δήθεν) εμπλεκομένων «πέφτουν σαν το χαλάζι». Το όργιο «πληροφοριών» και φημών είναι πρωτοφανές. Ανάλογα είτε με το κομμάτι της δικογραφίας που γνωρίζει κάποιος είτε με την πηγή της πληροφόρησης που έχει (δικηγορικά γραφεία, δικαστικές Αρχές, κομματικά επιτελεία), γίνεται γνώστης των «αμαρτωλών σχέσεων» που συνήψαν πολιτικοί παράγοντες και αξιωματούχοι με τους «διαφθορείς» της Siemens.

Οι μίζες που δόθηκαν από το «μαύρο ταμείο» της γερμανικής εταιρείας σχετίζονται -με τις μέχρι τούδε τουλάχιστον αποκαλύψεις που είτε έχουν δημοσιοποιηθεί είτε περιέχονται στη δικογραφία- με έργα και προμήθειες στον χώρο του ΟΤΕ, του ΟΣΕ, του στρατιωτικού εξοπλισμού, του C4I και της διεξαγωγής της Ολυμπιάδας του 2004.

Υπουργοί, στελέχη επιχειρήσεων του Δημοσίου και ταμεία κομμάτων ήταν οι αποδέκτες του μαύρου και πολιτικού χρήματος τα τελευταία 20 χρόνια, αρχής γενομένης από την πρώτη σύναψη προγραμματικών συμφωνιών του ΟΤΕ με προμηθεύτριες εταιρείες, μεταξύ των οποίων και η Siemens. Κεντρικό πρόσωπο μετά τους Μαυρίδη και Γεωργίου αναδεικνύεται για την ύστερη και πρόσφατη περίοδο του σκανδάλου ο Χριστοφοράκος.

Κατά κάποιον τρόπο, ο πρώην γενικός διευθυντής της Siemens Hellas εμφανίζεται σαν το πρόσωπο με το οποίο άνοιξε ο κύκλος των αποκαλύψεων και με το οποίο θα κλείσει, αφού προηγουμένως αποκαλυφθούν κι άλλα ηχηρά ονόματα κρατικών αξιωματούχων, υπουργών (διατελεσάντων ή ακόμη και εν ενεργεία), κομματικών στελεχών, παρένθετων προσώπων, διαμορφωτών της κοινής γνώμης, καθώς επίσης και επιχειρηματιών. Οι αποκαλύψεις θα συνεχιστούν, επειδή είναι πολλά τα κέντρα -είτε εγχώρια είτε της αλλοδαπής- που τροφοδοτούν με στοιχεία και υλικό.

Εξάλλου, το σκάνδαλο Siemens είναι διεθνές. Εκτείνεται από τη Γερμανία μέχρι τις ΗΠΑ, από το Λονδίνο μέχρι τη Γενεύη, από την Αυστρία μέχρι την Ιταλία. Οι ελεγκτικές Αρχές, τα δικηγορικά γραφεία, οι εισαγγελείς και όσοι άλλοι ερευνούν και εμπλέκονται στην υπόθεση είναι ένα κουβάρι, από το οποίο ο καθένας και για λογαριασμό του τραβάει τη δική του άκρη. Με αποτέλεσμα το... μπέρδεμα και ως εκ τούτου την αποκάλυψη της αλήθειας.

Τα δεδομένα μέχρι στιγμής της υπόθεσης προσομοιάζουν με κομμάτια ενός παζλ, τα οποία οι ερευνώντες καλούνται να ανεύρουν προκειμένου να φωτιστεί πλήρως η υπόθεση. Το κάθε κομμάτι αυτού του παζλ αποκαλύπτει μια πλευρά του διεθνούς σκανδάλου στο οποίο είναι αναμεμειγμένη η χώρα μας. Μέχρι στιγμής έχουμε:

Πρώτον, υπάρχει διαμάχη της νέας με την παλιά διοίκηση της Siemens στη Γερμανία. Η σύγκρουση αυτή παράγει «πτώματα».

Δεύτερον, η αμερικανική δικηγορική εταιρεία Debevoise, που έχει αναλάβει για λογαριασμό των αμερικανικών χρηματιστηριακών Αρχών να ερευνήσει την υπόθεση, σε αρκετές περιπτώσεις συγκρούεται και με τη νέα διοίκηση της Siemens. Προσφάτως, στελέχη της Debevoise που μετέβησαν στη Γερμανία αρνήθηκαν να δώσουν όλες τις λεπτομέρειες και τα στοιχεία των ερευνών της στη νέα διοίκηση της Siemens.

Τρίτον, ο εδώ εκπρόσωπος της Debevoise, δικηγόρος Αλ. Λυκουρέζος, προτείνεται -προ ημερών- να παραπεμφθεί για το «σκάνδαλο της Αιξωνής». Οι δύο υποθέσεις είναι άσχετες μεταξύ τους. Εάν όμως η Debevoise κρίνει ότι δεν πρέπει να εκπροσωπείται στη χώρα μας από κάποιον ο οποίος κατηγορείται, η υπόθεση μπορεί να ερμηνευτεί και διαφορετικά. Δεν θέλουν κάποιοι να χειρίζεται την υπόθεση ο Αλ. Λυκουρέζος και γιατί;

Τέταρτον, όπως αποδεικνύεται, στην υπόθεση υπήρχαν «αχυράνθρωποι», οι οποίοι για κάποιους -ιδιοτελείς ή όχι- λόγους εμφανίζονται να είναι κάτοχοι λογαριασμών απ’ όπου διακινήθηκε το μαύρο και πολιτικό χρήμα.

Οι «αχυράνθρωποι» έσπασαν. Στη συνέχεια, τα πολιτικά πρόσωπα που εμφανίζονται (π.χ., Θόδ. Τσουκάτος στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ) υποδεικνύουν κάποιους άλλους ως αποδέκτες. Αυτοί (Στ. Σουμάκης, Σπ. Αυγερινός κ.ά.) υποστηρίζουν ότι δεν γνωρίζουν τίποτε. Όπως αρνείται και ο πρώην υπουργός Μεταφορών Τάσ. Μαντέλης (με παρένθετο πρόσωπο τον συνεργάτη του, Αριστ. Μαντά) ότι χρηματίστηκε.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Είναι οι ομολογίες-αρνήσεις τους «τροχιοδεικτικές βολές» και για ποιους; Γνώριζε ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης κάτι για όλα αυτά; Είχε ενημερωθεί; Είχε δώσει την έγκρισή του; Η δήλωση-έκφραση λύπης στην οποίαν προέβη είναι αρκετή ή αρμόζουσα για ένα τέτοιο σκάνδαλο, στο οποίο εμπλέκεται ή φέρεται να εμπλέκεται ο σκληρός πυρήνας του λεγόμενου «σημιτισμού»; Ας μην ξεχνάμε ότι, εκτός από τον Τάσ. Μαντέλη, τον Θόδ. Τσουκάτο, τον Στ. Σουμάκη, που μέχρι στιγμής έχουν κάνει δηλώσεις, εμπλεκόμενοι φέρονται και οι διοικητές του ΟΤΕ Παπούλιας και Χρυσολούρης, που ανήκαν στον ΟΠΕΚ, τον πολιτικό όμιλο του Κ. Σημίτη.

Επίσης, στο παρασκήνιο διακινούνται ως εμπλεκόμενα τα ονόματα και άλλων υπουργών των κυβερνήσεων Σημίτη και τα οποία τις επόμενες ημέρες θα αποκαλυφθούν. Είναι λοιπόν αρκετή ή αρμόζουσα μια τόσο χλιαρή δήλωση-έκφραση λύπης από τον κ. Σημίτη; Θα προβεί μήπως εν ευθέτω χρόνω και σε κάποια άλλη πιο «σκληρή» δήλωση, αφού όμως πληροφορηθεί περισσότερα για την υπόθεση;

Πέμπτον, αρκετοί αναρωτιούνται αν η υπόθεση Siemens θα σταματήσει, σε ό,τι αφορά τη Ν.Δ., στα ονόματα της οικογένειας Μητσοτάκη και για τις υποθέσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας; Είναι μόνον γι’ αυτές τις υποθέσεις ή είναι και γι’ άλλα; Και για ποια; Είναι μόνον η οικογένεια Μητσοτάκη; Εμπλέκονται, και ποιοι, άλλοι υπουργοί και κομματικοί παράγοντες; Είναι δυνατόν η Siemens να χρηματοδότησε παράνομα μόνον το ΠΑΣΟΚ;

Όχι βέβαια. Εξάλλου, οι Γερμανοί υποστηρίζουν ότι έδωσαν χρήματα και στα δύο κόμματα. Αν ο Χριστοφοράκος προσέγγισε τον Θόδ. Τσουκάτο από το ΠΑΣΟΚ, ποιον προσέγγισε από τη Ν.Δ.; Ποιος πήρε και τι ποσόν; Επίσης, οι συναλλαγές της Siemens «κόπηκαν μαχαίρι» τον Μάρτιο του 2004; Δεν υπήρχαν εν εξελίξει ή νέα έργα για τα οποία η Siemens εφήρμοσε τη γνωστή της μέθοδο εξαγοράς;

Έκτον, είναι μόνον η Siemens; Είναι μήπως κι άλλες επιχειρήσεις και επιχειρηματίες που «τέμνονται» σ’ αυτόν τον «μαύρο κύκλο» του πολιτικού χρήματος; Να αναμένονται κι άλλες αποκαλύψεις; Και μέχρι πού αυτές μπορούν να φθάσουν;

Τις επόμενες ημέρες θα ξέρουμε. Είτε από τις καταθέσεις των κυρίων Τυρογαλά και Βόγια, είτε από την «αποκρυπτογράφηση» της ΜΥΣΤΡΑΣ Holding LTD, είτε από τα στόματα όσων μέχρι τούδε ήταν κλειστά και τα οποία τα τελευταία 24ωρα ανοίγουν, ένεκα και του τρέμουλου που φέρνει ο πανικός, είτε από τα δικηγορικά γραφεία, τα οποία λόγω των διαφορετικών και αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων των πελατών τους τροφοδοτούν με μπόλικες πληροφορίες και υλικό δημοσιογράφους και ανακριτές. Κοντός ψαλμός αλληλούια, λοιπόν, όσον αφορά τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση Siemens.

Θα είναι όμως αντίστοιχα «κοντός ψαλμός» και οι αλλαγές που προφητεύεται ότι θα επισυμβούν στα κόμματα και το πολιτικό σύστημα; Ουδείς μπορεί να μαρτυρήσει περί αυτού με ακρίβεια, χωρίς τον κίνδυνο να διαψευστεί.

Δείτε τι συνέβη με την υπόθεση της αποπομπής Σημίτη. Από την επομένη όλοι προέβλεπαν τα μύρια όσα. Ότι δήθεν «αυτοκτόνησε» ο Γ. Παπανδρέου. Ότι διασπάται το ΠΑΣΟΚ. Ότι ο Κ. Σημίτης εφεξής γίνεται ισχυρός πόλος-αντίπαλο δέος στον Γ. Παπανδρέου. Ότι ενδεχομένως θα προχωρήσει στην ίδρυση ευρωπαϊκού – μεταρρυθμιστικού κόμματος που θα διεμβολίσει τα δύο κυβερνητικά κόμματα (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), καταλαμβάνοντας τον χώρο του Κέντρου. Ότι θα είναι αυτό το νέο κόμμα ο ρυθμιστής των μετεκλογικών εξελίξεων, αφού δεν θα υπάρχει αυτοδυναμία. Ότι, ότι, ότι.

Και ήρθε ξαφνικά η υπόθεση Τσουκάτου και όλα αυτά πήγαν στράφι. Πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων. Όσοι υποστήριζαν τα προηγούμενα για τον νέο ρόλο Σημίτη τώρα είτε σιωπούν, είτε σφυρίζουν κλέφτικα, είτε συμφωνούν με όσους υποστηρίζουν ότι με όσα αποκαλύπτονται ο Σημίτης και ο «σημιτισμός» τελείωσαν οριστικά. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι, ακόμα και από αυτούς που είτε διαφώνησαν είτε είδαν με σκεπτικισμό την κίνηση του Γ. Παπανδρέου, αυτοί που τώρα λένε ότι «κάτι ήξερε ο Γιώργος ότι έρχεται με τη Siemens και γι’ αυτό “καθάρισε” τον Σημίτη.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι δεν ήξερε τίποτε. Απλώς ο παράγων τύχη στην Ιστορία, όπως και τα πρόσωπα, είναι καθοριστικός παράγοντας. Επίσης είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι «τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία του Γιώργου». Να βγει δηλαδή σαν «αρχάγγελος της κάθαρσης και της ανατροπής του σάπιου πολιτικού κατεστημένου». Ήδη είναι αρκετοί αυτοί που τον συμβουλεύουν να μην ξανακάνει το ίδιο λάθος με αυτό που έκανε το 2004, όταν ανέχτηκε τις παραλυτικές και καθεστωτικές ισορροπίες στο ΠΑΣΟΚ, κάτι που του κόστισε τις εκλογές του 2007.

Όλες οι πληροφορίες λένε ότι ο Γ. Παπανδρέου όντως δεν πρόκειται να ξανακάνει το ίδιο λάθος. Δεν πρόκειται να αφήσει να πάει χαμένη κι αυτή, η ανέλπιστη γι’ αυτόν, ευκαιρία. Θα επιμείνει στην ίδρυση ενός «νέου κόμματος», ενός «νέου, αναγεννημένου, ΠΑΣΟΚ». Με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία θα «αποδιδράσκει» από το κακό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ, καταγγέλλοντας πρακτικές, πολιτικές και «σβήνοντας» πρόσωπα, τους λεγόμενους «σημαδεμένους», από τον κομματικό χάρτη του ΠΑΣΟΚ.

Αν ο Γ. Παπανδρέου καταφέρει να αξιοποιήσει αυτή την ευκαιρία που του παρουσιάζεται, ενδεχομένως θα γυρίσει υπέρ του και το πολιτικό-εκλογικό παιχνίδι που μέχρι πρότινος φαινόταν χαμένο γι’ αυτόν από τα αποδυτήρια. Αποπέμποντας τον Σημίτη έδειξε ότι όντως έχει πυγμή. Διαγράφοντας και καθαρίζοντας το κόμμα του από στελέχη που ήταν και τα «βαρίδια»του ΠΑΣΟΚ, μπορεί, υλοποιώντας και το ξεχασμένο σύνθημά του «άλλαξέ τα όλα», να δείξει ένα διαφορετικό, ελκυστικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ.

Ένα «αποκαθαρμένο» ΠΑΣΟΚ, με αρχηγό έναν τίμιο πολιτικό, που εκτός από αρχές διαθέτει και πυγμή, είναι σίγουρα μια εναλλακτική στην παρούσα κυβέρνηση που συνεχώς φθείρεται από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Η εναλλακτική αυτή θα γίνεται περισσότερο ελκυστική αν παρουσιάσει και ένα ρεαλιστικό, βιώσιμο και σωστά ιεραρχημένο (με τέσσερις – πέντε μεγάλες προτεραιότητες για τη χώρα) κυβερνητικό πρόγραμμα.

Από τη στιγμή που ο Κ. Καραμανλής προτίμησε να γίνει «διαχειριστής» του συστήματος και όχι αυτό που επαγγελόνταν, ένας πολιτικός αναμορφωτής, τον ρόλο,υπό προϋποθέσεις, μπορεί να τον παίξει ο Γ. Παπανδρέου.

Απομένει να δούμε αν ο Γ. Παπανδρέου θα τολμήσει να διαβεί για δεύτερη φορά το ποτάμι. Αν το επιχειρήσει μπορεί η 3η Σεπτέμβρη 2008 να είναι η αρχή, μέσω και μιας Νέας Ιδρυτικής Διακήρυξης, ενός «νέου κόμματος», ενός «νέου ΠΑΣΟΚ». Κοντός ψαλμός αλληλούια και γι’ αυτό. Σε 74 μέρες θα ξέρουμε. Άλλωστε, το ’74 ίδρυσε και ο πατέρας του, Ανδρέας, το ΠΑΣΟΚ.

Σίγουρα η «γέννα» θα είναι δύσκολη. Όπως άλλωστε και κάθε τι καινούργιο. Και θα είναι ακόμα πιο δύσκολη επειδή δεν αφορά μόνον το ΠΑΣΟΚ, αλλά το σύνολο του πολιτικού συστήματος.

Εδώ που έχουν έλθει τα πράγματα με τις αποκαλύψεις όσον αφορά τη Siemens και την ώσμωση που γίνεται με την ακρίβεια και τη γενική κατάρρευση μόνον «παιδιά νέα» μπορούν να σώσουν τον «παλιό κόσμο». Αυτό μπορεί να γίνει αν οι μαιευτήρες αποδειχθούν όντως πολιτικοί και κοινωνικοί αναμορφωτές.

Το στοίχημα ξεκίνησε να παίζεται.
Για πρώτη φορά, έπειτα από σχεδόν πέντε χρόνια, ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να ελπίζει ότι ίσως και να το κερδίσει...