Φελνίκος

Θα γίνουν, και πότε, εκλογές; Kάποιοι εντελώς καχύποπτοι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι ο Κ. Καραμανλής, βλέποντας το κλίμα σήψης που διαμορφώνεται για την κυβέρνηση -ιδίως μετά τη μεγάλη ήττα της Ν.Δ. στις ευρωεκλογές- ενδεχομένως να αιφνιδιάσει, προκηρύσσοντας εκλογές για τον Ιούλιο!
Να επαναλάβει δηλαδή το 2007, όταν οι περισσότεροι προέβλεπαν εκλογές τον Οκτώβριο - Νοέμβριο και τελικά τις έκανε στις 16 Σεπτεμβρίου.

Μάλιστα, δίνουν και ως ημερομηνία την 26η Ιουλίου. Δύο μέρες μετά την 35η επέτειο αποκατάστασης της δημοκρατίας. Να (υπεν)θυμίσει δηλαδή στους Έλληνες, κατά την τελευταία προεκλογική συγκέντρωση την Παρασκευή 24 Ιουλίου στην Αθήνα, ότι ήταν ο θείος του αυτός που αποκατέστησε τη δημοκρατία.

Δεν ξέρω αν ο παραλληλισμός θα πιάσει. Πάντως υπό άλλας συνθήκας, ως επικοινωνιακό εύρημα, είναι καλό. Πολιτική κρίση το 1974. Πολιτική και οικονομική κρίση το 2009. Ένας Καραμανλής οδήγησε με ασφαλή τρόπο τη χώρα στην έξοδο από τη δικτατορία. Ένας Καραμανλής και τώρα μπορεί με ασφάλεια να βγάλει τη χώρα από τη σοβαρή πολιτικοοικονομική κρίση που διέρχεται.

Μάλιστα οι καχύποπτοι με αυτόν τον τρόπο ίσως μπορέσουν να εξηγήσουν και τον αιφνιδίως διακινούμενο το τελευταίο 48ωρο προβληματισμό του Καρ. Παπούλια αν πρέπει φέτος να γιορταστεί ή όχι η επέτειος αποκαταστάσεως της δημοκρατίας.

Δεν ξέρω αν μπορεί να εμπεριέχει ψήγμα αλήθειας ένας τέτοιος πιθανολογούμενος προβληματισμός κάποιων καχύποπτων ή πρέπει να τον κατατάξουμε στην κατηγορία του ενδεχόμενου φόβου τους. Πάντως, εάν ο κ. Καραμανλής επιχειρήσει έναν τέτοιου τύπου αιφνιδιασμό, μάλλον θα πρέπει από τώρα η Ν.Δ. να προσθέσει στο εορτολόγιό της και ένα μνημόσυνο. Στις 24 Ιουλίου γιορτή για τον «εθνάρχη» και στις 26 Ιουλίου «κηδεία» για τον μικρανιψιό του.

Εκλογές τον Ιούλιο σημαίνει κοροϊδία. Εάν ήταν να κάνει εκλογές, ας έκανε διπλές μαζί με τις ευρωεκλογές τον Ιούνιο.

Δεύτερον, επειδή δηλώνει οπαδός του Α. Παπανδρέου πρέπει να γνωρίζει ότι ποτέ δεν χαλάμε «τα μπάνια του λαού». Αν νομίζει ότι η αποχή θα τον ευνοήσει, μάλλον δεν κατάλαβε τίποτε. Όχι 1.000.000, αλλά 2.000.000 γαλάζιοι δεν θα πάνε στις κάλπες. Αν πάλι νομίζει ότι η αποχή θα κρατήσει σε χαμηλά ποσοστά και το ΠΑΣΟΚ και έτσι δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία ή θα μπορεί να αμφισβητείται το αποτέλεσμα ως δήθεν μειοψηφικό του εκλογικού σώματος, είναι δύο φορές γελασμένος.

Και βέβαια υπάρχει και ο τρίτος και πιο σημαντικός λόγος: Εκλογές τον Ιούλιο με (σχεδόν σίγουρη και προδιαγεγραμμένη) ήττα της Ν.Δ. ισοδυναμεί με παράδοση της εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ.

Αυτό ποτέ δεν θα του το συγχωρήσει κανένας στη Ν.Δ. Θα φύγει νύχτα και υβριζόμενος, από βουλευτές, στελέχη και οπαδούς, ακόμη και τους πλέον ακραιφνείς καραμανλικούς. Αυτόματα θα χαρακτηριστεί αποσυνάγωγος της παράταξης που ίδρυσε ο θείος του.

Άρα εκλογές τον Ιούλιο είναι μάλλον απίθανο να μας προκύψουν. Εκτός κι αν έχουμε την εκδήλωση κάποιας μίνι αποστασίας. Εάν υπάρξει, δηλαδή, κάποιος ή κάποιοι που θα ανατρέψουν την κυβέρνηση ή, τέλος πάντων, εκδηλωθούν κάποιες ενέργειες που θα βαφτιστούν ως αποστασία, τότε αλλάζει το πράγμα. Ίσως αυτό να είναι και το πιο βολικό σενάριο για τον κ. Καραμανλή, αν θέλει να κάνει «ηρωική έξοδο».

Γνωρίζοντας ότι αφενός δεν μπορεί να λάβει αποφάσεις και να επιβάλει τα σκληρά μέτρα που σύμφωνα με το μείγμα της οικονομικής του πολιτικής, αλλά και λόγω κοινοτικών οδηγιών απαιτούνται, αφετέρου δε να κυβερνήσει στηριζόμενος στον Παυλίδη, τον Μανώλη, τον Ρουσόπουλο, τους «βατοπεδινούς» και άλλους «σημαδεμένους» που συγκροτούν την οριακή δεδηλωμένη, ίσως οδηγήσει ο ίδιος τα πράγματα εκεί. Πώς; Συναλλακτικός τρόπος υπάρχει. Και μάλιστα να μην τον χρεωθεί ο ίδιος.

Αντίθετα, θα μπορούσε να στήσει έναν «μύθο» και για τη δεξιά παράταξη, αλλά και τους καραμανλήδες. Όπως έχουν η δημοκρατική παράταξη και οι Παπανδρέου τα Ιουλιανά, την αποστασία και τον Μητσοτάκη του 1965. Θα μεθοδεύσει κάτι τέτοιο ο κ. Καραμανλής; Μάλλον απίθανο· αφού αφενός θα μπορούσε να αποκαλυφθεί η μεθόδευση και να μετατραπεί σε φαρσοκωμωδία, με τον ίδιο να γίνεται καταγέλαστος, και αφετέρου δεν προσιδιάζει στον χαρακτήρα και τη δημοκρατική κουλτούρα του ανδρός μια τέτοια αθλιότητα, η οποία θα βύθιζε ακόμη περισσότερο στην ανυποληψία το πολιτικό σύστημα.

Θα μπορούσε να του «προσφερθεί» κάτι τέτοιο από άλλα κέντρα ή παράγοντες, χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει; Και πάλι απίθανο. Αφενός επειδή ουδείς είναι τόσον μεγάθυμος για να του προσφέρει μια τέτοια υπηρεσία και αφετέρου ουδείς θα μπορούσε να δρομολογήσει μια τέτοια εξέλιξη υπέρ κάποιου όστις θεωρείται έπειτα από σχεδόν έξι χρόνια στην εξουσία και με αυτή την εικόνα κυβερνήτου, περίπου «τελειωμένος» πολιτικά. Και βέβαια μια μίνι αποστασία, η οποία θα δημιουργούσε έναν «μύθο» για τη δεξιά παράταξη και τους καραμανλήδες, βάλλει άμεσα και κατά του Γ. Παπανδρέου, που βρίσκεται προ των θυρών της εξουσίας, αλλά και στρατηγικά για τη δημοκρατική παράταξη, καθώς θα εδημιουργείτο και ένας αντίστοιχος «μύθος», όπως τα Ιουλιανά, και για την αντίπαλη παράταξη.

Μόνοι κερδισμένοι από μια τέτοια πολιτική ανωμαλία θα ήταν όσοι θέλουν να επιβαρυνθεί έτι περαιτέρω το υφιστάμενο κομματικό σύστημα, και ιδιαίτερα ο δικομματισμός, και βεβαίως προκειμένου να εγερθούν εμπόδια στην ομαλή έλευση του Γ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.

Θα μπορούσε, όμως, όντως να υπάρξει πτώση της κυβερνήσεως χωρίς «διαμεσολάβηση». Να προκύψει δηλαδή ως αναπόδραστη εξέλιξη, εάν κάποιος ή κάποιοι από τους «σημαδεμένους» της Ν.Δ. -και είναι πολλοί- ανέβαζαν τους τόνους κριτικής προς τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση σε σημείο που να μην μπορούσαν εκ των πραγμάτων να γίνουν αποδεκτοί.

Αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί να αποκλειστεί για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι θα τελεσφορήσει το παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων σχετικά με τη συμμετοχή ή όχι μιας δεκάδας και πλέον βουλευτών στα ψηφοδέλτια των επόμενων εκλογών.

Και, δεύτερον, επειδή η ακινησία η οποία έχει επιβληθεί, επιταχύνει τη φθορά της κυβερνήσεως και οδηγεί τη Ν.Δ. σε στρατηγική ήττα, καθώς ενδυναμώνεται ο ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη, ενώ αποδυναμώνεται η εξεύρεση διάδοχης λύσης, η οποία θα γίνει αποδεκτή από τους δελφίνους του κ. Καραμανλή.

Εδώ απλώς σημειώνουμε ότι όσο, διαγενομένου του χρόνου, κερδίζει έδαφος η λύση Σαμαρά εις βάρος της μέχρι πρότινος αδιαμφισβήτητης διαδόχου Ντ. Μπακογιάννη, τόσο δυσκολεύει η μελλοντική συγκατοίκησή τους. Δύσκολα, και μάλιστα σε συνθήκες αντιπολίτευσης, η θυγατέρα του κ. Μητσοτάκη θα μπορούσε να καθίσει κάτω από τον Αντ. Σαμαρά, όπως δύσκολα θα μπορεί να καθίσει κάτω από την Ντ. Μπακογιάννη ένας ισχυρός Αντ. Σαμαράς.

Τρίτη ισχυρή λύση, που θα μπορούσε να υπερκεράσει και τους δύο, χωρίς να αμφισβητείται, προσώρας δεν φαίνεται.
Στην περίπτωση αυτή, ίσως καταστεί αναγκαία η «μεσοβασιλεία» του Γ. Σουφλιά, όσο κι αν δεν αποτελεί την ιδανική λύση για να αντιμετωπίσει τον Γ. Παπανδρέου και ένα αυτοδύναμο ΠΑΣΟΚ. Θα μπορούσε όμως να δοκιμαστεί προκειμένου είτε να καταλαγιάσουν τα πάθη είτε να (προ)ετοιμαστεί η υπέρβαση προς μια ηγεσία από τη νεότερη γενιά, είτε ακόμη προκειμένου να ριχτούν γέφυρες στο μέλλον για μια πιθανή συγκυβέρνηση των δύο κομμάτων εξουσίας.

Αυτό όμως προϋποθέτει γρήγορη κυβερνητική αποτυχία του ΠΑΣΟΚ, κάτι που -όπως είναι φυσικό- είναι ένα σενάριο το οποίο εισέτι δεν μπορεί να γραφτεί, αφού περιέχει πολλές προϋποθέσεις και μεταβλητές οι οποίες δεν έχουν καν εμφανιστεί. Εκτός και εάν ο κ. Καραμανλής αποφασίσει να παραμείνει στο τιμόνι της Ν.Δ. και να δώσει από τα έδρανα της αντιπολίτευσης τη μάχη για να επαναφέρει το κόμμα του στην εξουσία.

Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει, πρώτον, όντως να το θέλει, κάτι που δεν θεωρείται ιδιαίτερα πιθανόν. Δεύτερον, να του ζητηθεί περίπου ως παράκλητος να παραμείνει στην ηγεσία της Ν.Δ., κάτι που -αν και συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες- είναι δύσκολο να συμβεί εάν δεν συντρέξει η τρίτη περίπτωση. Ποια είναι αυτή; Να ζητήσει και να του δοθεί «λευκή επιταγή» προκειμένου να τα αλλάξει όλα και να επανιδρύσει την κεντροδεξιά παράταξη.

Εάν όμως, όπερ και το πιθανότερο, δεν έχουμε εκλογές τον Ιούλιο, πότε θα έχουμε; Τον Μάρτιο του 2010; Ναι, υπό την προϋπόθεση ότι μέχρι τότε η κυβέρνηση θα συνεχίσει να υφίσταται, αλλά και να μην έχει ανακάμψει. Εάν καταφέρει να έχει τη δεδηλωμένη, να επιβάλει τα σκληρά μέτρα, να συντάξει και να ψηφίσει προϋπολογισμό, αλλά οι δημοσκοπήσεις δίνουν ακλόνητο φαβορί το ΠΑΣΟΚ, τότε είναι σίγουρο ότι ο Γ. Παπανδρέου θα προτιμήσει να γίνουν εκλογές για να λυθεί το πολιτικό πρόβλημα και μετά θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Μπορεί ο κ. Καραμανλής να παρακάμψει την άρνηση του Γ. Παπανδρέου; Αριθμητικά ναι, εφόσον ανεύρει πρόσωπο το οποίο θα ψηφιστεί από το ΚΚΕ. Στην περίπτωση αυτή, μάλλον θα πρέπει να θεωρείται σίγουρη και η υπερψήφιση από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος -λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει- θα θελήσει οι εκλογές να πάνε όσο το δυνατόν πιο πίσω.

Σίγουρη πρέπει να θεωρείται και η θετική ψήφος του Γ. Καρατζαφέρη, αφού σε διαφορετική περίπτωση θα κατέρρεε η θεωρία της «γαλάζιας πολυκατοικίας», ενώ το κόμμα του ίσως να έμενε και εκτός κοινοβουλίου, αφού θα χρεωνόταν αυτό την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση.
Υπάρχει τέτοιο πρόσωπο; Ενδεχομένως. Αν και αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να το φανταστούμε. Θα το αποτολμούσε το ΚΚΕ και κρυπτόμενος πίσω του και ο ΣΥΡΙΖΑ; Δύσκολα, με δεδομένο το παρελθόν του «βρόμικου ’89» καθώς το πολιτικό κόστος το οποίο θα εισέπραττε ίσως να ήταν δυσανάλογο ακόμη και αν το προτεινόμενο πρόσωπο ήταν της απολύτου αρεσκείας του ή κάποιο στο οποίο δεν θα μπορούσε να αρνηθεί την ψήφο του.

Βεβαίως θα μπορούσε να οχυρωθεί πίσω από τη φιλολογία του δικομματισμού και να προβάλλει το γεγονός ότι ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι πολιτικά αφυδατωμένος και υπερκομματικός. Προς επίρρωσιν μάλιστα της επιχειρηματολογίας του θα μπορούσε να φέρει το παράδειγμα του Χρ. Σαρτζετάκη τον οποίον, το 1985, εξέλεξε από κοινού με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τις δημοσκοπήσεις σύμφωνα με τις οποίες, τουλάχιστον μέχρι τώρα, οι πολίτες θέλουν να υπάρξει συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και να μη γίνει αφορμή για πρόωρες εκλογές.

Εξυπακούεται ότι σ’ αυτή την περίπτωση, της σύμπλευσης με την κυβέρνηση, πρωτίστως το ΚΚΕ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ θα απαιτούσαν και μάλλον θα ελάμβαναν τουλάχιστον πολιτικά ανταλλάγματα για να απομονώσουν το ΠΑΣΟΚ και να πάνε αντίθετα στην εικαζόμενη κυρίαρχη διάθεση του λαού για αλλαγή βάρδιας της εξουσίας.

Επειδή και αυτό το σενάριο είναι δύσκολο να ευδοκιμήσει, ο Κ. Καραμανλής πιθανότατα θα οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες ενωρίτερον. Πότε; Πιθανότατα τον Σεπτέμβριο. Και μάλλον αυτό θα συμβεί, καθώς είναι απίθανο η κυβέρνηση να συνεχίσει να στηρίζεται σε μία (1) ψήφο. Όσο η Βουλή είναι κλειστή, και επειδή αρχίζουν τα μπάνια του λαού, μπορεί ο κ. Καραμανλής να μην κινδυνεύει να χάσει τη δεδηλωμένη, όμως είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι μπορεί αυτή η κατάσταση να συνεχίζεται και μετά τον Σεπτέμβριο.

Η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή τυπικά έχει τη δεδηλωμένη. Ουσιαστικά είναι στον αέρα. Ούτε συνοχή, ούτε δυναμική έχει για να επιβάλλει μέτρα και πολιτικές που εκ των πραγμάτων θα αλλάξουν το τοπίο. Το κοινωνικό πεδίο από τον Οκτώβριο θα θυμίζει ναρκοπέδιο. Όσες πιρουέτες και να γίνουν, είναι δύσκολο να ανταποκριθεί στις κοινοτικές υποδείξεις και στις δημοσιονομικές ανάγκες και να συντάξει προϋπολογισμό για το 2010.

Όταν σχεδόν όλοι (εργαζόμενοι, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, εκδότες, ακόμη και οι ξένοι παράγοντες) είναι με ένα ημερολόγιο στο χέρι και μετρούν τις μέρες για το πότε θα γίνει πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου, είναι απίθανο η παρούσα κυβέρνηση, δεδομένης της κατάστασής της, να αποκτήσει δυναμική και να ανατρέψει το εις βάρος της δυσμενές κλίμα. Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση μοιάζει με αεροσκάφος του οποίου οι πιλότοι έχουν πεθάνει και περιμένει να τελειώσει η κηροζίνη για να πέσει.

Απομένει να δούμε αν τα καύσιμά του επαρκούν έστω και για τρεις μήνες…