Φελνίκος

Κύριε πρωθυπουργέ, γνωρίζετε ότι τούτη η εφημερίδα και ο γράφων παραμένουν έξω από τη λεγόμενη διαπλοκή συμφερόντων και ενάντια στους ψευδεπίγραφους διαχωρισμούς στο πολιτικό, επιχειρηματικό, πνευματικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.

Το γνωρίζετε πολύ καλά. Ιδιαίτερα εσείς. Και, προς τιμήν σας, το έχετε αναγνωρίσει. Γνωρίζετε ότι η κριτική μας ήταν πάντα καθαρή, τίμια και αδέσμευτη. Δεν υπηρετούσε ούτε υπέκρυπτε σκοπιμότητες.

Στο παρελθόν, όταν ήσασταν στην αντιπολίτευση, δεν διστάσαμε να στηρίξουμε θέσεις και πρωτοβουλίες σας επειδή πιστεύαμε ότι προάγουν το δημόσιο συμφέρον και προωθούν τη διαφάνεια στον δημόσιο βίο. Συγκρουστήκαμε με το αλαζονικό, καθεστωτικό και απεχθές πρόσωπο της εξουσίας που επέδειξε το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα την περίοδο 2000-2004. Δεν υποκύψαμε ούτε σε σειρήνες ούτε φοβηθήκαμε απειλές. Αλλά και τώρα, που είστε κυβέρνηση, ταχθήκαμε αλληλέγγυοι σε οτιδήποτε εξυπηρετεί τους πολίτες, τη χώρα και το εθνικό συμφέρον. Κάθε τι θετικό το στηρίξαμε. Κάθε αρνητικό το ψέξαμε. Είμαστε, και το γνωρίζετε πολύ καλά, υπέρ των ριζικών αλλαγών, των ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων που συμβάλλουν στον διοικητικό εκσυγχρονισμό, την παραγωγική ανασυγκρότηση, την πολιτική και πνευματική αναγέννηση της χώρας. Ενάντιοι στη μίζερη, πτωχή και καθυστερημένη Ελλάδα. Υπέρμαχοι της ανάπτυξης, της εξωστρέφειας, της δημιουργίας μιας νέας Ελλάδας. Της Ελλάδας των ανοιχτών οριζόντων. Της Ελλάδας του μέλλοντος, που βλέπει, ορίζει και διεκδικεί τη θέση της στο νέο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Όταν αναλάβατε την κυβέρνηση, πολύ περισσότεροι Έλληνες απ’ όσοι σάς ψήφισαν στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 πιστέψανε ότι ένας νέος άνθρωπος, όπως εσείς, θα δουλεύατε αόκνως τουλάχιστον για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Είχατε μεγάλη ανοχή. Η κυβέρνησή σας διέθετε συντριπτικό ηθικό πλεονέκτημα έναντι του βασικού σας αντιπάλου· του ΠΑΣΟΚ.

Γι’ αυτό και μέχρι πρότινος εδικαιολογούντο λάθη, παραλείψεις, υστερήσεις, ακόμη και κρούσματα που αντιστρατεύονταν το δόγμα σας περί σεμνότητος και ταπεινότητος. Γι’ αυτό και οι δημοσκοπήσεις, όταν κατέγραφαν φθορά της κυβέρνησης, εσάς σάς άφηναν ανέγγιχτο, στο απυρόβλητο.

Μέχρις εδώ όμως, κύριε πρωθυπουργέ. Πλέον το κλίμα αλλάζει. Το σκάνδαλο με τα ομόλογα και τη διαχείριση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων πλήττει ανεπανόρθωτα τη συνοχή και την αξιοπιστία της κυβέρνησης, αλλά αγγίζει και εσάς.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Ουδείς, κατανοεί τη στάση σας. Και, το κυριότερο, δεν την δικαιολογεί. Γιατί δεν παρεμβαίνετε; Γιατί δεν δίνετε ένα τέλος στη δυσώδη αυτή υπόθεση; Γιατί εμφανίζεστε ως αμέτοχος ή αδιάφορος; Γιατί δεν κόβετε τον γόρδιο δεσμό με τα φαινόμενα διαφθοράς που εμφανίστηκαν;

Δεν είναι μόνον οι ασφαλισμένοι, δεν είναι μόνον οι πολίτες, δεν είναι μόνον οι πολιτικοί σας αντίπαλοι αυτοί που απαιτούν την κάθαρση. Είναι και οι υπουργοί σας, οι βουλευτές σας, τα στελέχη σας, οι οπαδοί σας που αποζητούν τη λύτρωση από το άγος των κρυφών, σύνθετων, δομημένων, ή όπως αλλιώς τα αποκαλούν, ομολόγων.

Είναι έγκλημα για το πολιτικό σύστημα, τον δημόσιο βίο, τη Δημοκρατία, να ενοχοποιείται συλλήβδην μια παράταξη για τα κρίματα και τα ανομήματα κάποιων υπουργών, κυβερνητικών στελεχών και διορισμένων κρατικών αξιωματούχων.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Όσο αφήνετε αυτή την υπόθεση να υποσκάπτει το κύρος, τη συνοχή και την αξιοπιστία της κυβέρνησής σας, υπονομεύετε και το μέλλον της παράταξης της οποίας ηγείστε. Μόνον κακοί συμβουλάτορες είναι όσοι τυχόν σας λένε να κρατηθείτε μακριά από την υπόθεση για να μη «λερωθεί» δήθεν το προφίλ σας. Οι αποστάσεις εκλαμβάνονται είτε ως αδιαφορία είτε ως ατολμία. Μάλιστα, κινδυνεύετε να καταστείτε μέρος του προβλήματος. Οι κατηγορίες της αντιπολίτευσης ότι δήθεν «σας κρατάει ο Τσιτουρίδης» λειτουργούν διαβρωτικά στο κοινωνικό σώμα. Η σπερμολογία γίνεται φήμη και αναπαράγεται ταχύτατα με ολέθριες συνέπειες.

Η επιχειρηματολογία ότι δήθεν δεν λειτουργείτε υπό πίεσιν είναι αστεία. Οι πολιτικοί ηγέτες πάντα λαμβάνουν αποφάσεις υπό πίεσιν. Και οι μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες διακρίνονται όταν λαμβάνουν δυσάρεστες αποφάσεις και δεν αφήνουν τα γεγονότα να δηλητηριάζουν τον τόπο. Και το σκάνδαλο των ομολόγων δηλητηριάζει τον τόπο. Εν τινι τρόπω μοιάζει με επιθετικό καρκίνο.

Αστείο είναι, επίσης, και το επιχείρημα ότι περιμένετε... να φύγει το θέμα από την επικαιρότητα για να ανακοινώσετε τις αποφάσεις σας. Με αυτόν τον τρόπο εμφανίζεστε ωσάν να προτάσσετε το προσωπικό ή κομματικό σας συμφέρον από το δημόσιο και το γενικό καλό.

Και, βέβαια, δεν είναι αστείο, αλλά δείχνει και πολιτικό αβδηριτισμό το δήθεν επιχείρημα ότι περιμένετε να ξεχαστεί η υπόθεση επειδή «τα θαύματα κρατούν τρεις μέρες και τα μεγάλα τέσσερις». Η υπόθεση δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Ενσταλάσσεται στη συνείδηση των πολιτών. Μένει. Όπως έμεινε για το ΠΑΣΟΚ το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, το πόρισμα Σπράου για το ασφαλιστικό και τα άλλα ανομήματα. Υπερβαίνει δε και τον πολιτικό αβδηριτισμό το άλλο επίσης προβαλλόμενο επιχείρημα: «Ο Καραμανλής δεν παίρνει το κεφάλι του Τσιτουρίδη, γιατί δεν ξέρει μήπως μετά αποδειχθεί ότι εμπλέκονται και άλλοι». Αυτό δεν είναι επιχείρημα. Είναι ομολογία ενοχής. Τουλάχιστον φροντίστε να σιωπήσουν όσοι φωστήρες της κυβέρνησής σας το διακινούν ως επιχείρημα της καθυστέρησης στη λήψη αποφάσεών σας. Μας είναι αδιανόητο ότι εμφορείστε από τέτοιες ιδέες.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Ο θείος σας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε πει ότι στέγνωσε την ψυχή του για να κυβερνήσει τη χώρα. Δεν κατανοεί κάποιος γιατί εσείς πρέπει να είστε τόσο συναισθηματικός, φιλεύσπλαχνος και μεγάθυμος για αξιωματούχους που στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, αδιαφόρησαν ή δεν εφήρμοσαν τη νομοθεσία. Σε κάθε πάντως περίπτωση ζημίωσαν τα ασφαλιστικά ταμεία.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Είναι προτιμότερο να αποδειχθεί ότι αδικήσατε κάποιον, τον οποίον κάλλιστα θα μπορούσατε να αποκαταστήσετε, παρά να αδικείτε την παράταξή σας, αφήνοντάς την εκτεθειμένη σε κάθε είδους καταγγελία, υπόνοια και υποψία, στερώντας της έτσι και το δικαίωμα να αποκαταστήσει την τιμή της.

Είναι προτιμότερο να βγείτε ευθαρσώς και υπό τύπον διαγγέλματος να παραδεχθείτε το λάθος, το έγκλημα, βαφτίστε το όπως θέλετε, που διεπράχθη σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων. Να ανακοινώσετε μέτρα και αποφάσεις. Να ζητήσετε συγγνώμη και να δηλώσετε ότι εγγυάστε προσωπικά πως δεν θα ξανασυμβεί. Μια τέτοια γενναία στάση θα σας ωφελήσει προσωπικά, θα βγάλει από το αδιέξοδο την κυβέρνησή σας και θα αποκαταστήσει την τιμή της παράταξής σας. Εξάλλου μια τέτοια τοποθέτηση θα είναι και εκ του ασφαλούς. Θα παραδεχθείτε ένα γεγονός το οποίο είναι κοινός τόπος για το σύνολο, πλην ίσως των εμπλεκόμενων, πολιτών. Είναι λάθος να αρνείστε το προφανές και αυταπόδεικτο. Είναι έγκλημα να αφήσετε να εδραιωθεί η πεποίθηση ότι η υπόθεση κουκουλώθηκε. Γιατί μάλλον εκεί θα οδηγηθούμε, καθώς είναι πολύ δύσκολη η αποκάλυψη των δαιδάλων, τους οποίους διατρέχει το «μαύρο χρήμα» ιδιαίτερα σε σύνθετες υποθέσεις, όπως τα χρηματιστηριακά παράγωγα της δευτερογενούς αγοράς. Στο τέλος κινδυνεύετε να μείνετε για πάντα με τη ρετσινιά, ακόμη κι αν υπήρξε απλή πολιτική αβελτηρία.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Η χώρα δεν μπορεί να σπαταλά άλλο τις δυνάμεις της στο κυνήγι γκρίζων και ύποπτων υποθέσεων, δεν μπορεί να γίνεται όμηρος «αδίστακτων χρηματιστών και ανίδεων διοικήσεων ταμείων» και ανίκανων ή αμοραλιστών πολιτικών, δεν μπορεί να τρώει τις σάρκες της ασχολούμενη με τις πομπές των μπλε ή πράσινων παιδιών της, δεν μπορεί να παραμένει καθηλωμένη και να ολοφύρεται επί των ερειπίων που σωρεύουν απατεώνες, ανίκανοι ή ηλίθιοι διαχειριστές της εξουσίας, δεν μπορεί να βυθίζεται συνεχώς στη λουμπινιά, την ανομία και τον λαϊκισμό, δεν μπορεί να επιστρέφει στην εποχή των Ειδικών Δικαστηρίων.

Κύριε πρωθυπουργέ,
Η Ελλάδα χρειάζεται να πετάξει, να αναμετρηθεί με το μέλλον της, να στηριχθεί στις δημιουργικές της δυνάμεις, να γελάσει με το χαμόγελο των παιδιών της που δεν έχουν γεννηθεί ακόμη, να διαγράψει τα κακά του παρελθόντος της και να πορευτεί με τις αρετές της. Όσο καθυστερείτε ή αποφεύγετε να εκδώσετε πολιτική ετυμηγορία επί όσων συμβαίνουν, χάνετε. Αύριο τα πράγματα θα ’ναι χειρότερα. Τώρα πρέπει να παρέμβετε. Δεν μπορεί συνεχώς αυτή η χώρα και αυτό το έθνος να ανεβαίνουν συνεχώς στον Γολγοθά και να περιμένουν για πάντα κρεμασμένοι εκεί. Όσο δεν το πράττετε, το «Τσιτουρίδης γκέητ» θα σας ποτίζει συνεχώς με όξος και χολή και δεν θα δείτε Ανάσταση...