Φελνίκος

Κάποιοι μεγαλόσχημοι και επώνυμοι αποσύρουν τις καταθέσεις τους και τις τοποθετούν στο εξωτερικό. Την ίδια στιγμή, ουρές σχηματίζονται στα συμβολαιογραφικά γραφεία από μεσοαστούς που θέλουν να κάνουν γονική παροχή στα παιδιά τους τα ακίνητα πριν εφαρμοστούν τα νέα μέτρα.

Οι κομμουνιστές της κυρίας Παπαρήγα κάνουν καθημερινά... πολεμικές ασκήσεις για τον επερχόμενο σκληρό ταξικό πόλεμο. Ο αξιότιμος κύριος Αλαβάνος επέστρεψε στη ζωή τού ΣΥΡΙΖΑ και απειλεί την κοινωνία με νέα... Δεκεμβριανά. Εργατικά αυτή τη φορά. Η αξιωματική αντιπολίτευση, διχασμένη μεταξύ «μητσοτακικών» και «σαμαράδων», ζει στον κόσμο της και προετοιμάζεται για τον... εμφύλιο μετά την εκλογή νέου αρχηγού. Οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στελέχη και βουλευτές της συμπολίτευσης, μετεωρίζονται μεταξύ προεκλογικών δεσμεύσεων και μετεκλογικής δημοσιονομικής αναγκαιότητας.

Οι πολίτες στα καφενεία και στις καθημερινές συζητήσεις τους αντιμετωπίζουν την κυβέρνηση ωσάν να κυβερνά τουλάχιστον δύο χρόνια και όχι ως νεοεκλεγείσα. Η θετική αύρα και ο άνεμος αισιοδοξίας που έπνευσε μετά τον εκλογικό θρίαμβο της Κεντροαριστεράς αντικαθίστανται από μελαγχολικές σκέψεις για τα επερχόμενα, αλλά και ένεκα της πρώιμης δυστοκίας, άμα και αβελτηρίας, της κυβέρνησης να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα.

Πλέον μόνο ελάχιστοι, αθεράπευτα αισιόδοξοι, πιστεύουν ότι οι προγραμματικές εξαγγελίες του Γ. Παπανδρέου θα γίνουν πράξη τις πρώτες 100 ημέρες. Ο συμβολισμός για αποκομματισμό του κράτους μέσω των «βιογραφικών» των γενικών και ειδικών γραμματέων ξεθώριασε και μάλλον εξελίσσεται σε οδό του μαρτυρίου για τους ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου.

Όλα τα παραπάνω είναι εικόνες που μπορεί να «φωτογραφίσει» και να σχολιάσει κάποιος ανεξάρτητος παρατηρητής των όσων συμβαίνουν στον δημόσιο βίο. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει βασίμως τις αγαθές και ευγενείς προθέσεις της κυβέρνησης να αλλάξει τα πράγματα και ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να υποστηρίξουν ότι δεν υπάρχει όραμα και διάθεση του Γ. Παπανδρέου και των υπουργών του να εφαρμόσουν τις πολιτικές για τις οποίες και έλαβαν ψήφο εμπιστοσύνης.

Ταυτόχρονα, όμως, δεν είναι και πολλοί αυτοί που μπορούν με επιτυχία να κραυγάσουν υπέρ της αποτελεσματικότητας της κυβερνήσεως. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, μας προέκυψαν αίφνης και οι... βάρβαροι.

Αρχικά οι κοινοτικοί μας εταίροι και στη συνέχεια οι διεθνείς τοκογλύφοι και κερδοσκόποι· οίτινες, μέσω επισήμων εκθέσεων, σχολίων και επιθετικών ενεργειών σε ομόλογα και μετοχές, προσπαθούν να μας πιουν το αίμα με το μπουρί της σόμπας, όπως θα έλεγε και ο Γεώργιος Κουρής στις αλήστου μνήμης εποχές δόξης της «Αυριανής».

Το spread των 10ετών ομολόγων μας από τις 130 μονάδες βάσης ξεπέρασε τις 200 σε δέκα ημέρες, ενώ τις τελευταίες έξι εβδομάδες στο Χρηματιστήριο Αθηνών εξαϋλώθηκαν 24 δισ. ευρώ και από τις 2.900 μονάδες ο Γενικός Δείκτης βαδίζει ολοταχώς για τις 2.000, αν όχι και πιο κάτω (αναλυτικό ρεπορτάζ στο ένθετο «Οικονομία»).

Σίγουρα, για την προχθεσινή βουτιά στο Χ.Α., όπως και στα άλλα ευρωπαϊκά και μη χρηματιστήρια, ευθύνεται το «κανόνι» του Ντουμπάι. Όμως για τα καθ’ ημάς ευθύνεται εν μέρει και ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, ο οποίος με τις δυσεξήγητες δηλώσεις του έδωσε περαιτέρω τροφή στον διεθνή Τύπο, αλλά και στους ξένους οίκους, να μας κατατάξουν στους επικίνδυνους και αποσυνάγωγους της Ευρωζώνης (περισσότερες πληροφορίες και παρασκήνιο στο ένθετο «Οικονομία»).

Όσο λάθος όμως είναι να ρίξουμε τον λίθο του αναθέματος στον Γ. Προβόπουλο, που σαφέστατα έχει ευθύνες όχι μόνο για τις πρόσφατες δηλώσεις του, αλλά και για τον τρόπο που εδώ και καιρό ασκεί τα εποπτικά του καθήκοντα, εξίσου λάθος είναι να δαιμονοποιήσουμε για την κακή μας τύχη τους διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους. Αυτοί αυτό ξέρουν, αυτό κάνουν. Το έκαναν πάντα.

Και όχι μόνον σ’ εμάς. Όταν έβρισκαν ευκαιρία και κάποιον «αδύναμο κρίκο», ορμούσαν σαν τα γερμανικά στούκας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Δουλειά τους είναι το κέρδος. Και μόνον το κέρδος. Αυτή είναι η φύση του καπιταλισμού και μην παριστάνουν ορισμένοι τις μωρές παρθένες. Σε βρήκαν αδύναμο, θα σε συντρίψουν. Έτσι δουλεύουν τα μεγάλα funds, έτσι λειτουργούν οι διεθνείς αγορές. Δεν είναι κάτι καινούργιο ώστε να μας εκπλήξει.

Σχηματικά, θα λέγαμε ότι στήνεται ένα σκηνικό... Ιμίων για την ελληνική οικονομία (αποκαλυπτικά στοιχεία στο ένθετο «Οικονομία»). Όπως το 1996 η νεοσυσταθείσα κυβέρνηση Σημίτη δέχθηκε την επίθεση των Τούρκων επειδή θεωρήθηκε αδύναμη, έτσι και σήμερα η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση Παπανδρέου δέχεται οικονομική επίθεση επειδή εκλαμβάνεται -και όντως είναι- οικονομικά ανίσχυρη και δημοσιονομικά σε άθλια κατάσταση.

Όλοι αυτοί οι διεθνείς «νταβατζήδες», γνωρίζοντας ότι η χώρα έχει ανάγκη από δανεισμό, εξαπέλυσαν τα «βομβαρδιστικά» τους προκειμένου να αποκομίσουν όσο το δυνατόν υψηλότερα κέρδη στις συναλλαγές τους μαζί μας. Εν τινι τρόπω είμαστε γυμνοί, ενώ γύρω μας κυκλοφορούν βιαστές.

Το θέμα είναι, λοιπόν, εμείς τι κάνουμε. Πώς καλύπτουμε τη γύμνια μας. Πώς έχουμε οργανώσει την αντίστασή μας. Σίγουρα είναι αισιόδοξο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός με τις σημερινές δηλώσεις του στον «ΚτΕ» (σελ. 06) φέρεται αποφασισμένος να μην υποκύψει στους εκβιασμούς των διεθνών τοκογλύφων και κερδοσκόπων, αλλά ούτε και στις πιέσεις κοινοτικών παραγόντων.

Οι δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου είναι ένα σήμα προς τους επίδοξους ξένους «κατακτητές», αλλά και στα διεθνή κέντρα οικονομικής και πολιτικής ισχύος, ότι η κυβέρνησή του δεν πρόκειται να δεχθεί να τεθεί υπό ομηρία. Και ούτε βέβαια να συναινέσει με εκπτώσεις σε άλλα θέματα τα οποία πιθανότατα έχουν κάποιοι στην ατζέντα τους (π.χ. Σκοπιανό, Κυπριακό, ελληνοτουρκικά).

Αναμφίβολα, οι σημερινές δηλώσεις του πρωθυπουργού στον «ΚτΕ» αναμένεται να επιδράσουν ευεργετικά και στην εγχώρια αγορά και ιδιαίτερα στις τράπεζες, που αποτελούν το νευρικό σύστημα της οικονομίας και οι οποίες επίσης ταλανίζονται ένεκα των δηλώσεων Προβόπουλου (πρόσφατες και προηγούμενες), αλλά και λόγω της κερδοσκοπικής επίθεσης που υφίσταται η χώρα. Καλόν θα ήταν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού να συμπληρωθούν και από δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών ότι θα γίνει οτιδήποτε χρειάζεται για να μην υπάρξει πρόβλημα στην άντληση κεφαλαίων.

Δεν αρκούν, όμως, μόνο οι δηλώσεις. Η αιφνίδια αλλαγή του οικονομικού κλίματος δεν είναι απότοκο μόνον των κερδοσκοπικών επιθέσεων, ούτε προέκυψε λόγω των αστόχαστων δηλώσεων του κεντρικού τραπεζίτη. Είναι συνάρτηση αφενός των αρνητικών προσδοκιών που αναπτύσσονται σχετικά με την ικανότητα της χώρας να αντεπεξέλθει στα νέα δεδομένα και αφετέρου της πρώιμης δυστοκίας, άμα και αβελτηρίας, της κυβέρνησης όσον αφορά τη διακυβέρνηση.

Η εντύπωση που δίνεται είναι ότι υπάρχει ασυνέχεια στον συντονισμό και στην παραγωγή κυβερνητικού έργου και κενό επικοινωνίας με την αγορά. Δεν είναι τυχαίο ότι οικονομικοί παράγοντες οι οποίοι θα μπορούσαν να συνδράμουν την κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την κρίση περιμένουν ακόμη να γίνουν συνομιλητές της.

Όπως δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπήρξε απάντηση στις βλακώδεις αιτιάσεις ότι αυτομάτως θα υπάρξει και νέα πιστοληπτική υποβάθμιση της χώρας, όταν είναι γνωστό, τουλάχιστον στους γνωρίζοντες, ότι για να συμβεί αυτό χρειάζεται να κατέβεις τέσσερις «σκάλες» πιο κάτω από κει που βρίσκεσαι και μάλιστα να είναι συνεχόμενες, και οπωσδήποτε αυτό δεν γίνεται αυτόματα, αλλά χρειάζεται χρόνο.

Και ούτε είναι τυχαίο ότι δεν βγήκε κάποιος από το οικονομικό επιτελείο να εξηγήσει ότι όλα αυτά που λέγονται περί Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και ομολόγων δεν ισχύουν, αλλά αφορούν ιδιωτικό δανεισμό. Όλα αυτά αναδεικνύουν και ένα επικοινωνιακό έλλειμμα της κυβέρνησης, το οποίο πρέπει τάχιστα να καλυφθεί, εάν δεν θέλει κάθε πρωί να ξυπνά και να τρίβει τα μάτια της από την έκπληξη.

Σίγουρα είναι πρώιμο και λάθος να κρίνεται η κυβέρνηση από τη συμπεριφορά και τη λειτουργία της τις πρώτες 50 ημέρες διακυβέρνησης. Εξίσου λάθος, και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο, είναι να επαναπαυθεί η κυβέρνηση στις δάφνες του εκλογικού θριάμβου.

Οι 10 μονάδες διαφοράς από τη Ν.Δ. και οι 160 έδρες στο Κοινοβούλιο σου δίνουν άνεση χειρισμών, όμως δεν προστατεύουν το πολιτικό σου κεφάλαιο εάν οχυρωθείς πίσω από αυτά. Το πολιτικό κεφάλαιο που σχηματίστηκε στις 4 Οκτωβρίου μπορεί να σπαταληθεί πολύ γρήγορα, επειδή ο πήχυς των προσδοκιών είναι πολύ υψηλά τοποθετημένος.

Εκτός από το επικοινωνιακό έλλειμμα, την πρώιμη δυστοκία και τις ασυνέχειες που παρατηρούνται στην παραγωγή κυβερνητικού έργου, σίγουρα για να αποτραπούν τα οικονομικά... Ίμια που στήνονται χρειάζεται και όσο το δυνατόν πιο αρραγές εθνικό μέτωπο, τουλάχιστον από τα δύο κόμματα εξουσίας και τις σώφρονες δυνάμεις της χώρας. Εάν δεν υπάρξουν αλλαγές, τομές, ρήξεις -που δεν μπορεί παρά να είναι και επώδυνες-, ο εθνικός κατήφορος δεν πρόκειται να σταματήσει. Ούτε η πτώχευση και η χρεοκοπία θα είναι ο πάτος του βαρελιού...

Η κυβέρνηση, χωρίς άλλη καθυστέρηση, θα πρέπει να κινητοποιηθεί άμεσα για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα και ανοιχτά προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Ο γράφων, προ δεκαπενθημέρου, είχε καταθέσει σχετικές προτάσεις για το τι διαφορετικό θα μπορούσε να πράξει η κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση και τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, αλλά και για να αυξήσει θεαματικά τα έσοδά της, χωρίς να επιβαρύνει τα μόνιμα φορολογικά «υποζύγια».