Φελνίκος

Aίφνης ευρισκόμεθα εν καμίνω. Σε διακεκαυμένη ζώνη. Η χώρα, η πολιτική, η Αστυνομία, η Εκκλησία, η Δικαιοσύνη πυρπολούνται. Ο υδράργυρος χτυπά κόκκινο. Συνθήκες ασφυξίας. Αφύσικες καταστάσεις παντού. Ευλόγως και δικαίως πολλοί εξ ημών αναρωτιούνται: «Τι έγινε, ρε παιδιά;». Ας τα δούμε ένα ένα.

Από αυτό το Σαββατοκύριακο το θερμόμετρο σκαρφάλωσε στους 43ο Κελσίου. Οι τσιμεντουπόλεις κυριολεκτικά φλέγονται. Γίνονται πύρινες μάζες το μπετόν, η άσφαλτος, τα κλιματιστικά. Η φύση προσεταιρίζεται τα «τεχνικά επιτεύγματα» για να τιμωρήσει τους ανθρώπους, που τόσο αλόγιστα την πληγώνουν καθημερινά. Τα δισεκατομμύρια κυβικών τσιμέντου, τα φαλακρά βουνά, τα μπαζωμένα ρέματα, ρυάκια και ποτάμια, η ερημοποίηση καλλιεργήσιμων εκτάσεων, οι ρύποι, τα μονοξείδια και τα διοξείδια του άνθρακα γίνονται αλυσίδα θανάτου. Που συνεχώς σφίγγει. Ο καύσωνας φέρνει πυρκαγιές, μπλακ άουτ, λειψυδρία, δύσπνοιες, νεκρούς. Στις γειτονικές μας χώρες ήδη μετρούν φέρετρα που δεν είναι από ατυχήματα ή πολέμους, αλλά από τις καυτές αέριες μάζες.

Για τουλάχιστον μία εβδομάδα και βλέπουμε. Οι μετεωρολόγοι προβλέπουν τη… μετακόμιση των Ελλήνων στην Αφρική. Ο κρατικός μηχανισμός εκδίδει ανακοινώσεις επιβίωσης, ενώ βρίσκεται -όπως διαλαλούν- σε ύψιστη ετοιμότητα για να αποτραπούν τα χειρότερα. Αν σημειωθεί ένα μπλακ άουτ, μια πυρκαγιά, ένας θάνατος, η αντιπολίτευση είναι έτοιμη να επιτεθεί στην κυβέρνηση για την ανικανότητά της αν όχι να… αποτρέψει τον καύσωνα, να διαχειριστεί τις παρενέργειές του. Κι ας φωνάζουν τόσα χρόνια οι επιστήμονες, οι οικολογικές οργανώσεις, οι περιβαλλοντολόγοι, οι σκεπτόμενοι πολίτες για το κακό που επέρχεται.

Στο κόκκινο, όμως, έχει εισέλθει και η πολιτική. Οι αλληλοαναιρούμενες δημοσκοπήσεις αυξάνουν τη νευρικότητα, την αγωνία και την καχυποψία για το εικαζόμενο εκλογικό αποτέλεσμα. Η σχεδόν βέβαιη πρόωρη προσφυγή στις κάλπες τον Σεπτέμβριο έχει βάλει φωτιά στα τέλια. Τα κόμματα βρίσκονται σε αναβρασμό, προς αναζήτηση υποψήφιων βουλευτών, εκλογικής τακτικής, συνθημάτων. Η κομματική αντιπαράθεση οξύνεται, και διαγενομένου του χρόνου θα έχουμε παροξυσμό ακόμη και στο εσωτερικό των ίδιων των κομμάτων. Ήδη τα μαχαίρια μεταξύ συνυποψηφίων στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας βγήκαν από τα θηκάρια. Προσώρας, έχουμε γρατσουνιές. Αύριο, τα χτυπήματα από ύπουλα θα γίνουν «μονομαχίες θανάτου».

Για τους επόμενους τρεις μήνες, η θέρμη θα είναι μόνιμο σύμπτωμα στα πολιτικά επιτελεία. Μάλιστα, η προοπτική να έχουμε πεντακομματική Βουλή και πιθανώς έλλειψη δεδηλωμένης οδηγεί από τώρα και κυρίως στο παρασκήνιο σε αναζήτηση «αντηλιακού» (μετεκλογικές συμμαχίες) για να αποφευχθούν τα «βαριά εγκαύματα» στο πολιτικό σύστημα και τον δικομματισμό. Εκτός από τις εκατέρωθεν βολές των αρχηγών και αυτό το Σαββατοκύριακο, το πολιτικό θερμόμετρο θα σημειώσει νέες υψηλές ενδείξεις τη Δευτέρα με τη συζήτηση για συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής στη Βουλή όσον αφορά τα ομόλογα, αλλά και στις 2 Ιουλίου, όταν θα έχουμε πάλι στη Βουλή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών.

Ανάλογες θερμοκρασίες επικρατούν και στην Αστυνομία. Τα βίντεο της ντροπής καίνε κυριολεκτικά την αξιοπιστία του σώματος. «Τηγανίζουν» πολιτική και φυσική ηγεσία. Τα όσα αποκαλύπτονται δεν είναι απλώς απαράδεκτα, αλλά αποδεικνύουν τη σηψαιμία που κατατρώει το μακρύ κατασταλτικό χέρι του κράτους. Στον ακροαριστερό χώρο, επωάζεται το αυγό της τρομοκρατίας με τη μορφή πιθανότατα πλέον ενός ιδιότυπου αντάρτικου πόλης, ενώ στην Αστυνομία κλωσάνε τον φασισμό. Στο όνομα του νόμου και της τάξης κάποιοι γίνονται μαιευτήρες αυταρχικών και ρατσιστικών αντιλήψεων, καισαροτόμοι του φόβου και χειρουργοί της διαφορετικότητας. Συγκρούσεις στους δρόμους, εμπρησμοί, «ζαρντινιέρες», κουκουλοφόροι, γκαζάκηδες, ένστολοι νταήδες και νταβατζήδες συνθέτουν ένα σκηνικό ανασφάλειας. Κυρίαρχη όμως πλευρά αναδεικνύεται η ανικανότητα και η διάλυση της Αστυνομίας για να υπηρετήσει αυτό για το οποίο υπάρχει. Τα βίντεο της ντροπής, εκτός από μεμονωμένα περιστατικά, είναι και απεικόνιση της αποχαλίνωσης, της βαρβαρότητας και της ευήθειας που επικρατεί σ’ έναν ελεγκτικό μηχανισμό που θεσπίστηκε για να παρέχει ασφάλεια στους πολίτες και συνθήκες ομαλότητας στον δημόσιο βίο.

Η αιφνίδια ασθένεια του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου ανέβασε στα ύψη το θερμόμετρο και στην Εκκλησία. Όλοι οι πιστοί (προσ)εύχονται να αναρρώσει και να επιστρέψει υγιής, γρήγορα, στα καθήκοντά του. Η προσωπική περιπέτεια του αρχιεπισκόπου, όμως, προσλαμβάνει και διαστάσεις δράματος. Εκκλησιαστικού, κοινωνικού, αλλά και πολιτικού. Όσο κι αν καταγγέλλεται ως απρέπεια, προσβολή και ύβρις, η συζήτηση για την «επόμενη μέρα» είναι γεγονός. Οι ιεράρχες προσεύχονται στον Θεό για την υγεία του, αλλά και σπερμολογούν για τη διαδοχή του. Δημοσίως αποδοκιμάζουν και στις κάμαρες συνωμοτούν. Στο φως παριστάνουν τους αγίους και στο σκοτάδι μεταμορφώνονται σε κολασμένους.

Το Αρεταίειο μετατρέπεται σε μικρό Ωνάσειο. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει ο ίδιος ο κ. Χριστόδουλος. Αυτός διεκδίκησε να είναι, εκτός από ποιμενάρχης, και εθνάρχης. Με δική του ευθύνη η Εκκλησία απέκτησε τόσο έντονο κοσμικό χαρακτήρα, διεκδικώντας ρόλο ακόμη και στην εξέλιξη των πολιτικών υποθέσεων. Στη δική του αρχιεπισκοπική θητεία έχουμε «διαπλοκή» του λόγου του Θεού με τον δημοσιογραφικό λόγο. Αυτός ήταν που είπε «άρατε τας πύλας» στο lifestyle, στις δημόσιες σχέσεις και στη μιντιακή επικοινωνία. Την τελευταία δεκαετία συνηθίσαμε, εκτός από τις εικόνες στην Εκκλησία, να βλέπουμε και φωτογραφίες μητροπολιτών στα περιοδικά ή να τσακώνονται live στα τηλεοπτικά παράθυρα. Τα Μέσα Ενημέρωσης είναι αδηφάγα. Δεν έχουν ιερό και όσιο. Στερούνται πνευματικότητας. Ο μόνος θεός τους είναι η τηλεθέαση, η ακρόαση και η κυκλοφορία.

Όπως έπαιξε τα τελευταία χρόνια η Εκκλησία μαζί τους, έτσι και τώρα καλείται να παίξει η ίδια με τους κανόνες τους. Με τα σχόλια, τους ψιθύρους, τα παραεκκλησιαστικά, τα ρεπορτάζ και τις αναλύσεις. Ας μην καταριούνται λοιπόν κι ας μην αφορίζουν οι εκπρόσωποι του λόγου του Χριστού αυτούς που δήθεν αμαρτάνουν ψάχνοντας τις ιατρικές γνωματεύσεις ή το παρασκήνιο της «επόμενης μέρας» στην Εκκλησία.

Υπεύθυνοι για την «ανάρμοστη συμπεριφορά», την «απρέπεια» και την «αμαρτία» των Μέσων Ενημέρωσης ή όποιων άλλων ασχολούνται με τις εκκλησιαστικές εξελίξεις υπό το βάρος της ασθένειας του αρχιεπισκόπου είναι όσοι την προσευχή την έκαναν συζήτηση καφενείου στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις.

«Αμαρτωλοί» είναι πρώτα αυτοί που, εκτός από την περιφορά του Επιταφίου, μας συνήθισαν στο θέαμα της περιφοράς των ιερωμένων από καναλίου εις κανάλιον. Οι πρώτοι που επέδειξαν «ανάρμοστη συμπεριφορά» είναι όσοι την πραότητα, την αγάπη και τη μετάνοια τις μετέτρεψαν σε κηρύγματα -από άμβωνος και μικροφώνου- μισαλλοδοξίας, διχασμού και σκοταδισμού. Απρέπεια διέπραξαν πρώτα αυτοί που ήθελαν να έχουν ρόλο στην έκδοση ταυτοτήτων, στις διπλωματικές διαπραγματεύσεις, στη συγγραφή των βιβλίων, στις κομματικές προτιμήσεις. Όλα αυτά πρέπει να ειπωθούν τώρα που ο αρχιεπίσκοπος δοκιμάζεται και μαζί του η Εκκλησία, αλλά και το ποίμνιο. Μόνο τώρα έχουν αξία, γιατί μόνο τώρα μπορούν να κατανοήσουν κάποιοι την κερκόπορτα της εκκοσμίκευσης που άνοιξαν. Και η ευχή όλων είναι τώρα, υπό το βάρος της δοκιμασίας, να μετανοήσουν και να γυρίσουν στη ρήση του Ιησού: «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».

Το άριστο μάλιστα θα ήταν ο ίδιος ο κ. Χριστόδουλος, επιστρέφοντας στο έργο και στα καθήκοντά του, να πάρει φραγγέλιο και να «καθαρίσει» την Εκκλησία από τους αργυραμοιβούς της πίστης. Τον διάλογο για την επιστροφή στα της Εκκλησίας πρέπει ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος να τον ξεκινήσει εξερχόμενος του νοσοκομείου. Οι σκηνές Ωνασείου θα μπορούσαν να μην υπάρχουν στο Αρεταίειο, αν ο ίδιος δεν είχε διεκδικήσει και κοσμικό ρόλο. Δεν θα είχαμε έξαψη και υψηλές θερμοκρασίες στην Εκκλησία, αν οι ποιμενάρχες της είχαν φροντίσει να την κρατούν στην εύκρατο ζώνη της πνευματικότητας και της πίστης.

Τέλος, καύσωνας από εβδομάδας θα σημειωθεί και με δικαστικό φόντο. Οι διώξεις για τη διαχείριση των αποθεματικών των Ταμείων, αλλά και η δίκη της ΔΕΚΑ, προμηνύουν θερμοκρασίες κολάσεως. Η αντιπαράθεση σε δικαστικό επίπεδο για το ποιος ζημίωσε περισσότερο τη χώρα γίνεται σε μια περίοδο που ο πρώτος δικαστής της χώρας (Ρ. Κεδίκογλου) αποχωρεί από το σώμα, βαλλόμενος για υποθέσεις του γιου του. Το μείγμα είναι εκρηκτικό. Μετοχές ή ομόλογα; Χρηματιστηριακός τζόγος ή παιχνίδια με σύνθετα παράγωγα; Δημόσιες επιχειρήσεις ή ασφαλιστικά ταμεία; Πολιτικές ή ποινικές ευθύνες; Συμψηφισμός ή τιμωρία;

Ο πολιτικός πυρετός στις αίθουσες των δικαστηρίων θα μεταδοθεί άραγε, αν δεν έχει ήδη γίνει, και στους δικαστές; Θα επιχειρηθεί από ορισμένους να γίνει ακόμη ένα βήμα για μια επιχείρηση «Καθαρά Χέρια» αλά γκρέκα; Μπορεί το φάντασμα του «κράτους δικαστών» που κάποιοι βλέπουν να πάρει σάρκα και οστά;

Είναι καυτά ερωτήματα που δεν ανεβάζουν απλώς τους βαθμούς στο θερμόμετρο των σχέσεων πολιτικής και Δικαιοσύνης, αλλά απειλούν και να το σπάσουν ανάλογα με τις αποφάσεις που θα ληφθούν. Σίγουρα θα έχουμε ένα καυτό καλοκαίρι. Εκεί που είχαμε προετοιμαστεί απλώς να αποφύγουμε τις φυσικές καταστροφές (πυρκαγιές, μπλακ άουτ, λειψυδρία) ήρθαν ξαφνικά οι «πύρινες βόμβες» στην πολιτική με τις πρόωρες εκλογές, στην Αστυνομία με τα βίντεο της ντροπής, στην Εκκλησία με την ασθένεια του αρχιεπισκόπου, στη Δικαιοσύνη με τα ομόλογα και τη ΔΕΚΑ, και απειλούν να κάνουν την Ελλάδα εκτός από Αφρική και τριτοκοσμική. Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί μια χώρα που κυρίαρχα θέματα στην ατζέντα της δεν είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση, ο διοικητικός εκσυγχρονισμός, ο πολιτικός πραγματισμός, η κοινωνική ευημερία και η εθνική αυτοπεποίθηση, αλλά η διαφθορά, τα βασανιστήρια και ο… Θεός;

Μια χώρα που έχει μάθει ή αρέσκεται να μοιρολογεί λογικό είναι να ασχολείται με «πτώματα» και να προετοιμάζεται για «φέρετρα», τα οποία σε συνθήκες καύσωνος είθισται να πολλαπλασιάζονται.