Παρασκευή, Οκτωβρίου 14, 2011

 

Μεταξύ Λούκας και Τζάγκερ (15-10-2011)

Δεν θα ήταν υπερβολή εάν ισχυριζόμασταν ότι τα βλέμματα ολόκληρης της Ευρώπης, και όχι μόνον, είναι στραμμένα στην 23η Οκτωβρίου. Τότε οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ε.Ε. θα αποφανθούν για το μέλλον της Ευρώπης και του ευρώ, την κρίση χρέους και το ελληνικό πρόβλημα.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα πρέπει να αποφασίσει εκ νέου για το σχέδιο στο οποίο κατέληξε, πριν από τρεις μήνες, την 21η Ιουλίου. Θα ισχύσει ή όχι; Θα αλλάξει, και σε τι; Θα προστεθούν καινούργια κεφάλαια; Θ’ αλλάξουν, και προς ποια κατεύθυνση, οι προηγούμενες Συνθήκες; Θα πάμε προς οικονομική διακυβέρνηση; Θα ενισχυθεί με νέα κεφάλαια ο EFSF; Η Ελλάδα θα κουρευτεί με την «ψιλή», τη «χοντρή», ή θα την αφήσουν μακρυμαλλούσα μέχρι να πιάσει «ψείρες» για να την «αποστειρώσουν» ώστε να μη μολυνθούν και οι ίδιοι;

Ουδείς γνωρίζει μετά βεβαιότητος το τι θα συμβεί. Ιδέες, προτάσεις, σχέδια κατατίθενται. Άλλα σε πρωτόλεια μορφή, άλλα περισσότερον επεξεργασμένα. Με τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί να διαπραγματεύονται κατ’ αρχήν για τις δικές τους εθνικές προτεραιότητες και τον Ομπάμα να παρέχει συμβουλές είτε άμεσα είτε διά του Τίμοθι Γκάιτνερ -ο οποίος σε διάστημα 20 ημερών επισκέπτεται για τρίτη φορά τη Γηραιά Ήπειρο- επειδή φοβάται ότι η κρίση στην Ευρωζώνη θα μεταναστεύσει εκείθεν του Ατλαντικού. Με τις αγορές, τις τράπεζες και τα μεγάλα funds να πιέζουν προς διάφορες κατευθύνσεις ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

Πλούσιο και σκοτεινό το παρασκήνιο, με μια έντονη αίσθηση όμως κακοφωνίας που δεν ξέρεις αν συνιστά οργανωμένο και σοβαρό όμιλο εχεφρόνων ανθρώπων-εκπροσώπων κυβερνήσεων ή φθινοπωρινή σύναξη χωροφυλάκων των λαών ή, ακόμα χειρότερα, μια αγέλη ουραγκοτάγκων που δεν μπορούν να αποφασίσουν τι θα κάνουν με τις μαϊμούδες και τους μπαμπουίνους.

Σ’ αυτό το αλισβερίσι συμφερόντων ο Γ. Παπανδρέου προσπαθεί να διασφαλίσει ότι οι δεσμεύσεις της 21ης Ιουλίου θα τηρηθούν για την Ελλάδα και οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής θα (επι)λύσουν το ελληνικό πρόβλημα, και δεν θα το περιπλέξουν έτι περαιτέρω, καθιστώντας τελεσίδικα τη χώρα «μαύρο πρόβατο», που κάποια στιγμή θα πρέπει να «σφαγιαστεί».

Αυτόν τον σκοπό εξυπηρετούν οι συναντήσεις με Μέρκελ και Σαρκοζί την προηγούμενη εβδομάδα, με Ρομπάι και Γιούνκερ αυτή, καθώς και οι (τηλεφωνικές ή δι’ αντιπροσώπων) συζητήσεις με Μπαρόζο, Λαγκάρντ, άλλους Ευρωπαίους ομολόγους του και διεθνείς παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τις επικείμενες αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το νέο πολιτικο-διπλωματικό σπριντ του Γ. Παπανδρέου δεν είναι σίγουρον, όμως, ότι θα αποδώσει τα αναμενόμενα. Η κούρσα μετ’ εμποδίων που τρέχει ο Έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να τερματιστεί απότομα. Μπορεί να μη φτάσει ποτέ στις Βρυξέλλες στις 23 Οκτωβρίου ή να μεταβεί τραυματισμένος, ζητώντας επειγόντως... ιατρική βοήθεια.

Ο Γ. Παπανδρέου, για να είναι συνεπής (με τις υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις που έχει δώσει στους εταίρους - δανειστές μας) στο ραντεβού της 23ης Οκτωβρίου, θα πρέπει να υπερπηδήσει το εμπόδιο της 20ής Οκτωβρίου. Και το εμπόδιο αυτό ακούει στο όνομα «πολυνομοσχέδιο» (νέο μισθολόγιο, εργασιακή εφεδρεία, μίνι συνταξιοδοτικό κ.ά.).

Αν η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν υπερψηφίσει το νομοσχέδιο, η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου θα πέσει, η έκτη δόση του δανείου δεν θα δοθεί, η χώρα θα οδηγηθεί σε στάση πληρωμών και εκλογές, οι οποίες όμως είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν να διενεργηθούν ομαλά, αφού η χώρα θα αναρτά ταυτόχρονα την πινακίδα «χρεοστάσιο». Μπορεί αυτό να συμβεί; Μπορεί οι βουλευτές της συμπολίτευσης να υπογράψουν την οικονομική κατάρρευση της χώρας, την εκλογική συντριβή της παράταξής τους, αλλά και την πολιτική αυτοκτονία των ίδιων; Μια πολιτικώς ορθή προσέγγιση λέει όχι.

Όμως στους καιρούς της πολιτικής και κοινωνικής παραζάλης που ζούμε, τίποτε δεν αποκλείεται. Ήδη η πρώην υπουργός Λούκα Κατσέλη έχει δηλώσει ρητά ότι θα καταψηφίσει το άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου. Με την ιδέα αυτή φλερτάρουν -όπως δηλώνουν, υπονοούν ή διαμηνύουν- κι άλλοι βουλευτές.

Η κυβέρνηση και το γραφείο του πρωθυπουργού πιστεύουν ότι τελικώς «η κατάσταση θα ελεγχθεί» και δεν θα υπάρξουν τέσσερις βουλευτές που θα αρνηθούν ψήφο. Αυτό θα διαπιστωθεί την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, ανήμερα του Αγίου Γερασίμου. Αν θα τους φωτίσει ο άγιος και μεταβάλουν γνώμη, κανείς δεν το ξέρει, ούτε βέβαια μια σοβαρή κυβέρνηση μπορεί να ελπίζει σε... άνωθεν (από το υπερπέραν) βοήθεια.

Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να βάλει το χέρι του ο Γεράσιμος Αρσένης. Ο σύζυγος της Λούκας Κατσέλη να ζητήσει από τη σύντροφό του να μην υποπέσει κι αυτή στο σφάλμα που έκανε το 1985 ο ίδιος, αποχωρώντας από το ΠΑΣΟΚ με μερίδα συνδικαλιστών. Εκτός κι αν η Λούκα θέλει να πάρει αναδρομικά εκδίκηση από τον γιο του Ανδρέα Παπανδρέου για τον Γεράσιμο. Να ’ναι το δώρο της για τη γιορτή του με περιτύλιγμα πάλι το «δίκιο των εργαζομένων και των συνδικαλιστών».

Προϋπόθεση, λοιπόν, για να δούμε αν οι «27» της Ε.Ε. θα αποφασίσουν και τι για την Ελλάδα την Κυριακή 23 Οκτωβρίου είναι να υπερψηφίσουν οι βουλευτές της συμπολίτευσης το πολυνομοσχέδιο την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου. Αν το ψηφίσουν, θα μάθουμε τι σκέφτονται για μας οι εταίροι και δανειστές μας. Αν όχι, δεν θα το μάθουμε ποτέ, ή -ακριβέστερα- θα μάθουμε τη χειρότερη εκδοχή του σχεδίου τους.

Όσοι πάντως πιστεύουν ότι η ψηφοφορία της 20ής Οκτωβρίου θα εξελιχθεί τελικώς ομαλά για τη συμπολίτευση, καλόν είναι να μη φιλάνε και σταυρό. Και τούτο επειδή από σήμερα και μέχρι την Πέμπτη το κοινωνικό κλίμα θα φορτιστεί επικίνδυνα.

Σήμερα στο Σύνταγμα είναι προγραμματισμένο να ξαναμαζευτούν οι Αγανακτισμένοι, ανταποκρινόμενοι στο πανευρωπαϊκό κάλεσμα. Από τη Δευτέρα οι απεργίες θα πέφτουν σαν το χαλάζι. Την παραμονή της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου είναι η συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ, με τους εκπροσώπους ιδιαίτερα της πρώτης να απειλούν ότι θα γίνει, τουλάχιστον στην Αθήνα, της κολάσεως.

Ήδη τις τελευταίες ημέρες, από την πλευρά των αντιδρώντων στην κυβερνητική πολιτική, έχει γίνει η σχετική «προθέρμανση» εν όψει των συγκεντρώσεων της Τετάρτης και της ψηφοφορίας της Πέμπτης. Οι «καταδρομικές» δυνάμεις της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ υπό τον Φωτόπουλο, οι καταλήψεις δημόσιων κτιρίων και υπουργείων με πρωτεργάτες στελέχη του ΠΑΜΕ, οι «κίτρινες σφήκες» του Θύμιου Λυμπερόπουλου που μαρσάρουν τις μηχανές των ταξί, οι αντιδράσεις της ΠΟΕ-ΟΤΑ και η άρνηση να μαζευτούν τα σκουπίδια έχουν προσθέσει αρκετά «φρύγανα» στην κοινωνική ανάφλεξη.

Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και τις τυχοδιωκτικές έως προβοκατόρικες προσεγγίσεις ορισμένων ακραίων κύκλων που θα ήθελαν να κηλιδώσουν και την Κεντροαριστερά με αίμα, ώστε να εξισωθεί στο λαϊκό θυμικό με τη Δεξιά, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι όντως μπορεί μια σπίθα να βάλει φωτιά στον κάμπο.

Πηγαίνοντας λοιπόν οι βουλευτές την Πέμπτη για να ψηφίσουν, το κοινωνικό κλίμα ενδέχεται να είναι εντελώς διαφορετικό από το σημερινό, που -παρά την ένταση- συνεχίζει να βρίσκεται υπό έλεγχο, παρ’ ότι η κυβέρνηση εμφανίζει έντονα σημάδια πολιτικής κόπωσης και λειτουργικής παραλυσίας.

Και βέβαια ουδόλως θα πρέπει να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα προσέλθουν να ψηφίσουν υπό την ασφυκτική πίεση είτε κομματικών στελεχών, κομματαρχών και ψηφοφόρων που τους προτρέπουν να αρνηθούν ψήφο στο πολυνομοσχέδιο εάν θέλουν να (ξανα)δουν τη δική τους ψήφο στις κάλπες, είτε υπό τη διάχυτη και ανεύθυνη κοινωνική ζύμωση περί μελλοντικού «Γουδίου».

Το ένα, λοιπόν, πρόβλημα είναι η ψήφιση ή όχι του πολυνομοσχεδίου. Αν δεν ψηφιστεί, «τετέλεσται» – τουλάχιστον η κυβέρνηση, αν όχι και η χώρα. Αν ψηφιστεί, δεν σημαίνει ότι αποφεύγονται οπωσδήποτε οι εκλογές. Θα πρέπει να είναι πολύ καλή η απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής για την Ελλάδα και να δημιουργεί όντως όρους και εδραία πεποίθηση για υπέρβαση -στο προβλεπτό μέλλον- της κρίσης ώστε η κυβέρνηση και ο Γ. Παπανδρέου να παραμείνουν αταλάντευτα στον δρόμο που ορίζει η ρήση «όχι εκλογές, όχι συγκυβέρνηση».

Αν η 23η Οκτωβρίου δείχνει όντως «φως στην άκρη του τούνελ», τότε ο Γ. Παπανδρέου δεν έχει κανέναν λόγο ν’ αλλάξει τη στρατηγική του. Θα προσπαθήσει να κριθεί το 2013, στο τέλος της τετραετίας, και με βάση τα αποτελέσματα που θα έχουν παραχθεί.

Στην περίπτωση όμως που τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής είναι μεν θετικά, αλλά δεν εγγυώνται οπωσδήποτε μια θετική έκβαση ειμή μόνον εάν οι δεσμεύσεις που θα έχουν αναληφθεί υλοποιηθούν με συνέπεια και μέχρι κεραίας, τότε λίαν πιθανόν να εκτιμηθεί από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του ότι είναι προτιμότερο το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, που πρέπει να εγκριθεί επί τη βάσει των αποφάσεων του Συμβουλίου Κορυφής, να πρέπει να ψηφιστεί όχι με απλή, αλλά με αυξημένη πλειοψηφία από τη Βουλή.

Σε μια τέτοια περίπτωση, είναι σαφές ότι η απόφαση για προσφυγή ή όχι στις κάλπες είναι ευθύνη της αντιπολίτευσης, και ιδιαίτερα της μείζονος, η οποία -εφόσον είναι αυτή, όπως πιθανολογείται, που θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας- θα πρέπει να διαχειριστεί στη συνέχεια από θέση ευθύνης και την κρίση.

Εκτός κι αν όλοι, πράγμα μάλλον απίθανο, αναλογιστούν τα επερχόμενα και αναζητήσουν άλλες λύσεις, συναινετικές ή και υπερβατικές, που θα έπρεπε από μακρού χρόνου να έχουν πραγματωθεί.

Εν κατακλείδι, Μέρκελ και Σαρκοζί μπορεί να έχουν ακόμα οκτώ ημέρες για να δουν τι θα πράξουν με το μέλλον του ευρώ και της Ευρώπης, όμως ο Γ. Παπανδρέου έχει πέντε μέρες για να διασφαλίσει ότι στο ραντεβού της 23ης Οκτωβρίου θα πάει όρθιος ή με φορείο.

Δεν ξέρω τίνι τρόπω θα πείσει τους βουλευτές του να ψηφίσουν το πολυνομοσχέδιο, αλλά εάν δεν το καταφέρει πολιτικά ή δεν εισακουστεί, από τον Άγιο Γεράσιμο, η προσευχή του, υπάρχουν και οι Rolling Stones.

Πριν από 38 χρόνια, το 1973, στις 20 Οκτωβρίου, το τραγούδι του Μικ Τζάγκερ και του Κιθ Ρίτσαρντς «Angie» ανέβηκε στο Νο1 του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών. Θα μπορούσε λοιπόν ο πρωθυπουργός, που είναι και λάτρης της ροκ μουσικής, να ψιθυρίσει υπό τους ήχους της κιθάρας του στη Λ. Κατσέλη, τη Β. Παπανδρέου, την Ά. Νταλάρα, τη Σ. Γιαννακά, την Κ. Μπατζελή και τ’ άλλα κορίτσια της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ «Μισώ τη θλίψη στα μάτια σας, αλλά Angie, Angie, δεν είναι καιρός να πούμε αντίο χωρίς αγάπη στις ψυχές μας και χωρίς χρήματα στα παλτά μας... δεν μπορούν να πουν ποτέ ότι δεν προσπαθήσαμε, Angie, Angie».

Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει, αλλά η φωνή του Μικ και η κιθάρα του Κιθ ακούγονται καλύτερα από τα «nein» της Άνγκελα και τα «σόλο» του Νικολά...

Σχόλια:
Αξιότιμε κ. Φελέκη, μία και μόνο ερώτηση. Επειδή η εφημερίδα σας απαξίωσε να δικαιολογήσει την αποχώρησή σας, μήπως θα μπορούσατε να μας πείτε τους λόγους για τους οποίους αποχωρήσατε απο αυτήν. Είμαι αναγνώστης χρόνια του Επενδυτή, από το πρώτο φύλλο του. Συνεπώς θα ήθελα να γνωρίζω , έτσι ώστε να δω μήπως πρέπει να αναθεωρήσω την εικόνα μου για την εφημερίδα. Ευχαριστώ.
Ιωσήφ Αθανάσιος
 
Αξιότιμε κ. Φελέκη, μία και μόνο ερώτηση. Επειδή η εφημερίδα σας απαξίωσε να δικαιολογήσει την αποχώρησή σας, μήπως θα μπορούσατε να μας πείτε τους λόγους για τους οποίους αποχωρήσατε απο αυτήν. Είμαι αναγνώστης χρόνια του Επενδυτή, από το πρώτο φύλλο του. Συνεπώς θα ήθελα να γνωρίζω , έτσι ώστε να δω μήπως πρέπει να αναθεωρήσω την εικόνα μου για την εφημερίδα. Ευχαριστώ.
Ιωσήφ Αθανάσιος
 
Νικολάκη σε ψάχνει ο Καμμένος.
Πάλι έχασες το μεροκάματο...
 
Νίκος Φελέκης, αξιότιμος νεο γιάπης και μέλος-μέρος της παγκόσμιας φασιστοψευδοκαπιταλιστικής χλαπάτσας!

Βασική ιδεολογία, η υπεράσπιση του νέου iphone!

Mpanana?
 
Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]





<< Αρχική σελίδα

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

Εγγραφή σε Αναρτήσεις [Atom]