Δευτέρα, Απριλίου 06, 2009
Τον Τέλη ή τον Μακιαβέλι ; (04-04-2009)
Η υπόθεση Παυλίδη θα οδηγήσει σε πτώση της κυβερνήσεως; Η σύσταση προανακριτικής επιτροπής, τις αμέσως προσεχείς ημέρες, θα έχει άραγε ως κατάληξη τη διενέργεια πρόωρων εκλογών τον Ιούνιο μαζί με τις ευρωεκλογές; Δύσκολα. Εκτός και αν το επιθυμεί ο πρωθυπουργός. Ας δούμε πώς έχουν τα πράγματα.
Την Τετάρτη, ο εισαγγελέας διαβίβασε στη Βουλή τον φάκελο προκειμένου να διερευνηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες του πρώην υπουργού Ναυτιλίας. Την Πέμπτη το ΠΑΣΟΚ, σαν έτοιμο από καιρό, κατέθεσε πρόταση σύστασης προανακριτικής επιτροπής.
Τη Δευτέρα ή το αργότερο Τρίτη, ο πρόεδρος της Βουλής εκτιμάται ότι θα συγκαλέσει την Ολομέλεια της Βουλής προκειμένου οι βουλευτές να αποφανθούν επί της προτάσεως της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η Βουλή, πιθανότατα, θα συναινέσει, αφού η συμπολίτευση δεν μπορεί, προκειμένου να μην κατηγορηθεί για συγκάλυψη, παρά να αφήσει τους βουλευτές της να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Λέμε πιθανότατα, επειδή η ψήφος σε ποινικές υποθέσεις, όπως και αυτή των Παυλίδη - Μανούση, είναι μυστική.
Βέβαια, δύσκολα το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό, καθώς πιθανότατα και ο ίδιος ο Αριστ. Παυλίδης θα ζητήσει από τους συναδέλφους του να ψηφίσουν υπέρ της προανακριτικής προκειμένου να αποδειχθεί, όπως υποστηρίζει, η αθωότητά του. Εφόσον συσταθεί η προανακριτική επιτροπή, ο χρόνος διερεύνησης της υποθέσεως θα είναι σύντομος. Αφενός γιατί δεν θα υπάρχουν πολλοί προς εξέτασιν μάρτυρες, όπως στην υπόθεση Βατοπεδίου, και αφετέρου επειδή το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας το έχει κάνει ήδη ο εισαγγελέας πριν αποστείλει τον φάκελο στη Βουλή.
Πότε θα γίνει η ψηφοφορία για το αν θα παραπεμφθεί ή όχι ο Αριστ. Παυλίδης; Είτε πριν από το Πάσχα, στην περίπτωση αυτή η Βουλή θα μείνει ανοιχτή μέχρι τη Μεγάλη Πέμπτη, είτε το αργότερο μέχρι τις 10 Μαΐου, οπότε αρχίζει και επισήμως η προεκλογική περίοδος για την ευρωκάλπη. Τι θα γίνει; Θα παραπεμφθεί ή όχι ο Παυλίδης;
Εξαρτάται από το τι θέλει ο πρωθυπουργός. Αν αναζητεί πρόσχημα να πάει σε «δίδυμες» εκλογές τον Ιούνιο, τότε ενδεχομένως ο Αριστ. Παυλίδης θα καταδικαστεί, θα του ζητηθεί να παραιτηθεί, αυτός θα αρνηθεί, η κυβέρνηση δεν θα έχει τη δεδηλωμένη, οπότε θα προκηρυχθούν εκλογές.
Ο Κ. Καραμανλής θα υποστηρίζει ότι απέδειξε εν τοις πράγμασι ότι είναι υπέρ της κάθαρσης και της διαφάνειας, αφού δεν διστάζει να παραπέμψει σε δίκη έναν βουλευτή του και ταυτόχρονα ότι απαιτείται νέα ισχυρή λαϊκή εντολή για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση με το πρόσθετο επιχείρημα ότι το οριακόν της δεδηλωμένης είναι ένας βασικός λόγος για την παθογένεια που υπάρχει, την εσωστρέφεια και τη δυσλειτουργία της κυβέρνησής του. Θα προσπαθήσει, δηλαδή να ρίξει την ευθύνη, στο 150+1 της κοινοβουλευτικής του δύναμης, και όχι στα σκάνδαλα, στις αστοχίες, στα λάθη και στις αποτυχημένες πολιτικές.
Στην περίπτωση αυτή, θα υπάρξει ένταση στην πολιτική ζωή και ο προεκλογικός αγώνας θα είναι ιδιαίτερα πολωτικός και σίγουρα θα επικεντρωθεί στην αντιπαράθεση και, κατ’ επέκτασιν, στο δίλημμα της επιλογής του ενός ή του άλλου αρχηγού, του Κ. Καραμανλή ή του Γ. Παπανδρέου. Κάτι τέτοιο σίγουρα θα ανέβαζε κατακόρυφα τη συσπείρωση της Ν.Δ. και πιθανότατα θα συρρίκνωνε τον ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη, εάν δεν τον απορροφούσε, καθώς το διακύβευμα θα ήταν μεταξύ «δύο κόσμων», της Δεξιάς και της Αριστεράς, και δύο ηγετών: του Κ. Καραμανλή και του Γ. Παπανδρέου.
Μια τέτοια εξέλιξη θα άλλαζε το πιθανολογούμενο αποτέλεσμα (νίκη του ΠΑΣΟΚ) των εκλογών; Όχι. Ίσως να περιόριζε τη μεταξύ τους διαφορά, ενώ δεν αποκλείεται η πρώτη εκλογική αναμέτρηση να μην έβγαζε αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Γιατί, λοιπόν, να το επιχειρήσει ο Κ. Καραμανλής; Επειδή, πρώτον, γνωρίζει ότι τα δύσκολα της οικονομικής κρίσης είναι μπροστά. Τα έσοδα είναι υπό κατάρρευση, τα μέτρα που λαμβάνονται έχουν βραχύβιο ορίζοντα και είναι αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, η ανάγκη προσφυγής και σε νέους φόρους θα καταστεί αδήριτη, ενώ τον Οκτώβριο δύσκολα θα μπορεί να συνταχθεί νέος προϋπολογισμός και εκ παραλλήλου η Κομισιόν θα μας βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι.
Δεύτερον, επειδή όντως το οριακόν της πλειοψηφίας δεν του επιτρέπει να κυβερνήσει όπως θα απαιτούνταν σε μια συγκυρία όπως η σημερινή.
Τρίτον, επειδή είναι πεπεισμένος ότι οι εκλογές για τον ίδιο είναι χαμένες. Ακόμη κι αν στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση το ΠΑΣΟΚ δεν κερδίσει την αυτοδυναμία, ξέρει ότι στη δεύτερη που θα ακολουθήσει ο Γ. Παπανδρέου θα εξασφαλίσει πλειοψηφία που πιθανότατα θα προσεγγίζει τις 160 έδρες.
Τέταρτον, επειδή μια τέτοιου τύπου «ηρωική έξοδος» θα στερούσε από υπουργούς, βουλευτές, στελέχη και οπαδούς της Ν.Δ. το επιχείρημα να τον κατηγορήσουν και να τον λοιδορήσουν ως φυγόστρατο και λιποτάκτη. Εάν ο Κ. Καραμανλής ηττηθεί στις ευρωεκλογές και σηκωθεί να φύγει, ξέρει ότι όλο το ανάθεμα της παράταξής του θα πέσει πάνω του.
Πέμπτον, επειδή όντως «κουράστηκε» και θα ήθελε να αποτοξινωθεί λίγο από την πολιτική έχοντας διαγράψει, εξαιρουμένου του τελευταίου χρόνου, μια καλή πορεία – 12 χρόνια αρχηγός της Ν.Δ., έκτος χρόνος πρωθυπουργίας, δύο εκλογικές νίκες επί του αντιπάλου του Γ. Παπανδρέου και με τη συντηρητική παράταξη για σχεδόν μια δεκαετία χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα ενότητας.
Έκτον, επειδή είτε έπειτα από 10 μήνες είτε έπειτα από έξι χρόνια μπορεί να διεκδικήσει, βασίμως, την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Και, έβδομον, και το σπουδαιότερο, επειδή αναγνωρίζει ότι μετά το καλοκαίρι είναι λίαν πιθανό να ξεσπάσει γενικευμένος κοινωνικός πόλεμος ένεκα της οικονομικής δυσπραγίας πολιτών και επιχειρήσεων σε συνδυασμό με την ανεργία και την εγκληματικότητα, που πλέον προσλαμβάνει διαστάσεις μάστιγας.
Τούτων δοθέντων, ξέρει ότι μόνον μια πολιτική αλλαγή θα μπορούσε να αλλάξει την ψυχολογία της κοινωνίας και να ηρεμήσει κάπως τα πνεύματα, κάτι που είναι εκ των ων ουκ άνευ για να αντιμετωπιστεί η οικονομική και κοινωνική κρίση. Θα «εκμεταλλευτεί» λοιπόν ο Κ. Καραμανλής την υπόθεση Παυλίδη και θα προσφύγει σε «δίδυμες κάλπες»; Δύσκολα, παρ’ ότι ψυχολογικά θα ήταν μια βολική εξέλιξη για τον ίδιον. Εάν είχε συμβεί ενωρίτερον, προ μηνός και πλέον, όταν η διαφορά με το ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ήταν στο 3-3,5%, θα το αποτολμούσε σίγουρα. Τότε, κάτω και από την ασφυκτική πίεση που του είχε ασκήσει ο Γ. Σουφλιάς, ήταν αποφασισμένος να προκηρύξει πρόωρες εκλογές.
Τώρα, φαίνεται να έχει πειστεί ότι δεν πρέπει να πάει σε πρόωρες εκλογές, αλλά να προσπαθήσει να κρατηθεί παντί τρόπω στην εξουσία τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο, και αν τα καταφέρει έως τον Μάρτιο, που είναι η προεδρική εκλογή, οπότε την ευθύνη των πρόωρων εκλογών θα την έχει το ΠΑΣΟΚ. Υπέρ της μη προκήρυξης «διπλών εκλογών» τον Ιούνιο, με αφορμή την υπόθεση Παυλίδη, συνηγορεί και το γεγονός ότι θα ήταν πολιτικά αυτοκτονικό να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες λόγω δικής του (του βουλευτή του δηλαδή) υπόθεση διαφθοράς. Εκτός και αν, όπως προαναφέραμε, καταφέρει να ρίξει όλο το ανάθεμα στον Αριστ. Παυλίδη και να επέλθει πτώση της κυβερνήσεως λόγω της συμπεριφοράς του πρώην υπουργού του.
Κάποιος διεστραμμένος εγκέφαλος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε συνεννόηση με τον ίδιο τον Αριστ. Παυλίδη και αφού, βεβαίως, προσφερθεί στον βουλευτή Δωδεκανήσου κάθε είδους βοήθεια και κατοχύρωση που αυτός, ως είναι φυσικό, θα ζητούσε. Προσωπικά, μου φαίνεται αδιανόητο. Επειδή είναι δύσκολο κάποιος να φανταστεί, χωρίς όμως και να αποκλείεται, μια τέτοια διαστροφή, να ζητηθεί δηλαδή από τον Αριστ. Παυλίδη να ρίξει την κυβέρνηση. Παραείναι μακιαβελικό ακόμη και για τον ίδιο τον Κ. Καραμανλή, στον οποίον όντως αρέσουν οι «συμβουλές» του Νικολό Μακιαβέλι και κυρίως του Μαζαρίνου προς τα αφεντικά τους.
Τι λοιπόν μπορεί να συμβεί με την υπόθεση Παυλίδη, λαμβάνοντας υπόψιν και το γεγονός ότι ο πρώην υπουργός έχει κι αυτός τις δικές του «αποδείξεις ενοχής» για άλλους; Να συσταθεί η προανακριτική και με την «ψήφο κατά συνείδηση» της συμπολίτευσης και όταν το αργότερο μέχρι 10 Μαΐου έλθει η ώρα της ψηφοφορίας για το αν πρέπει να παραπεμφθεί, οι βουλευτές της Ν.Δ. να αρνηθούν τη θετική ψήφο.
Βεβαίως, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της παραπομπής, καθώς η ψηφοφορία είναι μυστική. Στην περίπτωση αυτή, υπάρχει και το «μαξιλάρι» του ΛΑΟΣ. Ακόμη όμως κι αν αυτό δεν επαρκέσει και υπάρξουν πλείονες των δέκα γαλάζιων βουλευτών που θα θελήσουν να διαφοροποιηθούν από τη «γραμμή του κόμματος» (είτε αυτή ειπωθεί ρητά είτε διακινηθεί κεκαλυμμένα πίσω από την «κατά συνείδησιν ψήφο»), μάλλον τίποτε το συγκλονιστικό δεν θα συμβεί. Ο Αριστ. Παυλίδης θα παραμείνει βουλευτής της Ν.Δ., ακόμη κι αν παραπεμφθεί. Η παραπομπή δεν σημαίνει και στέρηση της βουλευτικής ιδιότητος.
Υπάρχει το παράδειγμα του Κ. Μητσοτάκη, που το 1994 είχε παραπεμφθεί στο Ειδικό Δικαστήριο και ουδέποτε ετέθη εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι κάτι τέτοιο θα ήταν οξύμωρο και ηθικά, αλλά και πολιτικά κατακριτέο. Ενδεχομένως έτσι είναι. Όμως δεν του κοστίζει τίποτα του Κ. Καραμανλή στα τόσα προβλήματα που έχει να προσθέσει άλλο ένα. Εξάλλου ο «βρεγμένος» -με τις υποθέσεις των ομολόγων, του Βατοπεδίου κ.ά.- τη βροχή δεν τη φοβάται.
Σίγουρα η αντιπολίτευση θα το εκμεταλλευθεί, ενόψει ευρωεκλογών, όμως δεν είναι βέβαιο ότι η «εκκρεμότητα Παυλίδη» θα έχει κατακλυσμιαία επιρροή στο πιθανολογούμενο (νικηφόρο για το ΠΑΣΟΚ) αποτέλεσμα. Έχει, εν τινι τρόπω, προεξοφληθεί. Και, σε κάθε περίπτωση, η φθορά που θα υποστεί η κυβέρνηση είναι μικρότερης σημασίας από τα μείζονα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα τα οποία έχει να διαχειριστεί. Όλα αυτά θα μπορούσαν να τα υποστηρίξουν όσοι από τη Ν.Δ., βουλευτές, υπουργοί και στελέχη δεν θέλουν να τερματιστεί η κατοχή του γκουβέρνου τον Ιούνιο.
Απομένει να δούμε αν συνεχίζει να συμφωνεί μαζί τους και ο Κ. Καραμανλής ή θα επιστρέψει στη δυσθυμία του Φεβρουαρίου και θελήσει να ξεκουραστεί. Δεν ξέρω αν η συνάντηση με τον Ομπάμα θα τον επηρεάσει, ψυχολογικά, στην τελική του απόφαση.
Σε κάθε πάντως περίπτωση, θα του είναι δύσκολο από τα «μεγαλεία» της συνάντησης με τον Αμερικανό πρόεδρο να προσορμιστεί στα «αβαθή» των παράνομων συναλλαγών ενός παλαιάς κοπής βουλευτή επαρχίας με έναν ομοϊδεάτη του και αμφιλεγόμενο εφοπλιστή, όπως ο Φ. Μανούσης...
Την Τετάρτη, ο εισαγγελέας διαβίβασε στη Βουλή τον φάκελο προκειμένου να διερευνηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες του πρώην υπουργού Ναυτιλίας. Την Πέμπτη το ΠΑΣΟΚ, σαν έτοιμο από καιρό, κατέθεσε πρόταση σύστασης προανακριτικής επιτροπής.
Τη Δευτέρα ή το αργότερο Τρίτη, ο πρόεδρος της Βουλής εκτιμάται ότι θα συγκαλέσει την Ολομέλεια της Βουλής προκειμένου οι βουλευτές να αποφανθούν επί της προτάσεως της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η Βουλή, πιθανότατα, θα συναινέσει, αφού η συμπολίτευση δεν μπορεί, προκειμένου να μην κατηγορηθεί για συγκάλυψη, παρά να αφήσει τους βουλευτές της να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Λέμε πιθανότατα, επειδή η ψήφος σε ποινικές υποθέσεις, όπως και αυτή των Παυλίδη - Μανούση, είναι μυστική.
Βέβαια, δύσκολα το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό, καθώς πιθανότατα και ο ίδιος ο Αριστ. Παυλίδης θα ζητήσει από τους συναδέλφους του να ψηφίσουν υπέρ της προανακριτικής προκειμένου να αποδειχθεί, όπως υποστηρίζει, η αθωότητά του. Εφόσον συσταθεί η προανακριτική επιτροπή, ο χρόνος διερεύνησης της υποθέσεως θα είναι σύντομος. Αφενός γιατί δεν θα υπάρχουν πολλοί προς εξέτασιν μάρτυρες, όπως στην υπόθεση Βατοπεδίου, και αφετέρου επειδή το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας το έχει κάνει ήδη ο εισαγγελέας πριν αποστείλει τον φάκελο στη Βουλή.
Πότε θα γίνει η ψηφοφορία για το αν θα παραπεμφθεί ή όχι ο Αριστ. Παυλίδης; Είτε πριν από το Πάσχα, στην περίπτωση αυτή η Βουλή θα μείνει ανοιχτή μέχρι τη Μεγάλη Πέμπτη, είτε το αργότερο μέχρι τις 10 Μαΐου, οπότε αρχίζει και επισήμως η προεκλογική περίοδος για την ευρωκάλπη. Τι θα γίνει; Θα παραπεμφθεί ή όχι ο Παυλίδης;
Εξαρτάται από το τι θέλει ο πρωθυπουργός. Αν αναζητεί πρόσχημα να πάει σε «δίδυμες» εκλογές τον Ιούνιο, τότε ενδεχομένως ο Αριστ. Παυλίδης θα καταδικαστεί, θα του ζητηθεί να παραιτηθεί, αυτός θα αρνηθεί, η κυβέρνηση δεν θα έχει τη δεδηλωμένη, οπότε θα προκηρυχθούν εκλογές.
Ο Κ. Καραμανλής θα υποστηρίζει ότι απέδειξε εν τοις πράγμασι ότι είναι υπέρ της κάθαρσης και της διαφάνειας, αφού δεν διστάζει να παραπέμψει σε δίκη έναν βουλευτή του και ταυτόχρονα ότι απαιτείται νέα ισχυρή λαϊκή εντολή για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση με το πρόσθετο επιχείρημα ότι το οριακόν της δεδηλωμένης είναι ένας βασικός λόγος για την παθογένεια που υπάρχει, την εσωστρέφεια και τη δυσλειτουργία της κυβέρνησής του. Θα προσπαθήσει, δηλαδή να ρίξει την ευθύνη, στο 150+1 της κοινοβουλευτικής του δύναμης, και όχι στα σκάνδαλα, στις αστοχίες, στα λάθη και στις αποτυχημένες πολιτικές.
Στην περίπτωση αυτή, θα υπάρξει ένταση στην πολιτική ζωή και ο προεκλογικός αγώνας θα είναι ιδιαίτερα πολωτικός και σίγουρα θα επικεντρωθεί στην αντιπαράθεση και, κατ’ επέκτασιν, στο δίλημμα της επιλογής του ενός ή του άλλου αρχηγού, του Κ. Καραμανλή ή του Γ. Παπανδρέου. Κάτι τέτοιο σίγουρα θα ανέβαζε κατακόρυφα τη συσπείρωση της Ν.Δ. και πιθανότατα θα συρρίκνωνε τον ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη, εάν δεν τον απορροφούσε, καθώς το διακύβευμα θα ήταν μεταξύ «δύο κόσμων», της Δεξιάς και της Αριστεράς, και δύο ηγετών: του Κ. Καραμανλή και του Γ. Παπανδρέου.
Μια τέτοια εξέλιξη θα άλλαζε το πιθανολογούμενο αποτέλεσμα (νίκη του ΠΑΣΟΚ) των εκλογών; Όχι. Ίσως να περιόριζε τη μεταξύ τους διαφορά, ενώ δεν αποκλείεται η πρώτη εκλογική αναμέτρηση να μην έβγαζε αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Γιατί, λοιπόν, να το επιχειρήσει ο Κ. Καραμανλής; Επειδή, πρώτον, γνωρίζει ότι τα δύσκολα της οικονομικής κρίσης είναι μπροστά. Τα έσοδα είναι υπό κατάρρευση, τα μέτρα που λαμβάνονται έχουν βραχύβιο ορίζοντα και είναι αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, η ανάγκη προσφυγής και σε νέους φόρους θα καταστεί αδήριτη, ενώ τον Οκτώβριο δύσκολα θα μπορεί να συνταχθεί νέος προϋπολογισμός και εκ παραλλήλου η Κομισιόν θα μας βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι.
Δεύτερον, επειδή όντως το οριακόν της πλειοψηφίας δεν του επιτρέπει να κυβερνήσει όπως θα απαιτούνταν σε μια συγκυρία όπως η σημερινή.
Τρίτον, επειδή είναι πεπεισμένος ότι οι εκλογές για τον ίδιο είναι χαμένες. Ακόμη κι αν στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση το ΠΑΣΟΚ δεν κερδίσει την αυτοδυναμία, ξέρει ότι στη δεύτερη που θα ακολουθήσει ο Γ. Παπανδρέου θα εξασφαλίσει πλειοψηφία που πιθανότατα θα προσεγγίζει τις 160 έδρες.
Τέταρτον, επειδή μια τέτοιου τύπου «ηρωική έξοδος» θα στερούσε από υπουργούς, βουλευτές, στελέχη και οπαδούς της Ν.Δ. το επιχείρημα να τον κατηγορήσουν και να τον λοιδορήσουν ως φυγόστρατο και λιποτάκτη. Εάν ο Κ. Καραμανλής ηττηθεί στις ευρωεκλογές και σηκωθεί να φύγει, ξέρει ότι όλο το ανάθεμα της παράταξής του θα πέσει πάνω του.
Πέμπτον, επειδή όντως «κουράστηκε» και θα ήθελε να αποτοξινωθεί λίγο από την πολιτική έχοντας διαγράψει, εξαιρουμένου του τελευταίου χρόνου, μια καλή πορεία – 12 χρόνια αρχηγός της Ν.Δ., έκτος χρόνος πρωθυπουργίας, δύο εκλογικές νίκες επί του αντιπάλου του Γ. Παπανδρέου και με τη συντηρητική παράταξη για σχεδόν μια δεκαετία χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα ενότητας.
Έκτον, επειδή είτε έπειτα από 10 μήνες είτε έπειτα από έξι χρόνια μπορεί να διεκδικήσει, βασίμως, την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Και, έβδομον, και το σπουδαιότερο, επειδή αναγνωρίζει ότι μετά το καλοκαίρι είναι λίαν πιθανό να ξεσπάσει γενικευμένος κοινωνικός πόλεμος ένεκα της οικονομικής δυσπραγίας πολιτών και επιχειρήσεων σε συνδυασμό με την ανεργία και την εγκληματικότητα, που πλέον προσλαμβάνει διαστάσεις μάστιγας.
Τούτων δοθέντων, ξέρει ότι μόνον μια πολιτική αλλαγή θα μπορούσε να αλλάξει την ψυχολογία της κοινωνίας και να ηρεμήσει κάπως τα πνεύματα, κάτι που είναι εκ των ων ουκ άνευ για να αντιμετωπιστεί η οικονομική και κοινωνική κρίση. Θα «εκμεταλλευτεί» λοιπόν ο Κ. Καραμανλής την υπόθεση Παυλίδη και θα προσφύγει σε «δίδυμες κάλπες»; Δύσκολα, παρ’ ότι ψυχολογικά θα ήταν μια βολική εξέλιξη για τον ίδιον. Εάν είχε συμβεί ενωρίτερον, προ μηνός και πλέον, όταν η διαφορά με το ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ήταν στο 3-3,5%, θα το αποτολμούσε σίγουρα. Τότε, κάτω και από την ασφυκτική πίεση που του είχε ασκήσει ο Γ. Σουφλιάς, ήταν αποφασισμένος να προκηρύξει πρόωρες εκλογές.
Τώρα, φαίνεται να έχει πειστεί ότι δεν πρέπει να πάει σε πρόωρες εκλογές, αλλά να προσπαθήσει να κρατηθεί παντί τρόπω στην εξουσία τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο, και αν τα καταφέρει έως τον Μάρτιο, που είναι η προεδρική εκλογή, οπότε την ευθύνη των πρόωρων εκλογών θα την έχει το ΠΑΣΟΚ. Υπέρ της μη προκήρυξης «διπλών εκλογών» τον Ιούνιο, με αφορμή την υπόθεση Παυλίδη, συνηγορεί και το γεγονός ότι θα ήταν πολιτικά αυτοκτονικό να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες λόγω δικής του (του βουλευτή του δηλαδή) υπόθεση διαφθοράς. Εκτός και αν, όπως προαναφέραμε, καταφέρει να ρίξει όλο το ανάθεμα στον Αριστ. Παυλίδη και να επέλθει πτώση της κυβερνήσεως λόγω της συμπεριφοράς του πρώην υπουργού του.
Κάποιος διεστραμμένος εγκέφαλος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε συνεννόηση με τον ίδιο τον Αριστ. Παυλίδη και αφού, βεβαίως, προσφερθεί στον βουλευτή Δωδεκανήσου κάθε είδους βοήθεια και κατοχύρωση που αυτός, ως είναι φυσικό, θα ζητούσε. Προσωπικά, μου φαίνεται αδιανόητο. Επειδή είναι δύσκολο κάποιος να φανταστεί, χωρίς όμως και να αποκλείεται, μια τέτοια διαστροφή, να ζητηθεί δηλαδή από τον Αριστ. Παυλίδη να ρίξει την κυβέρνηση. Παραείναι μακιαβελικό ακόμη και για τον ίδιο τον Κ. Καραμανλή, στον οποίον όντως αρέσουν οι «συμβουλές» του Νικολό Μακιαβέλι και κυρίως του Μαζαρίνου προς τα αφεντικά τους.
Τι λοιπόν μπορεί να συμβεί με την υπόθεση Παυλίδη, λαμβάνοντας υπόψιν και το γεγονός ότι ο πρώην υπουργός έχει κι αυτός τις δικές του «αποδείξεις ενοχής» για άλλους; Να συσταθεί η προανακριτική και με την «ψήφο κατά συνείδηση» της συμπολίτευσης και όταν το αργότερο μέχρι 10 Μαΐου έλθει η ώρα της ψηφοφορίας για το αν πρέπει να παραπεμφθεί, οι βουλευτές της Ν.Δ. να αρνηθούν τη θετική ψήφο.
Βεβαίως, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της παραπομπής, καθώς η ψηφοφορία είναι μυστική. Στην περίπτωση αυτή, υπάρχει και το «μαξιλάρι» του ΛΑΟΣ. Ακόμη όμως κι αν αυτό δεν επαρκέσει και υπάρξουν πλείονες των δέκα γαλάζιων βουλευτών που θα θελήσουν να διαφοροποιηθούν από τη «γραμμή του κόμματος» (είτε αυτή ειπωθεί ρητά είτε διακινηθεί κεκαλυμμένα πίσω από την «κατά συνείδησιν ψήφο»), μάλλον τίποτε το συγκλονιστικό δεν θα συμβεί. Ο Αριστ. Παυλίδης θα παραμείνει βουλευτής της Ν.Δ., ακόμη κι αν παραπεμφθεί. Η παραπομπή δεν σημαίνει και στέρηση της βουλευτικής ιδιότητος.
Υπάρχει το παράδειγμα του Κ. Μητσοτάκη, που το 1994 είχε παραπεμφθεί στο Ειδικό Δικαστήριο και ουδέποτε ετέθη εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι κάτι τέτοιο θα ήταν οξύμωρο και ηθικά, αλλά και πολιτικά κατακριτέο. Ενδεχομένως έτσι είναι. Όμως δεν του κοστίζει τίποτα του Κ. Καραμανλή στα τόσα προβλήματα που έχει να προσθέσει άλλο ένα. Εξάλλου ο «βρεγμένος» -με τις υποθέσεις των ομολόγων, του Βατοπεδίου κ.ά.- τη βροχή δεν τη φοβάται.
Σίγουρα η αντιπολίτευση θα το εκμεταλλευθεί, ενόψει ευρωεκλογών, όμως δεν είναι βέβαιο ότι η «εκκρεμότητα Παυλίδη» θα έχει κατακλυσμιαία επιρροή στο πιθανολογούμενο (νικηφόρο για το ΠΑΣΟΚ) αποτέλεσμα. Έχει, εν τινι τρόπω, προεξοφληθεί. Και, σε κάθε περίπτωση, η φθορά που θα υποστεί η κυβέρνηση είναι μικρότερης σημασίας από τα μείζονα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα τα οποία έχει να διαχειριστεί. Όλα αυτά θα μπορούσαν να τα υποστηρίξουν όσοι από τη Ν.Δ., βουλευτές, υπουργοί και στελέχη δεν θέλουν να τερματιστεί η κατοχή του γκουβέρνου τον Ιούνιο.
Απομένει να δούμε αν συνεχίζει να συμφωνεί μαζί τους και ο Κ. Καραμανλής ή θα επιστρέψει στη δυσθυμία του Φεβρουαρίου και θελήσει να ξεκουραστεί. Δεν ξέρω αν η συνάντηση με τον Ομπάμα θα τον επηρεάσει, ψυχολογικά, στην τελική του απόφαση.
Σε κάθε πάντως περίπτωση, θα του είναι δύσκολο από τα «μεγαλεία» της συνάντησης με τον Αμερικανό πρόεδρο να προσορμιστεί στα «αβαθή» των παράνομων συναλλαγών ενός παλαιάς κοπής βουλευτή επαρχίας με έναν ομοϊδεάτη του και αμφιλεγόμενο εφοπλιστή, όπως ο Φ. Μανούσης...
# αναρτήθηκε από το χρήστη felnikos @ 12:33 μ.μ. 
Σχόλια:
<< Αρχική σελίδα
Κ Φελέκη, σχετικά με το άρθρο σας στο ΚτΕ 11-12 Απρ 2009 "Δύο Προτάσεις Αξξίας 35 Δισ."
Αναλυτικότερα στο http://www.diktio-kapa.dos.gr/keimena/Katanalotikoi.pdf
Μια διαφορετική ματιά για την Οικονομία στον απόηχο της συνδιάσκεψης της G20
Τις 22 Οκτωβρίου οι Αντιπρόσωποι της Διεθνής Συνεταιριστικής Συμμαχίας έστειλε την επιστολή που ακολουθεί στους πολιτικούς ηγέτες του G8
http://www.ica.coop/publications/pressreleases/2008-g8.pdf
Οι άνθρωποι όλου του κόσμου παρακολουθούν με έκπληξη και δυσπιστία πως οι παγκόσμιες χρηματοοικονομικές δομές έχουν επηρεαστεί από το κλίμα πανικού με αποτέλεσμα, προμαχώνες των επενδύσεων και της τραπεζικής βιομηχανίας να έχουν καταρρεύσει και εξαφανιστεί. Αναρωτιούνται με έκπληξη για το γεγονός ότι οι πολιτικοί ηγέτες έχουν αναγκαστεί να δεσμεύσουν μεγάλα ποσά από τα χρήματα των φορολογουμένων, σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν και σταθεροποιήσουν τις τράπεζες και τα χρηματιστήρια, στα οποία χρηματιστήρια και τράπεζες η ρίζα του κλυδωνισμού βρίσκεται στην εταιρική απληστία και την κακή διαχείριση με σκοπό το κέρδος. Νιώθουν φόβο για το ποιες θα είναι οι επιπτώσεις όλων αυτών στην πραγματική οικονομία.
Την ίδια στιγμή, αυτοί οι ίδιοι οι πολίτες γνωρίζουν ότι υπάρχει ένα εναλλακτικό, ασφαλές και βιώσιμο μοντέλο επιχείρησης που ανήκει και ελέγχεται από 800 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Είναι ένα μοντέλο με πίστη στις παγκόσμιας αξίες και τις αρχές της αυτο-βοήθειας, της υποστήριξης, της κοινωνικής ιδιοκτησίας και ελέγχου, της δημοκρατικής συμμετοχής, της δικαιοσύνης και της διαφάνειας. Είναι ένα μοντέλο επιχείρησης που δεν βρίσκεται στο έλεος του χρηματιστηρίου, επειδή στηρίζεται στην εισφορά κεφαλαίων από τα μέλη του και δεν υπόκειται στην χειραγώγηση και την απληστία των στελεχών, καθώς ( τα στελέχη ) είναι άνθρωποι του τόπου όπου τους ασκείται έλεγχος από τους ανθρώπους του τόπου. Είναι μια επιχείρηση όπου τα κέρδη της δεν διανέμονται απλώς στους μετόχους της, αλλά επιστρέφονται και σε αυτούς που κάνουν συναλλαγές με αυτήν την επιχείρηση, έτσι ώστε να διατηρεί τον πλούτο που παράγεται από τις τοπικές επιχειρήσεις για τις τοπικές κοινωνίες, για το καλό των οικογενειών και του κοινοτικού περιβάλλοντος.
Αυτός είναι ο συνεταιριστικός τομέας της παγκόσμιας οικονομίας που απασχολεί 100 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο επιτυχημένες και σταθερές οικονομίες παγκοσμίως συμβαίνει να είναι και οι περισσότερο αναπτυγμένες συνεταιριστικές οικονομίες στον κόσμο.
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι αυτές οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις που παρέμειναν πιστές στις συνεταιριστικές αξίες και αρχές, είναι οι ίδιες επιχειρήσεις που αυτές τις τελευταίες εβδομάδες έχουν ωφεληθεί από την πορεία των καταθέσεων και των τραπεζικών λογαριασμών τους ως αποτέλεσμα της αποτυχίας και της κατάρρευσης των (χρηματιστηριακών) επενδύσεων σε ακίνητα και τράπεζες - χωρίς αμφιβολία, αυτό είναι μια αναγνώριση της συνεχόμενης εμπιστοσύνης που περιβάλλονται από το ευρύ κοινό.
Ο κόσμος γνωρίζει ότι η συνεταιριστική είναι ένα διαφορετικό είδος επιχείρησης που καθοδηγείται από αξίες με μια διαφορετική ηθική.
Καθώς οι παγκόσμιοι πολιτικοί ηγέτες προγραμματίζουν να συνεδριάσουν για να εξετάσουν κατά πόσον τα παγκόσμια θεσμικά όργανα που ελέγχουν το οικονομικό και τραπεζικό σύστημα είναι κατάλληλα για αυτόν τον σκοπό, εμείς που έχουμε την τιμή να αντιπροσωπεύουμε τη παγκόσμια συνεταιριστική οικονομία, καλούμε τους πολιτικούς μας ηγέτες να:
1. Χρησιμοποιήσουν την συνδυασμένη πολιτική και οικονομική τους δύναμη και να επιδείξουν την ίδια ενεργητικότητα προς την κατεύθυνση της προστασίας των ανθρώπων αυτού του κόσμου από άλλες χειρότερες επιπτώσεις της παγκόσμιας ύφεσης, που αντιμετωπίζουμε τώρα ως αποτέλεσμα της κακής εταιρικής διαχείρισης του επιχειρηματικού μοντέλου που κινείται από το συμφέρον των επενδυτών.
2. Εξασφαλίσουν ότι στην προσπάθεια ενάντια στην ύφεση, και σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση του παγκόσμιου οικονομικού οικοδομήματος για ένα νέο ρυθμιστικό σύστημα, θα λάβουν ειδική μέριμνα για την σταθερότητα και την ασφάλεια της συνεταιριστικής παγκόσμιας οικονομίας και των αξιών της για τα εκατομμύρια των ατόμων και των οικογενειών που υποστηρίζει σε όλες τις γωνίες του κόσμου, και να δώσουν σε αυτό το μοντέλο επιχείρησης την αναγνώριση και την πολιτική υποστήριξη που απαιτεί η αποδεδειγμένη προσφορά του.
3. Διασφαλίσουν ένα πεδίο δραστηριοτήτων ίσων ευκαιριών μεταξύ των κρατών και των τραπεζικών μοντέλων, και να λάβουν υπόψη την διαφορετικότητα των τραπεζικών συστημάτων στους μελλοντικούς κανόνες.
Η Διεθνής Συνεταιριστική Συμμαχία είναι έτοιμη να συμβάλει με την ιδιαίτερη πείρα της στις εργασίες της G8 για την επίλυση αυτών των ζητημάτων.
Ivano Barberini
Πρόεδρος
Stanley Muchiri
Αντιπρόεδρος Αφρική
Li Chunsheng
Αντιπρόεδρος Ειρηνικού-Ασίας
Carlos Palacino
Αντιπρόεδρος Αμερική
Dame Pauline Green
Αντιπρόεδρος Ευρώπη
Εξ ονόματος των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της I.C.A.:
Alban D’Amours (Καναδάς)
Won-Byung Choi (Κορέα)
Jean-Louis Bancel (Γαλλία)
Jean-Claude Detilleux (Γαλλία)
Steiner Dvergsdal (Νορβηγία)
Paul Hazen (ΗΠΑ)
Ramón Imperial Zúñiga (Μεξικό)
Surinder Kumar Jakhar (Ινδία)
Gun-Britt Mårtensson (Σουηδία)
Isami Miyata (Ιαπωνία)
Lourdes Ortellado Sienra (Παραγουάη)
Janusz Paszkowski (Πολωνία)
Javier Salaberria (Ισπανία)
Felice Scalvini (Ιταλία)
Seah Kian Peng (Σινγκαπούρη)
Teo Say Hong (Σινγκαπούρη)
Americo Utumi ( Βραζιλία)
Η Διεθνής Συνεταιριστική Συμμαχία ( I.C.A. ) ενώνει τους συνεταιρισμούς παγκοσμίως. Είναι ο Υπερασπιστής των συνεταιριστικών αξιών και των αρχών και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τo ιδιαίτερο, βασιζόμενο σε αξίες, οικονομικό επιχειρηματικό μοντέλο, το οποίο εξασφαλίζει τα άτομα και τις κοινότητες με ένα μηχανισμό αυτοβοήθειας και επιρροής πάνω στην ανάπτυξή τους. Η ICA υποστηρίζει τα συμφέροντα και την επιτυχή πορεία των συνεταιρισμών, διαδίδει καλύτερες πρακτικές και τεχνογνωσία, ενισχύει τη δημιουργία υποδομών και εποπτεύει την απόδοση και την πρόοδό τους κατά τη διάρκεια του χρόνου.
Ο κ. Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ( Κομισιόν ), ανάφερε στην συνδιάσκεψη του Group 20 « Στόχος μας είναι η δημιουργία μιας παγκόσμιας αγοράς βασισμένης στις Αρχές της Κοινωνικής Οικονομίας» ( Τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων SKY 16-11-08 ). Μήπως το μήνυμα έφτασε;
Ύστερα από πολυετείς παραινέσεις του Ευρωπαϊκού Τμήματος της ICA, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με πέντε κατά σειρά Εκθέσεις (1982, 1986, 1988, 1989, 1995) υιοθέτησε ισάριθμα Ψηφίσματα υπέρ «της ευρείας χρησιμοποίησης του συνεταιριστικού μοντέλου ανάπτυξης για την επίλυση σοβαρών οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων», επιτυγχάνοντας 20 χρόνια αργότερα τον Φεβρουάριο του 2002, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι να εξαγγείλει την θέση της Ε.Ε. περί της «υπεραξίας των Συνεταιρισμών» (Ι.Σ.Ε.Μ. Συνεταιριστικοί Προβληματισμοί 2002 σελ 15 )
Τι θα μπορούσε να κάνει η Κοινωνική Οικονομία στην Ελλάδα, μέσω του παραγωγικού τομέα της, τους συνεταιρισμούς, για τα καθημερινά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα μας.
Την στιγμή που όλα αυτά συμβαίνουν στο παγκόσμιο στερέωμα, στην Ελλάδα οι στενές επιλογές μας αναλώνονται στο φάσμα των προτάσεων, όλη η Οικονομία κρατική, όλα ιδιωτικά και στα διάφορα κράματα κρατικής και ιδιωτικής Οικονομίας.
Είναι αξιοπερίεργο πως οι δημόσιοι ομιλητές στην Ελλάδα δεν μιλούν, ίσως γιατί δεν συμφωνούν, ίσως γιατί δεν γνωρίζουν, ίσως γιατί αποκρύπτουν, το αναγνωρισμένο διεθνώς τρίτο συνεταιριστικό τομέα της Οικονομίας των 800.000.000 μελών που σύντομα θα είναι μια εναλλακτική πρόταση και για την Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον Υπουργό Ανάπτυξης κ. Φώλια « Το ποσοστό κέρδους στο σύνολο των προϊόντων στα ράφια αγγίζει το 100%». ( Εφημερίδα Αδέσμευτος 16-11-2008 σελ 1 )
Η Ιδιωτική Οικονομία που σύμφωνα με τον Νόμο, σκοπός της είναι το κέρδος, επιδεικνύει την μέγιστη νομιμοφροσύνη και έχει επιτύχει στο έπακρο το σκοπό της.
Ποιος όμως, σε συνθήκες ελεύθερης διαμόρφωσης των τιμών στην Αγορά, μπορεί να μειώσει αυτές τις τιμές εκτός από ( τους ανύπαρκτους στην Ελλάδα ), ανοιχτούς καταναλωτικούς συνεταιρισμούς, όπου τα μέλη του έχουν αυτή την δυνατότητα, γιατί εκτός από πελάτες τους είναι ελεγκτές και ιδιοκτήτες τους σύμφωνα με τις Διεθνές Συνεταιριστικές Αρχές;
Στην Ευρώπη υπάρχουν 25.000.000 μέλη καταναλωτικών συνεταιρισμών, 160.000.000 μέλη σε όλα τα είδη συνεταιρισμών ή ένας στους τρεις Ευρωπαίους σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και. λειτουργούν ως κυματοθραύστες στην άνοδο των τιμών, ως ένας εναλλακτικός τρόπος αγοράς που αναγκάζει και τους ιδιώτες να συνετιστούν στην πολιτική πωλήσεων τους, προσφέροντας ένα πρόσθετο σταθεροποιητικό σύστημα στην αγορά.
Οι καταναλωτικοί συνεταιρισμοί εξασφαλίζουν χαμηλές τιμές στα προσφερόμενα προϊόντα, παρακάμπτοντας τον ιδιότυπο φόρο « υπέρ της πολυτελής διαβίωσης των Ιδιωτών» ( πως αλλιώς μπορούν να χαρακτηριστούν οι υπέρογκες αναφερόμενες αυξήσεις 100% ) αλλά και γιατί ΔΕΝ φορολογούνται οι συναλλαγές των μελών με τον συνεταιρισμό, όπως ισχύει σε όλο τον κόσμο εκτός από την Ελλάδα.
Εξισορροπούν το ατομικό με το κοινωνικό συμφέρον σύμφωνα με τις Διεθνείς Συνεταιριστικές Αρχές, μοιράζοντας δίκαια το 60% με 75% του πλεονάσματος στα μέλη του, ανάλογα με το ύψος των συναλλαγών τους με τον καταναλωτικό συνεταιρισμό, και αφιερώνουν το υπόλοιπο 40% με 25%, ως κοινή ιδιοκτησία σε κοινούς σκοπούς, όχι μόνο για τα λειτουργικά έξοδα του συνεταιρισμού αλλά και για κοινωφελείς μη - κερδοσκοπικές δραστηριότητες υπέρ των μελών του ή ολόκληρης την κοινωνίας, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, καταπολεμώντας την ανεργία.
Ενδεικτικά στην Ελλάδα η κοινή περιουσία του καταναλωτικού συνεταιρισμού θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει γιατρούς γειτονιάς, φύλαξη παιδιών 3-4 οικογενειών σε σπίτι ενός από τους γονείς, συνοδούς παιδιών προς και από το σχολείο, βοήθεια ηλικιωμένων - παρασκευή του φαγητού τους κλπ ανακουφίζοντας τα βάρη της Οικιακής Οικονομίας.
Κατά μέσο όρο κάθε οικογένεια ξοδεύει 353 € τον μήνα σε είδη Super Market ( Περιοδικό Self Service No375 ) ή 10.000 οικογένειες ξοδεύουν 3 εκατομμύρια 530 χιλιάδες € τον μήνα. Μια μείωση 25% θα μπορούσε να επιφέρει ενίσχυση των εισοδημάτων των 10.000 οικογενειών κατά 882.500 € το μήνα ή 88 € για κάθε οικογένεια, ή σαν ένας μέσος μισθός των 900 € να αυξήθηκε κατά 10%.
Εάν εκτός της αναφερόμενης ατομικής μείωσης του 25%, το κοινό κέρδος του συνεταιρισμού είναι το ελάχιστο 25 % ή 882.500 € τον μήνα, πόσες θέσεις κοινωνικής εργασίας θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν δίνοντας ένα μέσο μικτό μισθό 1500 €;
Με την εφαρμογή των συνεταιριστικών μεθόδων, μπορούν να πέσουν οι τιμές ειδών πρώτης ανάγκης, δίνοντας μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη στον μισθό μας, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, μπορούμε να απολαμβάνουμε κοινωφελείς υπηρεσίες, χωρίς την επένδυση περισσότερων κεφαλαίων, αλλά με χρηστή διαχείριση των ήδη διαθέσιμων χρημάτων μας να έχουμε περισσότερα οφέλη, για μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Κάλεσμα προς τους δημόσιους ομιλητές
Είμαστε μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που σκοπό έχει την διάδοση και εφαρμογή των Συνεταιριστικών Αρχών και πρακτικών στον τόπο μας.
Μετά από τις κατ΄ επανάληψη επιστολές, που έχουμε στείλει σε αρμόδιους φορείς και πολιτικά κόμματα, καλούμε πλέον δημόσια, τους προσκεκλημένους της εκπομπής σας να πάρουν θέση και να συμμετέχουν στην διάδοση του συνεταιριστικού μοντέλου επιταχύνοντας την διαδικασία, που έτσι κι αλλιώς σύντομα θα μας χτυπήσει την πόρτα, αξιοποιώντας την δυνατότητα της δημόσιας παρουσίας και παρέμβασης που διαθέτουν, για την αποδεσμεύσει υπαρκτών πόρων για το όφελος του κάθε πολίτη ατομικά αλλά και του κοινωνικού συνόλου, για τις ευπαθείς ομάδες που μας χρειάζονται κοντά τους, για το καλό όλου του τόπου.
Για το μη κερδοσκοπικό
Δίκτυο
Κοινωνικής Αλληλεγγύης &
Περιφερειακής Ανάπτυξης
http://www.dikaio.dos.g
Δημοσίευση σχολίου
Αναλυτικότερα στο http://www.diktio-kapa.dos.gr/keimena/Katanalotikoi.pdf
Μια διαφορετική ματιά για την Οικονομία στον απόηχο της συνδιάσκεψης της G20
Τις 22 Οκτωβρίου οι Αντιπρόσωποι της Διεθνής Συνεταιριστικής Συμμαχίας έστειλε την επιστολή που ακολουθεί στους πολιτικούς ηγέτες του G8
http://www.ica.coop/publications/pressreleases/2008-g8.pdf
Οι άνθρωποι όλου του κόσμου παρακολουθούν με έκπληξη και δυσπιστία πως οι παγκόσμιες χρηματοοικονομικές δομές έχουν επηρεαστεί από το κλίμα πανικού με αποτέλεσμα, προμαχώνες των επενδύσεων και της τραπεζικής βιομηχανίας να έχουν καταρρεύσει και εξαφανιστεί. Αναρωτιούνται με έκπληξη για το γεγονός ότι οι πολιτικοί ηγέτες έχουν αναγκαστεί να δεσμεύσουν μεγάλα ποσά από τα χρήματα των φορολογουμένων, σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν και σταθεροποιήσουν τις τράπεζες και τα χρηματιστήρια, στα οποία χρηματιστήρια και τράπεζες η ρίζα του κλυδωνισμού βρίσκεται στην εταιρική απληστία και την κακή διαχείριση με σκοπό το κέρδος. Νιώθουν φόβο για το ποιες θα είναι οι επιπτώσεις όλων αυτών στην πραγματική οικονομία.
Την ίδια στιγμή, αυτοί οι ίδιοι οι πολίτες γνωρίζουν ότι υπάρχει ένα εναλλακτικό, ασφαλές και βιώσιμο μοντέλο επιχείρησης που ανήκει και ελέγχεται από 800 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Είναι ένα μοντέλο με πίστη στις παγκόσμιας αξίες και τις αρχές της αυτο-βοήθειας, της υποστήριξης, της κοινωνικής ιδιοκτησίας και ελέγχου, της δημοκρατικής συμμετοχής, της δικαιοσύνης και της διαφάνειας. Είναι ένα μοντέλο επιχείρησης που δεν βρίσκεται στο έλεος του χρηματιστηρίου, επειδή στηρίζεται στην εισφορά κεφαλαίων από τα μέλη του και δεν υπόκειται στην χειραγώγηση και την απληστία των στελεχών, καθώς ( τα στελέχη ) είναι άνθρωποι του τόπου όπου τους ασκείται έλεγχος από τους ανθρώπους του τόπου. Είναι μια επιχείρηση όπου τα κέρδη της δεν διανέμονται απλώς στους μετόχους της, αλλά επιστρέφονται και σε αυτούς που κάνουν συναλλαγές με αυτήν την επιχείρηση, έτσι ώστε να διατηρεί τον πλούτο που παράγεται από τις τοπικές επιχειρήσεις για τις τοπικές κοινωνίες, για το καλό των οικογενειών και του κοινοτικού περιβάλλοντος.
Αυτός είναι ο συνεταιριστικός τομέας της παγκόσμιας οικονομίας που απασχολεί 100 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο επιτυχημένες και σταθερές οικονομίες παγκοσμίως συμβαίνει να είναι και οι περισσότερο αναπτυγμένες συνεταιριστικές οικονομίες στον κόσμο.
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι αυτές οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις που παρέμειναν πιστές στις συνεταιριστικές αξίες και αρχές, είναι οι ίδιες επιχειρήσεις που αυτές τις τελευταίες εβδομάδες έχουν ωφεληθεί από την πορεία των καταθέσεων και των τραπεζικών λογαριασμών τους ως αποτέλεσμα της αποτυχίας και της κατάρρευσης των (χρηματιστηριακών) επενδύσεων σε ακίνητα και τράπεζες - χωρίς αμφιβολία, αυτό είναι μια αναγνώριση της συνεχόμενης εμπιστοσύνης που περιβάλλονται από το ευρύ κοινό.
Ο κόσμος γνωρίζει ότι η συνεταιριστική είναι ένα διαφορετικό είδος επιχείρησης που καθοδηγείται από αξίες με μια διαφορετική ηθική.
Καθώς οι παγκόσμιοι πολιτικοί ηγέτες προγραμματίζουν να συνεδριάσουν για να εξετάσουν κατά πόσον τα παγκόσμια θεσμικά όργανα που ελέγχουν το οικονομικό και τραπεζικό σύστημα είναι κατάλληλα για αυτόν τον σκοπό, εμείς που έχουμε την τιμή να αντιπροσωπεύουμε τη παγκόσμια συνεταιριστική οικονομία, καλούμε τους πολιτικούς μας ηγέτες να:
1. Χρησιμοποιήσουν την συνδυασμένη πολιτική και οικονομική τους δύναμη και να επιδείξουν την ίδια ενεργητικότητα προς την κατεύθυνση της προστασίας των ανθρώπων αυτού του κόσμου από άλλες χειρότερες επιπτώσεις της παγκόσμιας ύφεσης, που αντιμετωπίζουμε τώρα ως αποτέλεσμα της κακής εταιρικής διαχείρισης του επιχειρηματικού μοντέλου που κινείται από το συμφέρον των επενδυτών.
2. Εξασφαλίσουν ότι στην προσπάθεια ενάντια στην ύφεση, και σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση του παγκόσμιου οικονομικού οικοδομήματος για ένα νέο ρυθμιστικό σύστημα, θα λάβουν ειδική μέριμνα για την σταθερότητα και την ασφάλεια της συνεταιριστικής παγκόσμιας οικονομίας και των αξιών της για τα εκατομμύρια των ατόμων και των οικογενειών που υποστηρίζει σε όλες τις γωνίες του κόσμου, και να δώσουν σε αυτό το μοντέλο επιχείρησης την αναγνώριση και την πολιτική υποστήριξη που απαιτεί η αποδεδειγμένη προσφορά του.
3. Διασφαλίσουν ένα πεδίο δραστηριοτήτων ίσων ευκαιριών μεταξύ των κρατών και των τραπεζικών μοντέλων, και να λάβουν υπόψη την διαφορετικότητα των τραπεζικών συστημάτων στους μελλοντικούς κανόνες.
Η Διεθνής Συνεταιριστική Συμμαχία είναι έτοιμη να συμβάλει με την ιδιαίτερη πείρα της στις εργασίες της G8 για την επίλυση αυτών των ζητημάτων.
Ivano Barberini
Πρόεδρος
Stanley Muchiri
Αντιπρόεδρος Αφρική
Li Chunsheng
Αντιπρόεδρος Ειρηνικού-Ασίας
Carlos Palacino
Αντιπρόεδρος Αμερική
Dame Pauline Green
Αντιπρόεδρος Ευρώπη
Εξ ονόματος των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της I.C.A.:
Alban D’Amours (Καναδάς)
Won-Byung Choi (Κορέα)
Jean-Louis Bancel (Γαλλία)
Jean-Claude Detilleux (Γαλλία)
Steiner Dvergsdal (Νορβηγία)
Paul Hazen (ΗΠΑ)
Ramón Imperial Zúñiga (Μεξικό)
Surinder Kumar Jakhar (Ινδία)
Gun-Britt Mårtensson (Σουηδία)
Isami Miyata (Ιαπωνία)
Lourdes Ortellado Sienra (Παραγουάη)
Janusz Paszkowski (Πολωνία)
Javier Salaberria (Ισπανία)
Felice Scalvini (Ιταλία)
Seah Kian Peng (Σινγκαπούρη)
Teo Say Hong (Σινγκαπούρη)
Americo Utumi ( Βραζιλία)
Η Διεθνής Συνεταιριστική Συμμαχία ( I.C.A. ) ενώνει τους συνεταιρισμούς παγκοσμίως. Είναι ο Υπερασπιστής των συνεταιριστικών αξιών και των αρχών και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τo ιδιαίτερο, βασιζόμενο σε αξίες, οικονομικό επιχειρηματικό μοντέλο, το οποίο εξασφαλίζει τα άτομα και τις κοινότητες με ένα μηχανισμό αυτοβοήθειας και επιρροής πάνω στην ανάπτυξή τους. Η ICA υποστηρίζει τα συμφέροντα και την επιτυχή πορεία των συνεταιρισμών, διαδίδει καλύτερες πρακτικές και τεχνογνωσία, ενισχύει τη δημιουργία υποδομών και εποπτεύει την απόδοση και την πρόοδό τους κατά τη διάρκεια του χρόνου.
Ο κ. Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ( Κομισιόν ), ανάφερε στην συνδιάσκεψη του Group 20 « Στόχος μας είναι η δημιουργία μιας παγκόσμιας αγοράς βασισμένης στις Αρχές της Κοινωνικής Οικονομίας» ( Τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων SKY 16-11-08 ). Μήπως το μήνυμα έφτασε;
Ύστερα από πολυετείς παραινέσεις του Ευρωπαϊκού Τμήματος της ICA, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με πέντε κατά σειρά Εκθέσεις (1982, 1986, 1988, 1989, 1995) υιοθέτησε ισάριθμα Ψηφίσματα υπέρ «της ευρείας χρησιμοποίησης του συνεταιριστικού μοντέλου ανάπτυξης για την επίλυση σοβαρών οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων», επιτυγχάνοντας 20 χρόνια αργότερα τον Φεβρουάριο του 2002, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι να εξαγγείλει την θέση της Ε.Ε. περί της «υπεραξίας των Συνεταιρισμών» (Ι.Σ.Ε.Μ. Συνεταιριστικοί Προβληματισμοί 2002 σελ 15 )
Τι θα μπορούσε να κάνει η Κοινωνική Οικονομία στην Ελλάδα, μέσω του παραγωγικού τομέα της, τους συνεταιρισμούς, για τα καθημερινά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα μας.
Την στιγμή που όλα αυτά συμβαίνουν στο παγκόσμιο στερέωμα, στην Ελλάδα οι στενές επιλογές μας αναλώνονται στο φάσμα των προτάσεων, όλη η Οικονομία κρατική, όλα ιδιωτικά και στα διάφορα κράματα κρατικής και ιδιωτικής Οικονομίας.
Είναι αξιοπερίεργο πως οι δημόσιοι ομιλητές στην Ελλάδα δεν μιλούν, ίσως γιατί δεν συμφωνούν, ίσως γιατί δεν γνωρίζουν, ίσως γιατί αποκρύπτουν, το αναγνωρισμένο διεθνώς τρίτο συνεταιριστικό τομέα της Οικονομίας των 800.000.000 μελών που σύντομα θα είναι μια εναλλακτική πρόταση και για την Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον Υπουργό Ανάπτυξης κ. Φώλια « Το ποσοστό κέρδους στο σύνολο των προϊόντων στα ράφια αγγίζει το 100%». ( Εφημερίδα Αδέσμευτος 16-11-2008 σελ 1 )
Η Ιδιωτική Οικονομία που σύμφωνα με τον Νόμο, σκοπός της είναι το κέρδος, επιδεικνύει την μέγιστη νομιμοφροσύνη και έχει επιτύχει στο έπακρο το σκοπό της.
Ποιος όμως, σε συνθήκες ελεύθερης διαμόρφωσης των τιμών στην Αγορά, μπορεί να μειώσει αυτές τις τιμές εκτός από ( τους ανύπαρκτους στην Ελλάδα ), ανοιχτούς καταναλωτικούς συνεταιρισμούς, όπου τα μέλη του έχουν αυτή την δυνατότητα, γιατί εκτός από πελάτες τους είναι ελεγκτές και ιδιοκτήτες τους σύμφωνα με τις Διεθνές Συνεταιριστικές Αρχές;
Στην Ευρώπη υπάρχουν 25.000.000 μέλη καταναλωτικών συνεταιρισμών, 160.000.000 μέλη σε όλα τα είδη συνεταιρισμών ή ένας στους τρεις Ευρωπαίους σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και. λειτουργούν ως κυματοθραύστες στην άνοδο των τιμών, ως ένας εναλλακτικός τρόπος αγοράς που αναγκάζει και τους ιδιώτες να συνετιστούν στην πολιτική πωλήσεων τους, προσφέροντας ένα πρόσθετο σταθεροποιητικό σύστημα στην αγορά.
Οι καταναλωτικοί συνεταιρισμοί εξασφαλίζουν χαμηλές τιμές στα προσφερόμενα προϊόντα, παρακάμπτοντας τον ιδιότυπο φόρο « υπέρ της πολυτελής διαβίωσης των Ιδιωτών» ( πως αλλιώς μπορούν να χαρακτηριστούν οι υπέρογκες αναφερόμενες αυξήσεις 100% ) αλλά και γιατί ΔΕΝ φορολογούνται οι συναλλαγές των μελών με τον συνεταιρισμό, όπως ισχύει σε όλο τον κόσμο εκτός από την Ελλάδα.
Εξισορροπούν το ατομικό με το κοινωνικό συμφέρον σύμφωνα με τις Διεθνείς Συνεταιριστικές Αρχές, μοιράζοντας δίκαια το 60% με 75% του πλεονάσματος στα μέλη του, ανάλογα με το ύψος των συναλλαγών τους με τον καταναλωτικό συνεταιρισμό, και αφιερώνουν το υπόλοιπο 40% με 25%, ως κοινή ιδιοκτησία σε κοινούς σκοπούς, όχι μόνο για τα λειτουργικά έξοδα του συνεταιρισμού αλλά και για κοινωφελείς μη - κερδοσκοπικές δραστηριότητες υπέρ των μελών του ή ολόκληρης την κοινωνίας, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, καταπολεμώντας την ανεργία.
Ενδεικτικά στην Ελλάδα η κοινή περιουσία του καταναλωτικού συνεταιρισμού θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει γιατρούς γειτονιάς, φύλαξη παιδιών 3-4 οικογενειών σε σπίτι ενός από τους γονείς, συνοδούς παιδιών προς και από το σχολείο, βοήθεια ηλικιωμένων - παρασκευή του φαγητού τους κλπ ανακουφίζοντας τα βάρη της Οικιακής Οικονομίας.
Κατά μέσο όρο κάθε οικογένεια ξοδεύει 353 € τον μήνα σε είδη Super Market ( Περιοδικό Self Service No375 ) ή 10.000 οικογένειες ξοδεύουν 3 εκατομμύρια 530 χιλιάδες € τον μήνα. Μια μείωση 25% θα μπορούσε να επιφέρει ενίσχυση των εισοδημάτων των 10.000 οικογενειών κατά 882.500 € το μήνα ή 88 € για κάθε οικογένεια, ή σαν ένας μέσος μισθός των 900 € να αυξήθηκε κατά 10%.
Εάν εκτός της αναφερόμενης ατομικής μείωσης του 25%, το κοινό κέρδος του συνεταιρισμού είναι το ελάχιστο 25 % ή 882.500 € τον μήνα, πόσες θέσεις κοινωνικής εργασίας θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν δίνοντας ένα μέσο μικτό μισθό 1500 €;
Με την εφαρμογή των συνεταιριστικών μεθόδων, μπορούν να πέσουν οι τιμές ειδών πρώτης ανάγκης, δίνοντας μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη στον μισθό μας, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, μπορούμε να απολαμβάνουμε κοινωφελείς υπηρεσίες, χωρίς την επένδυση περισσότερων κεφαλαίων, αλλά με χρηστή διαχείριση των ήδη διαθέσιμων χρημάτων μας να έχουμε περισσότερα οφέλη, για μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Κάλεσμα προς τους δημόσιους ομιλητές
Είμαστε μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που σκοπό έχει την διάδοση και εφαρμογή των Συνεταιριστικών Αρχών και πρακτικών στον τόπο μας.
Μετά από τις κατ΄ επανάληψη επιστολές, που έχουμε στείλει σε αρμόδιους φορείς και πολιτικά κόμματα, καλούμε πλέον δημόσια, τους προσκεκλημένους της εκπομπής σας να πάρουν θέση και να συμμετέχουν στην διάδοση του συνεταιριστικού μοντέλου επιταχύνοντας την διαδικασία, που έτσι κι αλλιώς σύντομα θα μας χτυπήσει την πόρτα, αξιοποιώντας την δυνατότητα της δημόσιας παρουσίας και παρέμβασης που διαθέτουν, για την αποδεσμεύσει υπαρκτών πόρων για το όφελος του κάθε πολίτη ατομικά αλλά και του κοινωνικού συνόλου, για τις ευπαθείς ομάδες που μας χρειάζονται κοντά τους, για το καλό όλου του τόπου.
Για το μη κερδοσκοπικό
Δίκτυο
Κοινωνικής Αλληλεγγύης &
Περιφερειακής Ανάπτυξης
http://www.dikaio.dos.g
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε Αναρτήσεις [Atom]