Φελνίκος

Έχω έναν φίλο που συχνά πυκνά μου κάνει παρατηρήσεις για τα σημειώματα τούτης εδώ της σελίδας.

Ασχέτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί με τα γραφόμενά μου, μονίμως γκρινιάζει για τον τρόπο που γράφω. Υποστηρίζει ότι τα άρθρα μου θα ήταν καλύτερα εάν «συμπλέκονταν» με συγκεκριμένα ρεπορτάζ της εφημερίδας. Θα ήταν περισσότερο τεκμηριωμένες και αποδείξιμες οι κρίσεις και οι επικρίσεις που διατυπώνω εάν είχαν παρενθετικές παραπομπές σε «κομμάτια» που υπάρχουν σε άλλες σελίδες. Ο φίλος αυτός είναι πολιτικός. Ο Στέφανος Μάνος.

Λέω λοιπόν, σήμερα, να του κάνω το χατίρι. Το άρθρο στηρίζεται και επιβεβαιώνεται στο ρεπορτάζ του Αιμ. Νεγκή (σελ. 26-27), που είναι και το πρώτο θέμα της εφημερίδας. Θα έλεγα, μάλιστα, να σταματήσετε εδώ την ανάγνωση, να ανατρέξετε στο ρεπορτάζ και αφού το διαβάσετε να επανέλθετε για να συνεχίσετε. Έτσι θα κατανοήσετε καλύτερα και τον αρραβώνα φαυλότητας που συνυπέγραψαν προ ημερών ο υπουργός Υγείας Δ. Αβραμόπουλος και οι συνδικαλιστές γιατροί του ΕΣΥ.

Πρόκειται για μια σύμβαση-έκτρωμα, που ενταφιάζει το σύστημα οργάνωσης και λειτουργίας των νοσοκομείων και της υγείας στη χώρα μας. Ελπίζω το παρόν σημείωμα να το διαβάσουν -αν όχι και οι «300»- κάποιοι από τους βουλευτές, αφού αυτοί θα κληθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα να επικυρώσουν ή όχι τη νέα σύμβαση του Δημοσίου με τους γιατρούς που υπηρετούν (σ)το ΕΣΥ.

Δεν αναφέρομαι στις ρυθμίσεις που αφορούν το ανώτατο ωράριο εργασίας – θέμα το οποίο συγκέντρωσε τη Δευτέρα τα φώτα της δημοσιότητας. Ούτε στις μισθολογικές αυξήσεις, οι οποίες, αν και μικρές, ήταν επιβεβλημένο να δοθούν από καιρό. Να μην ξεχνάμε ότι στη γενική εφημερία οι γιατροί καλούνται να σώσουν ζωές, εργαζόμενοι για 36 ώρες συνεχώς με αμοιβή 1.600 ευρώ τον μήνα!

Το έκτρωμα αφορά τις ρυθμίσεις για την εξέλιξη των νοσοκομειακών γιατρών, οι οποίες αποτελούν ορόσημο αναξιοκρατίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, δίνεται η δυνατότητα σε περίπου 6.000 γιατρούς, επιμελητές Α' και αναπληρωτές διευθυντές να προαχθούν μαζικά σε διευθυντές μέσα στα επόμενα δύο χρόνια με μοναδικό ουσιαστικά κριτήριο τον χρόνο προϋπηρεσίας!

Αν λάβουμε υπόψη ότι σήμερα υπηρετούν περίπου 2.000 διευθυντές, τότε βλέπουμε ότι, έως το 2010, θα έχουμε γύρω στους 8.000 διευθυντές, δηλαδή πάνω από το 50% του συνολικού ιατρικού δυναμικού! Για παράδειγμα, σήμερα υπάρχουν κλινικές, όπως η Καρδιολογική στο Τζάνειο, όπου υπηρετεί ένας διευθυντής και 12 αναπληρωτές διευθυντές. Σε λίγο θα έχει 13 διευθυντές…

Βέβαια, η σύμβαση αναφέρει ότι η προαγωγή θα γίνει με «αξιολόγηση». Αυτή θα γίνει από τη γενική συνέλευση των γιατρών του οικείου τομέα (π.χ. χειρουργικού) του νοσοκομείου. Θετική θα θεωρείται η «αξιολόγηση» εφόσον συγκεντρώνει το 50% συν μία των ψήφων των άλλων γιατρών. Δηλαδή, κάθε γιατρός θα «αξιολογηθεί» από τους συναδέλφους του στο νοσοκομείο με ανάταση της χειρός! Έχει κανείς αμφιβολία για το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της «αξιολόγησης»;

Πάντως, η σύμβαση σπεύδει να καλύψει και την περίπτωση -ο μη γένοιτο!- που το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό. Αν λοιπόν η «αξιολόγηση» είναι αρνητική, ο γιατρός έχει δικαίωμα να ζητήσει επαναξιολόγηση μετά δύο τουλάχιστον χρόνια. Αν και πάλι είναι αρνητική, σύμφωνα με τη σύμβαση, τότε παραμένει στον ίδιο βαθμό, του απονέμονται οι αποδοχές του επόμενου βαθμού και δικαιούται νέας αξιολόγησης μετά πέντε χρόνια.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ουσιαστικά επιβραβεύει και αμείβει τους μέτριους. Και χωρίς αιδώ λέει κατάμουτρα στους πιο ικανούς, εκείνους που έχουν κάνει μετεκπαίδευση και διδακτορικές διατριβές, «είστε ανόητοι». Γιατί πίστεψαν ότι, αργά ή γρήγορα, δεν μπορεί… η πολιτεία θα αναγνωρίσει τους κόπους και τις θυσίες τους, τις γνώσεις και τα προσόντα τους, την εξειδίκευση και την επάρκειά τους.

Εξίσου ξεδιάντροπα συμπεριφέρεται και στους ικανούς γιατρούς που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό ή στον ιδιωτικό τομέα. Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, η σύμβαση, που υπέγραψε ο Δ. Αβραμόπουλος, ουσιαστικά δεν τους επιτρέπει να διεκδικήσουν θέση επιμελητή Α' ή διευθυντή στο ΕΣΥ!
Όλες οι νέες θέσεις που θα προκηρύσσονται θα αφορούν τη θέση του επιμελητή Β'. Δηλαδή, κάνει το ΕΣΥ ένα κλειστό «κύκλωμα» και τους υπηρετούντες σε αυτό γιατρούς κλειστό επάγγελμα. Όπως ας πούμε είναι οι συμβολαιογράφοι.

Σκεφθείτε ότι με τη νέα σύμβαση -αν επικυρωθεί από τη Βουλή- ένας γιατρός σαν τον φημισμένο Ανδρέα Τζάκης, που θεωρείται αυθεντία στις μεταμοσχεύσεις ήπατος και είναι διευθυντής στο Μαϊάμι, δεν θα μπορεί καν να θέσει υποψηφιότητα για θέση διευθυντή στο ΕΣΥ! Το ίδιο ισχύει και για κάποιον που θεωρείται -και είναι- από τους κορυφαίους στον τομέα του στη χώρα μας, αλλά έχει διευθυντικό πόστο στον ιδιωτικό τομέα.

Η ρύθμιση αυτή έχει εθνικά επιζήμιες προεκτάσεις. Χρόνια τώρα οι περισσότεροι από τους αριστούχους πτυχιούχους Έλληνες γιατρούς οδηγούνται στο εξωτερικό για να κάνουν ειδικότητα, καθώς το ισχύον σύστημα ειδίκευσης στη χώρα μας είναι επίσης αναξιοκρατικό (ισχύει επετηρίδα) και σε ορισμένες ειδικότητες υπάρχει χρόνος αναμονής 6-10 χρόνων! Πολλοί εξ αυτών μένουν για μετεκπαίδευση στο εξωτερικό κι έπειτα από λίγα χρόνια προσδοκούν με τα αυξημένα προσόντα να γυρίσουν στην πατρίδα.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η αφρόκρεμα των νέων Ελλήνων γιατρών ειδικεύεται στο εξωτερικό, η εφαρμογή της σύμβασης-έκτρωμα σημαίνει ότι η Ελλάδα κλείνει οριστικά την πόρτα στα καλύτερα ιατρικά μυαλά. Κάτι που θα έχει ολέθριες συνέπειες στην ποιότητα της ιατρικής και, κατ’ επέκταση, στη δημόσια υγεία τα επόμενα χρόνια.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. ολοκληρώνει το έγκλημα που ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Το 1997, επί υπουργίας Κ. Γείτονα, ψηφίστηκε ο νόμος 2519, που επέτρεψε τη χωρίς ουσιαστική αξιολόγηση προαγωγή των επιμελητών Β' σε Α' και των επιμελητών Α' σε αναπληρωτές διευθυντές.

Ουσιαστικά, θα φθάσουμε στο σημείο να έχουμε χιλιάδες γιατρούς οι οποίοι είχαν προσληφθεί στο ΕΣΥ πριν από χρόνια ως επιμελητές Β' και θα καταλήξουν να γίνουν διευθυντές, χωρίς να έχουν υποβληθεί ποτέ σε αξιολόγηση!

Ο Αλέκος Παπαδόπουλος επιχείρησε το 2001 να προχωρήσει σε αξιολόγηση των υπηρετούντων γιατρών, αρχής γενομένης από τους διευθυντές. Είχε, μάλιστα, δημιουργήσει και εθνικούς κριτές, οι οποίοι θα έκαναν την αξιολόγηση. Δεν πρόκαμε, όμως, να ολοκληρώσει την προσπάθεια και έκτοτε ουδείς τόλμησε να αγγίξει το θέμα – ούτε καν σε επίπεδο εξαγγελίας.

Είναι επιτακτική ανάγκη, λοιπόν, έστω και την ύστατη ώρα, οι βουλευτές να αντισταθούν, ώστε να μην τεθούν σε ισχύ οι απαράδεκτες αυτές ρυθμίσεις. Αν θέλουν περισσότερες διευκρινίσεις, υποθέτω ότι μπορούν να τις βρουν.

Για παράδειγμα, ας ρωτήσει ο πρώτος τη τάξει υπουργός Πρ. Παυλόπουλος (στον οποίον εν τη ευρεία εννοία θα μπορούσαν να υπάγονται ως δημόσιοι υπάλληλοι και οι γιατροί) τον σύμβουλό του Ανδρ. Καραμπίνη, όστις ήρθε από τη Γαλλία πριν από χρόνια και κατέλαβε θέση διευθυντού εντατικής στο Γενικό Κρατικό Αθηνών. Είναι όπως μου λένε εξαίρετος επιστήμονας και κατέλαβε αξιοκρατικά τη θέση. Θα μπορούσε ο σύμβουλός σας κύριε Παυλόπουλε με το σημερινό προωθούμενο έκτρωμα να έλθει ή θα έμενε για πάντα στη Γαλλία;

Το ίδιο ας πράξουν και άλλοι υπουργοί ή βουλευτές, που δεν μπορεί όλο και κάποιον ικανό γιατρό εκτός ΕΣΥ θα γνωρίζουν. Ας ρωτήσουν να τους πουν πώς κρίνουν μια τέτοια ρύθμιση. Κι αν οι βουλευτές δεν θέλουν να αντιταχθούν στη συνδικαλιστική συντεχνία των γιατρών, ας ρωτήσουν οι αρχηγοί τουλάχιστον των κυβερνητικών κομμάτων, που -δεν μπορεί- κι αυτοί κάποιους γνωστούς θα έχουν. Αυτή είναι η επανίδρυση του κράτους, κύριε Καραμανλή, που υποτίθεται ότι είχατε ονειρευτεί; Αυτό είναι το μέλλον που επιφυλάσσετε στην υγεία κύριε Παπανδρέου όταν θα γίνετε πρωθυπουργός; Θα αφήσετε αυτή την αθλιότητα να περάσει έτσι; Άραγε συμφωνεί με τη ρύθμιση ο σοβαρός και εκσυγχρονιστής Γ. Φλωρίδης, που τυγχάνει να είναι πολιτικός συντονιστής του ΠΑΣΟΚ για θέματα υγείας; Θα εισηγηθεί να την ψηφίσει η αξιωματική αντιπολίτευση; Τι θα πράξει ο άτεγκτος Αλ. Παπαδόπουλος που έχει διατελέσει και υπουργός Υγείας; Θα αντιταχθεί και θα καταψηφίσει την φαυλεπίφαυλη ρύθμιση ή θα υποκύψει στην γοητεία των ψηφαλακίων των γιατρών και των πελατών τους; Τα κόμματα της Αριστεράς θα συνταχθούν κι αυτά με την αντιδραστική και παλαιοκομματική συντεχνιακή λογική; Ελπίζω όχι.

Θέλω να πιστεύω ότι και μεταξύ του πολιτικού προσωπικού υπάρχουν υγιείς και προοδευτικές δυνάμεις που έχουν τα μάτια τους στραμμένα στο μέλλον και ο προβληματισμός τους είναι αυτός των ανοιχτών οριζόντων και όχι των κλειστών συστημάτων και επαγγελμάτων.

Ορισμένοι ίσως θελήσουν να πουν ότι στις ρυθμίσεις αντιδρούν οι ήδη υπάρχοντες διευθυντές. Υποθέτω ότι εφόσον το κάνουν είναι επειδή θέλουν να μη χάσουν τα προνόμιά τους. Στις αντιδράσεις τους είναι σίγουρο ότι υπάρχει αρκετή υποκρισία, καθώς οι περισσότεροι θέλουν να διατηρήσουν το μικρό εξουσιαστικό (και λίαν προσοδοφόρο) επαγγελματικό και επιστημονικό φέουδό τους.

Εξάλλου, αρκετοί από αυτούς έφτασαν στη διευθυντική θέση που κατέχουν χωρίς ουσιαστική αξιολόγηση. Να αντιταχθούμε και σ’ αυτούς. Όμως θα ήταν έγκλημα μαζί με τα νερά να πετάξουμε στη λεκάνη της τουαλέτας και το μωρό.
Επιτέλους, ας συμφωνήσουν όλα τα κόμματα να υιοθετηθεί ένα αξιοκρατικό σύστημα προσλήψεων και εξέλιξης των γιατρών του ΕΣΥ.

Όλες οι θέσεις πρέπει να καλύπτονται με ανοιχτή, δημόσια προκήρυξη, με στόχο να προσελκυστεί το ενδιαφέρον των πιο ικανών επιστημόνων. Κάθε τρία, τέσσερα ή πέντε χρόνια να υποβάλλονται σε κρίση από ανεξάρτητο όργανο και, αν η αξιολόγηση είναι θετική, να προάγονται. Άλλως, να μένουν στάσιμοι.

Μία άλλη πρόταση θα ήταν να αποδεσμευτεί ο μισθός από τον βαθμό. Ή ακόμη και να δοθούν κίνητρα εθελουσίας εξόδου για να ανανεωθεί το γερασμένο, πράγματι, ΕΣΥ. Να υπάρξουν κίνητρα, οικονομικά και θεσμικά, για να προαχθεί η έρευνα και η συνεχής εκπαίδευση, που σήμερα έχουν αφεθεί στις φαρμακοβιομηχανίες και τις εταιρείες ιατρικού εξοπλισμού.
Λύσεις υπάρχουν και εφαρμόζονται εδώ και χρόνια στη Δυτική Ευρώπη.

Αν θέλουμε να λέμε ότι οι γιατροί και τα νοσοκομεία μας είναι εφάμιλλα με εκείνα του εξωτερικού, ας θέσουμε επιτέλους αντίστοιχους όρους και προδιαγραφές.
Τυχόν επικύρωση από την εθνική μας αντιπροσωπεία της συγκεκριμένης ρύθμισης δεν θα είναι απλώς η απόδειξη της υποταγής του ανάπηρου κράτους στο νυστέρι της συνδικαλιστικής νομενκλατούρας, θα είναι και η γνωμάτευση για το ανίατο της νόσου της φαυλότητας από την οποία πάσχει το υπάρχον πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Ελπίζω να διαψευσθώ και αυτή η ρύθμιση να είναι απλώς το σύμπτωμα της ωχράς σπειροχαίτης από την οποία προσεβλήθησαν όσοι συνευρέθησαν για να τη συνομολογήσουν...