Φελνίκος

Σήμερα αρχίζει το Euro 2008. Οι Έλληνες, οι περισσότεροι, θα ξεχάσουν την ακρίβεια και τα όποια άλλα προβλήματα αντιμετωπίζουν και θα αφεθούν στις συγκινήσεις που προσφέρουν οι μάγοι της μπάλας.

Η κυβέρνηση, γνωρίζοντας άριστα την τέχνη της επικοινωνίας, φρόντισε να γίνει η συζήτηση για κύρωση από τη Βουλή της συμφωνίας για τον ΟΤΕ τη Δευτέρα. Την Τρίτη η Εθνική μας δίνει τον πρώτο αγώνα με τη Σουηδία.

Ποιος θα καθίσει να ασχοληθεί με τα όσα θα συζητηθούν στη Βουλή; Σχεδόν κανένας. Ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και δευτερευόντως οι εφημερίδες θα προτρέπουν με το «Ίτε παίδες Ελλήνων» τους διεθνείς μας. Ακόμα και η συζήτηση για τη Siemens που άνοιξε από χθες θα κλείσει πιθανότατα αιφνίδια, εάν δεν υπάρξουν νέες συνταρακτικές αποκαλύψεις, ενώ υπάρχει και η επίσκεψη Σαρκοζί που προσφέρεται για την ειδησεογραφία του Σαββατοκύριακου. Από αυτή την άποψη, η κυβέρνηση οφείλει ευγνωμοσύνη στον Νικοπολίδη, τον Μπασινά και τ’ άλλα παιδιά.

Την ίδια περίοδο, και για όσο διαρκεί το Euro 2008, θα τρέχουν και οι δημοσκοπήσεις του Ιουνίου. Ήδη η εταιρεία GPO έδωσε το «εναρκτήριο λάκτισμα» και κατά ορισμένους το πλαίσιο, εντός του οποίου θα κινηθεί το αποτέλεσμα και των υπολοίπων. Ο λαός θα προσέλθει λοιπόν στα μπάνια του, έχοντας σχηματίσει εδραία την πεποίθηση ότι ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων παραμένει αδιατάρακτος. Μ’ αυτή την εντύπωση θα «σκοτωθεί» και το φετινό καλοκαίρι.

Οι κυβερνητικοί θα τρίβουν τα χέρια τους που κι αυτό το θέρος το «πηδήξανε» χωρίς (σημαντικές) απώλειες και θα σκέφτονται ότι άντε γι’ άλλα, αν όχι δέκα, τουλάχιστον τέσσερα χρόνια «καθαρίσανε».

Οι του ΠΑΣΟΚ θα τραβούν τα μαλλιά τους και θα γκρινιάζουν και παρά θίν’ αλός για το κακό που τους βρήκε και δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι, παρά την τόσο δυσμενή για την κυβέρνηση συγκυρία. Οι κύριοι Αλαβάνος και Τσίπρας θα είναι ευχαριστημένοι που η παρατεταμένη άνοιξη των δημοσκοπικών ποσοστών θα επεκταθεί, προσφέροντάς τους ένα μακρύ καλοκαίρι ανάπαυλας πάνω σε διψήφια νούμερα-βάρκα, με προορισμό την ελπίδα επανάληψης του ’58. Ότι ο Καραγκούνης και ο Τοροσίδης θα έπαιζαν τόσο σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις είναι σίγουρο ότι και οι ίδιοι δεν θα μπορούσαν να το φανταστούν.

Αν όμως, λέω αν, στραβώσει η τύχη και η Εθνική μας δεν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, κάτι που όπως όλοι μας απεύχομαι, τι θα συμβεί; Ούτε ψύλλος στον κόρφο όσων σχεδιάζουν την πολιτική, στηριζόμενοι στο άστρο του Ότο Ρεχάγκελ.

Αν η Εθνική μας δεν περάσει στην επόμενη φάση και αναγκαστεί να επιστρέψει στις 18 Ιουνίου, τότε μην αποκλείετε η ευφορία και η αφασία της θερινής ραστώνης να μετατραπούν σε μεγαλύτερη γκρίνια για την ακρίβεια και τα όποια άλλα προβλήματα αντιμετωπίζουν οι (νεο)Έλληνες. Θα μου πείτε και ευλόγως ότι, ακόμα κι αυτό το απευκταίο να συμβεί, τα δύο τρίτα του Ιουνίου θα ’χουν φαγωθεί. Οι δημοσκοπήσεις θα έχουν τρέξει και ουδόλως θα επηρεαστεί η εκλογική προτίμηση των πολιτών. Σωστό κι αυτό.

Εξάλλου, μέχρι να καταλαγιάσουν η γκρίνια και οι αναλύσεις για το πώς συνέβη το «κακό», θ’ αρχίσουν οι συζητήσεις για τις μεταγραφές, την προετοιμασία των ομάδων και το Champions League. Οπότε, ό,τι και να κάνουμε, τη σφραγίδα του Χαριστέα στις πολιτικές εξελίξεις δεν την αποφεύγουμε.

Τούτων δοθέντων, καλόν είναι τα κόμματα να ηρεμήσουν και να σκεφτούν πώς θα πάνε στο ραντεβού του Σεπτεμβρίου. Εκτός και αν υπάρξουν άλλες δραματικές, όπως οι περσινές με τις καταστροφικές πυρκαγιές, εξελίξεις. Επειδή όμως οι πολιτικοί προγραμματισμοί των κομμάτων δεν μπορούν να γίνονται με βάση το τυχαίο -όσο κι αν αυτό παίζει, όπως έχει αποδειχθεί, σημαντικό ρόλο στην Ιστορία- επιμένω ότι τα κόμματα και οι ηγεσίες τους πρέπει να ετοιμάζονται για το φθινοπωρινό ραντεβού.

Ο Κ. Καραμανλής και οι υπουργοί του πρέπει να ετοιμαστούν από τώρα για το «καυτό φθινόπωρο» στον τομέα της ακρίβειας. Ο πληθωρισμός, η συνεχιζόμενη πτώση της αγοραστικής δύναμης, η ογκούμενη ασφυξία στην αγορά και η προλεταριοποίηση των μεσοστρωμάτων συγκροτούν μια καυτή ατζέντα, στην οποία θα αναγραφούν και τα μόνιμα «έκτακτα έξοδα» που συνεπάγεται η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

Το δεύτερο ραντεβού με την ακρίβεια της κυβέρνησης Καραμανλή θα είναι πιο δραματικό, εάν από τώρα δεν σχεδιαστούν και δεν ληφθούν μέτρα. Και δεν εννοούμε όλες αυτές τις επικοινωνιακές πομφόλυγες περί αντιμετώπισης της φτώχειας που λέγονται. Εάν η κυβέρνηση δεν είναι έτοιμη τον Σεπτέμβριο να οδηγήσει την οικονομία και την κοινωνία σ’ έναν διαφορετικό δρόμο, τότε ίσως βρει μπροστά της πολλά «ριγέ μπλουζάκια» και όχι ο Κυργιάκος, αλλά ούτε ο Ασπροπόταμος δεν θα την ξεπλένει.

Το ίδιο ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ. Αν από τον Σεπτέμβριο δεν εκπέμψει ένα διαφορετικό στίγμα και μήνυμα σχετικά με το τι είναι και τι προτίθεται να πράξει, καλύτερα είναι τα στελέχη του, περιλαμβανομένης και της ηγεσίας, να βρουν κάποια άλλη δουλειά να κάνουν. Εντάξει, τσακώθηκαν για το ποιος θα είναι αρχηγός, για το ποιος θα ελέγξει το συνέδριο και τα τοπικά, νομαρχιακά και περιφερειακά όργανα, συνεχίζουν να διαφωνούν για το αν και πώς θα συνεργαστούν με τον Συνασπισμό, γκρινιάζουν αν θα πάει το καράβι δεξιά ή αριστερά, αν πρέπει να έχουν ως έρμα το παρελθόν ή να ρίξουν τη «σαβούρα» στη θάλασσα, καιρός να ομονοήσουν και ως προς το τι θέλουν για το μέλλον της χώρας.

Εντάξει, ασκούν κριτική, ακόμα και αμφιλεγόμενη πολλές φορές, για τα ομόλογα, τον ΟΤΕ και όλα τα στραβά και ανάποδα της κυβέρνησης, καιρός είναι να μας αποκαλύψουν τις προτεραιότητες που έχουν για τη χώρα. Ποια εναλλακτική προσφέρουν. Όχι γενικόλογη, ούτε αποσπασματική, αλλά πολύ-πολύ συγκεκριμένη.

Αν και μετά τον Σεπτέμβριο ο Γ. Παπανδρέου δεν «βάλει χέρι» στους… άτακτους και τους… αόμματους στη γραμμή του κόμματός του, καλύτερα να σκεφτεί από ποια άλλη θέση μπορεί να προσφέρει στον τόπο. Τον Νοέμβριο εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επτά μήνες μετά δεν έχει ακόμη διορίσει τον εαυτό του αρχηγό. Καλά όλα τα δημοκρατικά και συμμετοχικά πιστεύω που έχει, αλλά τα κυβερνητικά κόμματα πολλές φορές χρειάζονται και απολυταρχία.

Ιδίως στις μέρες μας, στους ταραγμένους και δύσκολους καιρούς που ζούμε, όπου περισσεύει η ανασφάλεια, οι πολίτες χρειάζονται έναν στιβαρό ηγέτη που εκτός από όραμα θα επιδεικνύει και πυγμή. Αν μέχρι τον Σεπτέμβριο ο Γ. Παπανδρέου δεν έχει βάλει τάξη στο κόμμα του, δεν έχει ισοπεδώσει την αμφισβήτηση στο πρόσωπό του και δεν έχει εξαλείψει την εσωστρέφεια, να είναι σίγουρος ότι από τον Οκτώβριο και μετά ο χρόνος θα μετρά αντίστροφα γι’ αυτόν, με καταληκτική ημερομηνία, το αργότερο, τον Ιούνιο του 2009.

Για έναν Σεπτέμβριο σοβαρότητας και νηφαλιότητας θα πρέπει να ετοιμάζεται και ο Συνασπισμός. Αν συνεχίσει στην ίδια ρότα της «ανυπακοής» και της αδιαφορίας για τη διακυβέρνηση της χώρας, καλόν είναι οι κύριοι Αλαβάνος και Τσίπρας να επιδώσουν τα διαπιστευτήρια της ηγεμονίας στον χώρο της Αριστεράς -που όπως όλα δείχνουν είναι το μόνο που τους απασχολεί- από τώρα στην κύρια Παπαρήγα, η οποία με μεθοδικό τρόπο χτίζει την άμυνά της στην αιφνίδια αριστερή απειλή, όσον αφορά τα πρωτεία στο κομμουνιστικό κίνημα. Όχι διπλάσια ποσοστά δεν θα συγκεντρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ίσως δει το ΚΚΕ να πετάγεται μπροστά από αυτόν στη στροφή.

Καλή η διαμαρτυρία, αλλά οι «πελάτες» που φεύγουν από το ΠΑΣΟΚ θέλουν να ψωνίσουν από super market της εξουσίας και όχι να κάνουν εγγραφές στα τεφτέρια μπακάλικου της συνοικίας.

Το Euro 2008 ξεκινά, λοιπόν, σήμερα. Όλοι εμείς οι πολίτες θα καθίσουμε αναπαυτικά στον καναπέ, ακόμα και αυτοί που η ακρίβεια κυριολεκτικά τους θερίζει, για να φωνάξουμε μαζί με τον Σάββα, τη φοβερή φυσιογνωμία της τηλεοπτικής διαφήμισης από το Euro 2004, για τον καφέ βιενουά που θέλουμε να σερβιριστούμε στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας.

Πολύ φοβούμαι ότι αν κάνουν το ίδιο και οι πολιτικοί μπορεί για δέκα, τουλάχιστον, ημέρες να πιουν και αυτοί τον βιενουά καφέ τους, όμως, από τον Σεπτέμβριο, όσοι δεν είναι έτοιμοι για τα επερχόμενα θα πιουν πολλούς πικρούς καφέδες και θα φάνε πολλές λεμονόκουπες. Ραντεβού τον Σεπτέμβριο, λοιπόν.