Φελνίκος

Η πληροφορία που πριν από μια εβδομάδα ήρθε στην εφημερίδα ήταν συγκεκριμένη: στην περιοχή ανατολικά της Πάρνηθας, βορειοανατολικά του κτήματος Τατοΐου προς Κατσιμίδι, γίνονται όργια.

Ανεγείρονται με ταχύτατο ρυθμό δυο-τρεις βίλες μεγάλων διαστάσεων. Η περιοχή είναι προστατευόμενος εθνικός δρυμός. Αρχίσαμε να ψάχνουμε το θέμα. Φωτογραφίσαμε, την περασμένη Κυριακή, από αέρος τις ανεγειρόμενες κατασκευές. Ήταν όντως μεγάλη η έκπληξή μας. Και η οργή μας.

Στην περιοχή όχι μόνον απαγορεύεται να χτίσεις, όπως μας είπαν, όχι μόνον είναι δάσος και μάλιστα ελάτης, όπως είδαμε και όπως εξάλλου φαίνεται ολοκάθαρα στις φωτογραφίες που δημοσιεύονται στο σχετικό ρεπορτάζ (σελ. 6-7), όχι μόνον είναι εθνικός δρυμός απόλυτα προστατευόμενος, όπως μας εξηγήθηκε, αλλά και απαγορεύεται ακόμη κι αν κάποιος διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας παλαιόθεν να κάνει οποιαδήποτε εργασία που θα αλλοιώνει τον χώρο. Ούτε φύλακας επιτρέπεται το βράδυ να κυκλοφορεί. Κι όμως, παρ’ όλες αυτές τις απαγορεύσεις, η περιοχή χτίζεται ή καλύτερα κάποιοι αυθαιρέτως και παρανόμως χτίζουν στην περιοχή.

Και όλα αυτά συμβαίνουν πριν ακόμη συμπληρωθεί χρόνος από τη μεγάλη καταστροφική πυρκαγιά που έκανε στάχτη την άλλη πλευρά της Πάρνηθας. Δέκα μήνες αφότου το αττικό τοπίο λαβώθηκε θανάσιμα. Τριακόσιες μόλις ημέρες από τότε που όλοι κλαίγαμε, είτε με λυγμούς είτε βουβά, για το έγκλημα που συνετελέσθη.

Είναι νωπές ακόμη οι κραυγές αγωνίας, απελπισίας και οργής που είχαν ακουστεί για... της Πάρνηθας την ολόμαυρη ράχη. Ηχούν ακόμη στα αυτιά μας οι αποδοκιμασίες των πολιτών για την αβελτηρία των Αρχών, τον αποσυντονισμό της Πυροσβεστικής, την προκλητική διαπίστωση «την πατήσαμε» του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξεως Βύρωνα Πολύδωρα. Είναι πολύ μικρός ο χρόνος για να ξεχάσεις τις στομφώδεις δηλώσεις των αρμοδίων υπουργών, αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού, ότι η ανοχή του κράτους έναντι των όποιων αυθαιρετούντων κατά του περιβάλλοντος έχει τελειώσει.

Αν στο εναπομείναν δασικό κομμάτι της περιοχής της Πάρνηθας χτίζουν τόσο ξεδιάντροπα, χωρίς να τους παίρνει κανείς χαμπάρι ή να τους σταματά, σκεφθείτε τι θα γίνει στα καμένα. Όχι, δεν θα ξαναγίνει δάσος ό,τι κάηκε, όπως μας υποσχέθηκε ο κύριος Καραμανλής, αλλά θα καούν κι άλλα κομμάτια της Πάρνηθας για να νομιμοποιηθούν τα όσα αυθαίρετα έχουν κατασκευαστεί ή κατασκευάζονται – όπως αυτά που αποκαλύπτει σήμερα ο «ΚτΕ». Ό,τι δηλαδή συνέβη και στα άλλα βουνά της Αττικής, την Πεντέλη, τον Υμηττό και αλλού.

Τι να περιμένει όμως κανείς από ένα κράτος που αρέσκεται να κάνει τον Βεληγκέκα όταν συμβαίνει το κακό και ξεχνά τις υποχρεώσεις του μόλις το θέμα φύγει από την επικαιρότητα, τα δελτία ειδήσεων και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων; Τι να περιμένει κανείς από ένα κράτος, αυθαίρετο και το ίδιο, όπως τα εκατοντάδες χιλιάδες αυθαίρετα κτίσματα σε δάση, παραλίες, εθνικούς δρυμούς που μετά την παρέλευση εύλογου χρόνου και ανάλογα με το χρώμα και τις ορέξεις του γκουβέρνου τα νομιμοποιεί; Τι να περιμένει κανείς από ένα κράτος που καταπατά το σύνταγμα, τους νόμους και τις δικές του εγκυκλίους αποφάσεις όπως οι εκατοντάδες χιλιάδες των καταπατητών δημόσιων και δασικών εκτάσεων;

Τι να περιμένει κανείς από ένα κράτος που ο κατασταλτικός του ρόλος εξαντλείται στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, αλλά δεν έχει πεδίο εφαρμογής στα μεγάλα εγκλήματα που διαπράττονται από τα μεγάλα και ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και σίγουρα σε οτιδήποτε αναφέρεται στη φύση και το περιβάλλον; Τι να περιμένει κανείς από ένα κράτος όταν οι κυβερνώντες του τσακώνονται για το ποιος βλάπτει λιγότερο τη χώρα;

Όταν το περιβαλλοντικό απόθεμα και η οικολογική ευαισθησία της κυβέρνησης εξαντλείται στο αν έχει δίκαιο ο Σουφλιάς ή ο Δήμας για την πυρηνική ενέργεια, για το αν μας απέβαλαν δικαίως ή αδίκως από το Κιότο, αν ο διεθνής διασυρμός της χώρας είναι υπαιτιότητα του κοινοτικού επιτρόπου ή του αρμόδιου υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, όταν σ’ αυτά επικεντρώνεται η διαμάχη για το περιβάλλον και όχι σ’ αυτό καθαυτό το πρόβλημα, είναι επόμενο να μην περιμένεις τίποτε καλό να συμβεί στον καταραμένο τούτο τόπο, που κάποτε φημιζόταν για το κάλλος του και δη του αττικού τοπίου.

Το πρόβλημα σ’ αυτή τη χώρα, μ’ αυτό το κράτος, μ’ αυτή την κυβέρνηση (την παρούσα και τις προηγούμενες και μάλλον και τις επόμενες) είναι ότι συμπεριφέρεται σαν θρασίμι. Περηφανεύεται ότι μπορεί να τα βάλει με όλους και να νικήσει τους πάντες και μόλις δει τα σκούρα σφυρίζει αδιάφορα.

Έχουμε ένα κράτος κοκοράκι και μια κυβέρνηση ψευτοπαλικαράδων. Όλοι οι αρμόδιοι και κατά νόμον υπεύθυνοι αρέσκονται να δηλώνουν τι μπορούν να πράξουν και το μόνο που καταφέρνουν ή τολμούν να κάνουν είναι να τα βάζουν με τους μικροκακοποιούς, τους απροστάτευτους και τους αδύναμους. Μ’ αυτούς γεμίζουν τις φυλακές, σ’ αυτούς επιβάλλουν τιμωρίες, αυτούς καταδικάζουν και διώκουν. Είδατε μήπως κάποιον ισχυρό, κάποιον μεγαλοσχήμονα, κάποιον επώνυμο να τιμωρείται παραδειγματικά, να μπαίνει και να μένει φυλακή; Αν βρείτε κάποιον, να μου τρυπήσετε τη μύτη. Ακόμη και όταν κάποιες μπουλντόζες γκρέμισαν κάποια αυθαίρετα, αυτά ήταν κάτι καλύβια και κάτι χτισμένα με τσιμεντόλιθους, σε φτωχές και υποβαθμισμένες περιοχές.

Όσοι δεν έχουν άκρες, δεν είναι δικτυωμένοι, δεν έχουν τα κονέ με την εξουσία είναι τα μόνα παραδείγματα που έχει το κράτος να επιδείξει όσον αφορά την κατασταλτική εξουσία που διαθέτει.

Η χώρα θα άλλαζε όψη, θα ξέφευγε από τη μιζέρια, θα γινόταν μια σύγχρονη και ανεπτυγμένη κοινωνία, αν άνοιγε τις φυλακές της για να μπουν μέσα οι μεγάλοι παράνομοι, οι αυθαιρετούντες ισχυροί. Το πιστεύω ειλικρινά και το υποστηρίζω. Αν για κάποιο σημαντικό αδίκημα, πράξη ή παράλειψη που έκανε πήγαινε φυλακή ένας πρωθυπουργός, ένας υπουργός, ένας πολιτικός, ένας μεγαλοεπιχειρηματίας, ένας τραπεζίτης, ένας μεγαλοεκδότης, ένας από αυτούς τους «επώνυμους» που επηρεάζουν και διαμορφώνουν τον δημόσιο βίο, όλα θα άλλαζαν.

Όσο κάποιοι, οι «επώνυμοι», είναι εκτός του πεδίου άσκησης της κατασταλτικής εξουσίας του κράτους, η Πάρνηθα, κι αν ακόμη δεν ξανακαεί, θα καταπατηθεί και θα γίνει όπως η Πεντέλη, ο Διόνυσος, ο Υμηττός, όπως όλα τα δάση, τα βουνά και οι παραλίες της χώρας. Από δασική θα γίνει οικιστική περιοχή.

Δυστυχώς, η επιλογή είναι ανάμεσα στη στάχτη και το τσιμέντο. Το γκουβέρνο δεν το ενδιαφέρει η ανάσα των πολιτών του, δεν το απασχολεί το κυβικό αέρα ή το τετραγωνικό πρασίνου που αντιστοιχούν στον καθένα μας, αλλά η τιμή του κυβικού των οικοδομικών υλικών με τα οποία χτίζουν οι εργολάβοι τους τάφους μας.

Με τη σημερινή αποκάλυψη του «ΚτΕ», κάνουμε ένα τεστ ευαισθησίας και νομιμότητας. Περιμένουμε να δούμε τις απαντήσεις που θα μας δώσουν οι αρμόδιοι φορείς και κυρίως η πολιτική ηγεσία των υπουργείων ΠΕΧΩΔΕ και Αγροτικής Ανάπτυξης, που έχουν την ευθύνη για τη διαφύλαξη του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας.

Περιμένουμε ιδιαίτερα να δούμε τι θα πράξει ο Γ. Σουφλιάς, που αυτή την περίοδο θα πρέπει κυριολεκτικά να έχει «κουφαθεί» από τα όσα τού σέρνουν φίλοι και εχθροί για τα έργα ή τις παραλείψεις του υπουργείου του. Περιμένουμε να δούμε τι θα πράξει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Τι εντολές θα δώσει, αν δώσει, και πόσο θα εισακουστεί.

Πριν από δέκα μήνες, μας είπε πολλά για την Πάρνηθα, και όχι μόνο για τα καμένα, αλλά και γενικότερα για τη φύση και το περιβάλλον του αττικού τοπίου. Ελπίζουμε ότι έστω στη συγκεκριμένη περίπτωση (τη μικρή, την ελάχιστη ίσως σε σχέση με το εύρος της αυθαιρεσίας που συντελείται καθ’ άπασαν την επικράτεια) δεν θα σαλπίσει υποχώρηση, όπως και με τους νταβατζήδες. Για μια έστω φορά, ας τιμήσουν οι κυβερνώντες τις δεσμεύσεις τους και τον λόγο τιμής που έδωσαν.

Η σημερινή αποκάλυψη του «ΚτΕ» είναι σημαντική όχι τόσο για το εύρος της αυθαιρεσίας, όσο για το μέγεθος της πρόκλησης σε έναν χώρο και μια περιοχή για τα οποία πριν από μερικούς μόλις μήνες κλάψαμε, οργιστήκαμε, κινητοποιηθήκαμε, δώσαμε υποσχέσεις. Είναι μια αποκάλυψη-γροθιά στο στομάχι.

Για μας τουλάχιστον, είναι αδιανόητο κάποιοι, άγνωστο πώς και τίνι τρόπω να καταφέρνουν να «ξεκοιλιάζουν» σε κάποια σημεία έναν εθνικό δρυμό απόλυτης προστασίας, ο οποίος μάλιστα -λόγω του «ολοκαυτώματος» που είχε σημειωθεί σ’ αυτόν- θα έπρεπε να είναι υπό διαρκή παρακολούθηση και έλεγχο.

Δεν προσδοκούμε, απαιτούμε να δοθούν εξηγήσεις, να καταλογιστούν ευθύνες και οι παρανομούντες, όλο το κύκλωμα, να πληρώσουν παραδειγματικά. Περιμένουμε και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τις οικολογικές οργανώσεις, τους ευαισθητοποιημένους πολίτες, που έφτιαξαν εθελοντικές ομάδες περιφρούρησης, που διαδήλωσαν βουβά και με αναμμένα κεριά στο Σύνταγμα, με αφορμή τη σημερινή αποκάλυψη να ξαναθυμηθούν την Πάρνηθα, την Ηλεία, την Κορινθία, την Αρκαδία, την Αιγιάλεια, την Εύβοια. Να ξαναθυμηθούν και να υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας για τα μεγάλα και μικρά εγκλήματα που συντελούνται στη χώρα από τους αυθαιρετούντες, τους καταπατητές, τους εργολάβους, τους εμπρηστές της ζωής. Της δικής μας και των παιδιών μας.

Τα ’φερε έτσι η (κακιά μας) τύχη, και τα όσα γράφαμε την προηγούμενη εβδομάδα σ’ αυτή εδώ τη στήλη, με αφορμή το διεθνές συνέδριο που έγινε για τις κλιματικές αλλαγές και το περιβάλλον, επικαιροποιούνται. Γι’ αυτό διαλέγουμε ένα μικρό απόσπασμα να το επαναλάβουμε:

Όταν τα δάση της Ελλάδας αποψιλώνονται, όταν η γη της ερημώνει, όταν τα ποτάμια και οι λίμνες στερεύουν και είναι πήχτρα στη μόλυνση, όταν οι ρύποι κάνουν τους κατοίκους της ασθματικούς, όταν τα φυτοφάρμακα και οι από αέρος ραντισμοί σκορπίζουν τον καρκίνο, όταν τα αυθαίρετα νομιμοποιούνται, όταν οι δημόσιες δασικές εκτάσεις καταπατώνται, όταν οι αυθαιρετούντες και παράνομοι παραμένουν ατιμώρητοι, αν δεν επιβραβεύονται, όταν... όταν πώς μπορεί ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας να ομιλεί χωρίς αιδώ σε μια εκδήλωση για το περιβάλλον;

Σαν μνημόσυνο για το έγκλημα που συνετελέσθη πέρσι το καλοκαίρι στη μισή σχεδόν Ελλάδα. Σαν κραυγή αγωνίας για τα όσα μπορεί και φέτος να συμβούν.

Σε λιγότερο από έναν μήνα αρχίζει και πάλι ένα καυτό καλοκαίρι και, όπως όλα δείχνουν, η χώρα θα το αντιμετωπίσει και πάλι απροετοίμαστη. Ελπίζουμε να διαψευστούμε...