Παρασκευή, Ιανουαρίου 26, 2007
Εκποίηση της μνήμης (27-1-2007)
Δεν ξέρω πόσοι από σας έχετε δει την ταινία «Αγέλαστος πέτρα» του Φίλιππου Κουτσαφτή. Όσοι την είδαν θα θυμούνται τη σκηνή του πρόσφυγα Μικρασιάτη, που φεύγοντας το ’22 από τη Σμύρνη κι ερχόμενος στην Ελευσίνα τα μόνα αντικείμενα που φέρνει μαζί του είναι η εικόνα ενός αγίου κι ένα κασελάκι με τα κόκαλα των προγόνων του. Αυτά είναι η μόνη του περιουσία. Η μνήμη του.
Όντως, η μόνη αληθινή περιουσία μας είναι η μνήμη μας. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία για τον άνθρωπο από την απώλειά της. Θυμήθηκα την «Αγέλαστο πέτρα» και τον Φίλιππο (Κουτσαφτή) -που, μαζί με τη Γιώτα (Φέστα) και την κόρη τους Δάφνη, τους είχα γνωρίσει, πριν από αρκετά χρόνια, από τους φίλους μου Αλέκο (Παπαηλιού) και Δέσποινα (Καρβέλα)- με αφορμή τη δημοπρασία της βασιλικής περιουσίας του Κωνσταντίνου από τον οίκο Christie’s στο Λονδίνο. Για την ακρίβεια, θυμήθηκα την αντίστιξη ανάμεσα στον πρόσφυγα του ’22 και τον τέως βασιλιά.
Ανάμεσα στην περιουσία του ενός και του άλλου. Η μνήμη απέναντι στη λήθη. Ο ένας προσπαθεί να θυμάται και ο άλλος θέλει να ξεχάσει. Μπορεί να πέρασαν τρεις ή τέσσερις γενιές βασιλέων του οίκου Γλύξμπουργκ από τη χώρα μας, αλλά, όπως αποδεικνύεται και παρά τα όσα μελοδραματικά λέγονται από τον Κωνσταντίνο, οι άνθρωποι αυτοί γεννήθηκαν στην Ελλάδα, αλλά μάλλον δεν τους πολυενδιαφέρει να είναι Έλληνες. Αν όντως ήταν και το ένιωθαν, έπρεπε να συμπεριφερθούν σαν τον Μικρασιάτη πρόσφυγα. Να σφραγίσουν τις μνήμες τους σε κιβούρι και όχι σε κοντέινερ. Να τα δωρίσουν στο κράτος για να εκτίθενται μόνιμα σε κάποιο μουσείο ή να το φτιάξουν οι ίδιοι. Αντ’ αυτού προτίμησαν να τα εκποιήσουν σε δημοπρασία για να προσποριστούν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κέρδος.
Κι ας μην είναι η αβελτηρία, η βλακεία, η αμηχανία του κράτους έναντι της ιστορίας του έθνους οι δικαιολογίες της πράξης τους. Η περιουσία του Κωνσταντίνου είναι το χρήμα. Του Έλληνα πρόσφυγα η μνήμη. Αυτή είναι και η διαφορά και η αντίθεση. Η αμνησία ή και το αλτσχάιμερ του Κωνσταντίνου ως προς την Ελλάδα και την ιστορία της σε καμιά περίπτωση βέβαια δεν δικαιολογεί την ευήθεια των Αρχών του Δημοσίου. Μόνο τον γέλωτα προκαλεί όλο αυτό το τηλεοπτικό καρακατσουλιό και η πολιτική ξεφτίλα αυτών που το πυροδότησαν και εν προκειμένω της κυβερνήσεως.
Ευτυχώς σε μια-δυο μέρες ο κουρνιαχτός θα καθίσει και θα βρούμε άλλο θέμα για να ξεκατινιαστούμε στα παράθυρα των τηλεοράσεων. Και όπως πάντα θα μας διαφύγει η ουσία και η λύση του προβλήματος. Και η ουσία είναι μία. Κάποτε σ’ αυτό τον τόπο πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπήρχε βασιλεία. Καλώς ή κακώς υπήρχε. Ούτε ντροπή είναι ούτε να ολοφυρόμαστε πρέπει επειδή υπήρξε. Δεν μπορεί να συνεχίζουμε ακόμη να συμπεριφερόμαστε ως στρουθοκάμηλοι έναντι της Ιστορίας. Η βασιλεία ήταν ένα γεγονός. Πριν από 33 χρόνια τελείωσε. Το κεφάλαιο αυτό έκλεισε οριστικά. Σφραγίστηκε. Η Δημοκρατία είναι το νέο πολίτευμα. Πολιτική αντιπαράθεση γι’ αυτό δεν νοείται να υπάρχει σήμερα. Μόνο γέλιο βγάζει, ο δε Κωνσταντίνος και η οικογένειά του είναι αρμοδιότητας πλέον των κοσμικών στηλών των εφημερίδων και των περιοδικών, άντε και από καιρού εις καιρόν επεισόδιο σε κάποια μεσημεριανή εκπομπή της Μενεγάκη και της Στεφανίδου.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης και ειδικότερα του υπουργού Πολιτισμού να στήσουν μια επικοινωνιακή δήθεν αντιβασιλική και δημοκρατική φιέστα απέτυχε οικτρά. Το έγκλημα της εξαγωγής της Ιστορίας που συνετελέσθη το 1991 δεν διορθώνεται. Ούτε νομική αναίρεση χωρεί ούτε πολιτική απαλλαγή δύναται να υπάρξει. Το έγκλημα έναντι της ιστορίας του έθνους και του τόπου συνέβη και, όπως δεκάδες άλλα, έμεινε ατιμώρητο. Πλέον μόνον η Ιστορία μπορεί να αξιολογήσει και να κατατάξει στας δέλτους ή στα κατάστιχά της αυτούς που τότε πήραν μέρος σ’ αυτό – είτε για να το επιτρέψουν είτε για να το αποτρέψουν.
Όμως, πέρα από το συντελεσθέν έγκλημα (που, όπως αποδεικνύει ο Αρ. Οικονόμου στις σελ. 18-19, διεπράχθη σε τρεις τουλάχιστον φάσεις), το τηλεοπτικό καρακατσουλιό και την πολιτική ξεφτίλα, υπάρχει ακόμη ένα κομμάτι από την εποχή της βασιλείας στην Ελλάδα που πρέπει να διασωθεί. Είναι ό,τι απέμεινε από την κινητή περιουσία, αλλά κυρίως από την ακίνητη. Το Προεδρικό Μέγαρο (η βασιλική κατοικία) ευτυχώς διεσώθη και μαζί της 800 και πλέον αντικείμενα μεγάλης ή μικρότερης ιστορικής και χρηματικής αξίας.
Υπάρχει το Τατόι και το Μον Ρεπό. Στην Κέρκυρα κάπως αξιοποιείται από το κράτος και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Υπάρχουν πολλές ενστάσεις για το πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα, αλλά δεν είναι της ώρας να εγερθούν. Τι γίνεται όμως με το Τατόι; Μέχρι πότε θα είναι ένας περίκλειστος χώρος; Ως πότε η έκταση με τα οικήματα και τα όποια αντικείμενα έχουν απομείνει από την ανθρώπινη λεηλασία και τη φυσική φθορά θα αποτελούν άβατο, μια «μαύρη τρύπα» στα βόρεια προάστια της Αθήνας; Είναι αδιανόητο να ανήκει ακόμη στην αρμοδιότητα κάποιας Επιτροπής Διαχείρισης της Δημόσιας Περιουσίας και να υπάρχει ειδικό αστυνομικό τμήμα για τη φρούρησή του.
Όσα δεν έκλεψαν, δεν λεηλάτησαν, δεν εξήγαγε (νόμιμα και παράνομα) ο Κωνσταντίνος εκτός Ελλάδος σαπίζουν. Τα τρώει το σαράκι και η λασπουριά. Αν πράγματι θέλει να κάνει κάτι η κυβέρνηση, αυτό που πρέπει άμεσα, από τη Δευτέρα, να πράξει είναι να καταργήσει με νόμο την υπάρχουσα επιτροπή (αφού βλέπετε έχει συσταθεί με νόμο) και να αναθέσει σε έναν φορέα την αξιοποίησή του. Να καταργήσει τις πολλαπλές αρμοδιότητες -άλλες έχει το υπουργείο Οικονομικών, άλλες το Πολιτισμού, άλλες το Γεωργίας, άλλες το ΠΕΧΩΔΕ και άλλες και ’γω δεν ξέρω ποιος- και να ιδρύσει έναν φορέα που θα αναλάβει την αξιοποίηση του δάσους, των οικημάτων και των αντικειμένων.
Ο φορέας μπορεί να είναι δημόσιος, όμως η λειτουργία και η διαχείρισή του, το μάνατζμεντ δηλαδή, να ανατεθεί όχι σε κάποιους μανδαρίνους του Δημοσίου, αλλά σε πραγματικούς μάνατζερ. Ας είναι μια σύμπραξη του Δημοσίου με τους ιδιώτες. Ας ενταχθεί στις περίφημες ΣΔΙΤ. Να αναστηλωθούν τα οικήματα, να συντηρηθούν τα αντικείμενα, να καλλιεργηθεί ο χώρος. Να ευπρεπιστούν, να καλλωπιστούν, να περιφραχθούν, να βάλουν ζώα, ελάφια ή ό,τι άλλο μπορεί να το κάνει ευχάριστο σ’ έναν επισκέπτη. Ας αξιοποιηθεί επαγγελματικά, τουριστικά, φυσιολατρικά, ιστορικά. Ας αξιοποιηθεί όπως αξιοποιούν όλα τα σοβαρά κράτη τον εθνικό, ιστορικό και φυσικό τους πλούτο. Επιτέλους η Δημοκρατία μας δεν είναι ακόμη παιδούλα για να ταλανίζεται από παιδικές ασθένειες. Μεγάλωσε, ωρίμασε, έφτασε ο καιρός να κοιτάξει το μέλλον της και να αποβάλει τα κόμπλεξ και τα σπυράκια της ακμής.
Φτάνει πια με τις γαλαζοαίματες φοβίες, ενοχές και ονειρώξεις. Το καμπανάκι για την έναρξη της δημοπρασίας των Christie’s είναι και το σήμα για να σοβαρευτούμε επιτέλους ως κράτος. Ο Κωνσταντίνος, ξεπουλώντας τη μνήμη του (και μνήμη μας), έκοψε οριστικά τη σχέση του με την Ελλάδα. Η όποια εναπομείνασα βασιλική περιουσία ανήκει πλέον στους Έλληνες. Ακόμη κι αν αυτή συνδέεται με άτυχες, άστοχες ή και ολέθριες στιγμές της ιστορίας του έθνους μας, είναι πλέον κομμάτι και κτήμα μας. Όσο καλύτερα το αξιοποιήσουμε, τόσο η βασιλεία δεν θα είναι αντικείμενο πολιτικής διαμάχης, αλλά μια μνήμη ανώδυνη, όπως τόσες άλλες.
Στη μνήμη υπάρχουν όνειρα και εφιάλτες. Κάποτε αγριεύουν, κάποτε ημερεύουν. Σιγά σιγά γίνονται κομμάτι της ζωής μας. Όπως ο άνθρωπος μαθαίνει να ζει και με τα δύο και φτάνει σ’ ένα σημείο που δεν τον στοιχειώνουν, έτσι και τα κράτη πρέπει να μάθουν να ζουν με την Ιστορία και τις περιόδους της. Όσο γρηγορότερα τις αφομοιώνουν, τόσο ευκολότερα τις εντάσσουν και τις αξιοποιούν, ωφελώντας τα συμφέροντα των πολιτών τους.
Δυστυχώς, 33 χρόνια μετά το δημοψήφισμα που έθεσε τέλος στο καθεστώς της βασιλείας, κάποιοι προσπαθούν να στήσουν μια πολιτική και τηλεοπτική οπερέτα. Το μόνο που κατάφεραν είναι να εκτινάξουν τις τιμές της δημοπρασίας των Christie’s και να κάνουν πλουσιότερο τον Κωνσταντίνο και την οικογένειά του. Εγώ, αν ήμουν Κωνσταντίνος, εκτός από ευχαριστήρια επιστολή θα τους έστελνα και ρεγάλο κάποιο ασημικό. Την «πάπια» της Φρειδερίκης. Μπορεί να ανήκε στη μάνα μου, αλλά βγάζοντας στο σφυρί τη μνήμη μου ουδόλως θα μ’ ενδιέφερε η μάνα μου και επιπλέον είναι το μόνο δώρο που αξίζει σ’ αυτούς που με βοήθησαν να αυξήσω την περιουσία μου. Εξάλλου, όπως γράφετε και στην αρχή εσείς κύριε Φελέκη, ο Κουτσαφτής στην «Αγέλαστο πέτρα» του μας λέει ότι περιουσία μας είναι η μνήμη μας. Εμένα είναι το χρήμα. Αυτή είναι και η διαφορά μου με τον φουκαρά τον Έλληνα πρόσφυγα. Αυτός φύλαξε το εικόνισμα και τα κόκαλα των προγόνων του. Εγώ και τις εικόνες και ό,τι είχαν οι δικοί μου τα δημοπράτησα.
Μεγαλειότατε, συμφωνώ. Τώρα μπορείτε να μας αφήσετε για πάντα. Αρκετά μας ταλαιπωρήσατε και μας ταλαιπώρησαν άλλοι για σας. Χωρίς μνήμη είστε ένα τίποτε. Εμείς έχουμε τα εικονίσματα και τα κόκαλα και τα φυλάμε και η εκδίκησή μας είναι που θα φυλάξουμε και τα κόκαλα των γονιών σας και ό,τι απέμεινε από τη δυναστεία σας στη χώρα μας. Πλέον, το παρελθόν σας μας ανήκει και θα το χειριστούμε όπως εμείς θέλουμε. Για σας το μόνο που ταιριάζει είναι τα λόγια του Μάρκες: «Η καρδιά έχει περισσότερα δωμάτια και από ένα ξενοδοχείο με πουτάνες», στο βιβλίο του «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας»...
Όντως, η μόνη αληθινή περιουσία μας είναι η μνήμη μας. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία για τον άνθρωπο από την απώλειά της. Θυμήθηκα την «Αγέλαστο πέτρα» και τον Φίλιππο (Κουτσαφτή) -που, μαζί με τη Γιώτα (Φέστα) και την κόρη τους Δάφνη, τους είχα γνωρίσει, πριν από αρκετά χρόνια, από τους φίλους μου Αλέκο (Παπαηλιού) και Δέσποινα (Καρβέλα)- με αφορμή τη δημοπρασία της βασιλικής περιουσίας του Κωνσταντίνου από τον οίκο Christie’s στο Λονδίνο. Για την ακρίβεια, θυμήθηκα την αντίστιξη ανάμεσα στον πρόσφυγα του ’22 και τον τέως βασιλιά.
Ανάμεσα στην περιουσία του ενός και του άλλου. Η μνήμη απέναντι στη λήθη. Ο ένας προσπαθεί να θυμάται και ο άλλος θέλει να ξεχάσει. Μπορεί να πέρασαν τρεις ή τέσσερις γενιές βασιλέων του οίκου Γλύξμπουργκ από τη χώρα μας, αλλά, όπως αποδεικνύεται και παρά τα όσα μελοδραματικά λέγονται από τον Κωνσταντίνο, οι άνθρωποι αυτοί γεννήθηκαν στην Ελλάδα, αλλά μάλλον δεν τους πολυενδιαφέρει να είναι Έλληνες. Αν όντως ήταν και το ένιωθαν, έπρεπε να συμπεριφερθούν σαν τον Μικρασιάτη πρόσφυγα. Να σφραγίσουν τις μνήμες τους σε κιβούρι και όχι σε κοντέινερ. Να τα δωρίσουν στο κράτος για να εκτίθενται μόνιμα σε κάποιο μουσείο ή να το φτιάξουν οι ίδιοι. Αντ’ αυτού προτίμησαν να τα εκποιήσουν σε δημοπρασία για να προσποριστούν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κέρδος.
Κι ας μην είναι η αβελτηρία, η βλακεία, η αμηχανία του κράτους έναντι της ιστορίας του έθνους οι δικαιολογίες της πράξης τους. Η περιουσία του Κωνσταντίνου είναι το χρήμα. Του Έλληνα πρόσφυγα η μνήμη. Αυτή είναι και η διαφορά και η αντίθεση. Η αμνησία ή και το αλτσχάιμερ του Κωνσταντίνου ως προς την Ελλάδα και την ιστορία της σε καμιά περίπτωση βέβαια δεν δικαιολογεί την ευήθεια των Αρχών του Δημοσίου. Μόνο τον γέλωτα προκαλεί όλο αυτό το τηλεοπτικό καρακατσουλιό και η πολιτική ξεφτίλα αυτών που το πυροδότησαν και εν προκειμένω της κυβερνήσεως.
Ευτυχώς σε μια-δυο μέρες ο κουρνιαχτός θα καθίσει και θα βρούμε άλλο θέμα για να ξεκατινιαστούμε στα παράθυρα των τηλεοράσεων. Και όπως πάντα θα μας διαφύγει η ουσία και η λύση του προβλήματος. Και η ουσία είναι μία. Κάποτε σ’ αυτό τον τόπο πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπήρχε βασιλεία. Καλώς ή κακώς υπήρχε. Ούτε ντροπή είναι ούτε να ολοφυρόμαστε πρέπει επειδή υπήρξε. Δεν μπορεί να συνεχίζουμε ακόμη να συμπεριφερόμαστε ως στρουθοκάμηλοι έναντι της Ιστορίας. Η βασιλεία ήταν ένα γεγονός. Πριν από 33 χρόνια τελείωσε. Το κεφάλαιο αυτό έκλεισε οριστικά. Σφραγίστηκε. Η Δημοκρατία είναι το νέο πολίτευμα. Πολιτική αντιπαράθεση γι’ αυτό δεν νοείται να υπάρχει σήμερα. Μόνο γέλιο βγάζει, ο δε Κωνσταντίνος και η οικογένειά του είναι αρμοδιότητας πλέον των κοσμικών στηλών των εφημερίδων και των περιοδικών, άντε και από καιρού εις καιρόν επεισόδιο σε κάποια μεσημεριανή εκπομπή της Μενεγάκη και της Στεφανίδου.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης και ειδικότερα του υπουργού Πολιτισμού να στήσουν μια επικοινωνιακή δήθεν αντιβασιλική και δημοκρατική φιέστα απέτυχε οικτρά. Το έγκλημα της εξαγωγής της Ιστορίας που συνετελέσθη το 1991 δεν διορθώνεται. Ούτε νομική αναίρεση χωρεί ούτε πολιτική απαλλαγή δύναται να υπάρξει. Το έγκλημα έναντι της ιστορίας του έθνους και του τόπου συνέβη και, όπως δεκάδες άλλα, έμεινε ατιμώρητο. Πλέον μόνον η Ιστορία μπορεί να αξιολογήσει και να κατατάξει στας δέλτους ή στα κατάστιχά της αυτούς που τότε πήραν μέρος σ’ αυτό – είτε για να το επιτρέψουν είτε για να το αποτρέψουν.
Όμως, πέρα από το συντελεσθέν έγκλημα (που, όπως αποδεικνύει ο Αρ. Οικονόμου στις σελ. 18-19, διεπράχθη σε τρεις τουλάχιστον φάσεις), το τηλεοπτικό καρακατσουλιό και την πολιτική ξεφτίλα, υπάρχει ακόμη ένα κομμάτι από την εποχή της βασιλείας στην Ελλάδα που πρέπει να διασωθεί. Είναι ό,τι απέμεινε από την κινητή περιουσία, αλλά κυρίως από την ακίνητη. Το Προεδρικό Μέγαρο (η βασιλική κατοικία) ευτυχώς διεσώθη και μαζί της 800 και πλέον αντικείμενα μεγάλης ή μικρότερης ιστορικής και χρηματικής αξίας.
Υπάρχει το Τατόι και το Μον Ρεπό. Στην Κέρκυρα κάπως αξιοποιείται από το κράτος και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Υπάρχουν πολλές ενστάσεις για το πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα, αλλά δεν είναι της ώρας να εγερθούν. Τι γίνεται όμως με το Τατόι; Μέχρι πότε θα είναι ένας περίκλειστος χώρος; Ως πότε η έκταση με τα οικήματα και τα όποια αντικείμενα έχουν απομείνει από την ανθρώπινη λεηλασία και τη φυσική φθορά θα αποτελούν άβατο, μια «μαύρη τρύπα» στα βόρεια προάστια της Αθήνας; Είναι αδιανόητο να ανήκει ακόμη στην αρμοδιότητα κάποιας Επιτροπής Διαχείρισης της Δημόσιας Περιουσίας και να υπάρχει ειδικό αστυνομικό τμήμα για τη φρούρησή του.
Όσα δεν έκλεψαν, δεν λεηλάτησαν, δεν εξήγαγε (νόμιμα και παράνομα) ο Κωνσταντίνος εκτός Ελλάδος σαπίζουν. Τα τρώει το σαράκι και η λασπουριά. Αν πράγματι θέλει να κάνει κάτι η κυβέρνηση, αυτό που πρέπει άμεσα, από τη Δευτέρα, να πράξει είναι να καταργήσει με νόμο την υπάρχουσα επιτροπή (αφού βλέπετε έχει συσταθεί με νόμο) και να αναθέσει σε έναν φορέα την αξιοποίησή του. Να καταργήσει τις πολλαπλές αρμοδιότητες -άλλες έχει το υπουργείο Οικονομικών, άλλες το Πολιτισμού, άλλες το Γεωργίας, άλλες το ΠΕΧΩΔΕ και άλλες και ’γω δεν ξέρω ποιος- και να ιδρύσει έναν φορέα που θα αναλάβει την αξιοποίηση του δάσους, των οικημάτων και των αντικειμένων.
Ο φορέας μπορεί να είναι δημόσιος, όμως η λειτουργία και η διαχείρισή του, το μάνατζμεντ δηλαδή, να ανατεθεί όχι σε κάποιους μανδαρίνους του Δημοσίου, αλλά σε πραγματικούς μάνατζερ. Ας είναι μια σύμπραξη του Δημοσίου με τους ιδιώτες. Ας ενταχθεί στις περίφημες ΣΔΙΤ. Να αναστηλωθούν τα οικήματα, να συντηρηθούν τα αντικείμενα, να καλλιεργηθεί ο χώρος. Να ευπρεπιστούν, να καλλωπιστούν, να περιφραχθούν, να βάλουν ζώα, ελάφια ή ό,τι άλλο μπορεί να το κάνει ευχάριστο σ’ έναν επισκέπτη. Ας αξιοποιηθεί επαγγελματικά, τουριστικά, φυσιολατρικά, ιστορικά. Ας αξιοποιηθεί όπως αξιοποιούν όλα τα σοβαρά κράτη τον εθνικό, ιστορικό και φυσικό τους πλούτο. Επιτέλους η Δημοκρατία μας δεν είναι ακόμη παιδούλα για να ταλανίζεται από παιδικές ασθένειες. Μεγάλωσε, ωρίμασε, έφτασε ο καιρός να κοιτάξει το μέλλον της και να αποβάλει τα κόμπλεξ και τα σπυράκια της ακμής.
Φτάνει πια με τις γαλαζοαίματες φοβίες, ενοχές και ονειρώξεις. Το καμπανάκι για την έναρξη της δημοπρασίας των Christie’s είναι και το σήμα για να σοβαρευτούμε επιτέλους ως κράτος. Ο Κωνσταντίνος, ξεπουλώντας τη μνήμη του (και μνήμη μας), έκοψε οριστικά τη σχέση του με την Ελλάδα. Η όποια εναπομείνασα βασιλική περιουσία ανήκει πλέον στους Έλληνες. Ακόμη κι αν αυτή συνδέεται με άτυχες, άστοχες ή και ολέθριες στιγμές της ιστορίας του έθνους μας, είναι πλέον κομμάτι και κτήμα μας. Όσο καλύτερα το αξιοποιήσουμε, τόσο η βασιλεία δεν θα είναι αντικείμενο πολιτικής διαμάχης, αλλά μια μνήμη ανώδυνη, όπως τόσες άλλες.
Στη μνήμη υπάρχουν όνειρα και εφιάλτες. Κάποτε αγριεύουν, κάποτε ημερεύουν. Σιγά σιγά γίνονται κομμάτι της ζωής μας. Όπως ο άνθρωπος μαθαίνει να ζει και με τα δύο και φτάνει σ’ ένα σημείο που δεν τον στοιχειώνουν, έτσι και τα κράτη πρέπει να μάθουν να ζουν με την Ιστορία και τις περιόδους της. Όσο γρηγορότερα τις αφομοιώνουν, τόσο ευκολότερα τις εντάσσουν και τις αξιοποιούν, ωφελώντας τα συμφέροντα των πολιτών τους.
Δυστυχώς, 33 χρόνια μετά το δημοψήφισμα που έθεσε τέλος στο καθεστώς της βασιλείας, κάποιοι προσπαθούν να στήσουν μια πολιτική και τηλεοπτική οπερέτα. Το μόνο που κατάφεραν είναι να εκτινάξουν τις τιμές της δημοπρασίας των Christie’s και να κάνουν πλουσιότερο τον Κωνσταντίνο και την οικογένειά του. Εγώ, αν ήμουν Κωνσταντίνος, εκτός από ευχαριστήρια επιστολή θα τους έστελνα και ρεγάλο κάποιο ασημικό. Την «πάπια» της Φρειδερίκης. Μπορεί να ανήκε στη μάνα μου, αλλά βγάζοντας στο σφυρί τη μνήμη μου ουδόλως θα μ’ ενδιέφερε η μάνα μου και επιπλέον είναι το μόνο δώρο που αξίζει σ’ αυτούς που με βοήθησαν να αυξήσω την περιουσία μου. Εξάλλου, όπως γράφετε και στην αρχή εσείς κύριε Φελέκη, ο Κουτσαφτής στην «Αγέλαστο πέτρα» του μας λέει ότι περιουσία μας είναι η μνήμη μας. Εμένα είναι το χρήμα. Αυτή είναι και η διαφορά μου με τον φουκαρά τον Έλληνα πρόσφυγα. Αυτός φύλαξε το εικόνισμα και τα κόκαλα των προγόνων του. Εγώ και τις εικόνες και ό,τι είχαν οι δικοί μου τα δημοπράτησα.
Μεγαλειότατε, συμφωνώ. Τώρα μπορείτε να μας αφήσετε για πάντα. Αρκετά μας ταλαιπωρήσατε και μας ταλαιπώρησαν άλλοι για σας. Χωρίς μνήμη είστε ένα τίποτε. Εμείς έχουμε τα εικονίσματα και τα κόκαλα και τα φυλάμε και η εκδίκησή μας είναι που θα φυλάξουμε και τα κόκαλα των γονιών σας και ό,τι απέμεινε από τη δυναστεία σας στη χώρα μας. Πλέον, το παρελθόν σας μας ανήκει και θα το χειριστούμε όπως εμείς θέλουμε. Για σας το μόνο που ταιριάζει είναι τα λόγια του Μάρκες: «Η καρδιά έχει περισσότερα δωμάτια και από ένα ξενοδοχείο με πουτάνες», στο βιβλίο του «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας»...
# αναρτήθηκε από το χρήστη felnikos @ 1:34 μ.μ. 
Σχόλια:
<< Αρχική σελίδα
Κατ' αρχήν απουσιάζει ένα όνομα από το κείμενο, αν και υπονοείται με σαφή τρόπο. Για να βοηθήσω λιγο, ξεκινά από Μητσό και καταλήγει σε Τάκης.
Καλό θα ήταν να αναφέρεται ευθέως, τώρα μάλιστα που ξεκινά σιγά σιγά ο απολογισμός του λαμπρού περάσματος του από την ελληνική πολιτική ζωή.
Θα μου πείτε ότι αυτό είναι ψήγμα μπρόστα σε όλα τ' άλλα θεάρεστα έργα που έκανε κατά καιρούς. Άλλωστε δεν είναι ότι πιο εύκολο να τα βάζει με τις μεγάλες "φαμίλιες".
Όσον αφορά τη συμμετοχή των βασιλιάδων στην ιστορία της χώρας, αυτό είναι ένα γεγονός.Καλώς ή κακώς.
Ας μην εξαντλούν λοιπόν κάποιοι την δημοκρατικότητα και την επαναστατικότητα τους στο πως λ.χ θα άλλαξουν το όνομα μίας οδού!
Κατά τ' άλλα, σε μία εποχή που κύριο χαρακτηριστικό της είναι το διαρκές παρόν, δεν υπάρχει καν μνήμη!
"φυσάει ένας αέρας που σαρώνει ενθύμια παλιά και φυλαχτα"
(Αγύριστο κεφάλι-Μίλτος Πασχαλίδης)
ΥΓ η αγέλαστο πέτρα είναι ένα αριστούργημα.
Καλό θα ήταν να αναφέρεται ευθέως, τώρα μάλιστα που ξεκινά σιγά σιγά ο απολογισμός του λαμπρού περάσματος του από την ελληνική πολιτική ζωή.
Θα μου πείτε ότι αυτό είναι ψήγμα μπρόστα σε όλα τ' άλλα θεάρεστα έργα που έκανε κατά καιρούς. Άλλωστε δεν είναι ότι πιο εύκολο να τα βάζει με τις μεγάλες "φαμίλιες".
Όσον αφορά τη συμμετοχή των βασιλιάδων στην ιστορία της χώρας, αυτό είναι ένα γεγονός.Καλώς ή κακώς.
Ας μην εξαντλούν λοιπόν κάποιοι την δημοκρατικότητα και την επαναστατικότητα τους στο πως λ.χ θα άλλαξουν το όνομα μίας οδού!
Κατά τ' άλλα, σε μία εποχή που κύριο χαρακτηριστικό της είναι το διαρκές παρόν, δεν υπάρχει καν μνήμη!
"φυσάει ένας αέρας που σαρώνει ενθύμια παλιά και φυλαχτα"
(Αγύριστο κεφάλι-Μίλτος Πασχαλίδης)
ΥΓ η αγέλαστο πέτρα είναι ένα αριστούργημα.
# αναρτήθηκε από το χρήστη 
: 7:17 μ.μ.
: 7:17 μ.μ.
Μοιάζει εύκολο να κατηγορείς τη σημερινή εποχή τους παλιούς βασιλιάδες ή ¨παλιοβασιλιάδες¨, πιστεύω όμως, αν και δεν είμαι υπέρ της μοναρχίας, ότι είμαστε υπερβολικοί με τον Κωνσταντίνο.
Ο άνθρωπος η αλήθεια είναι ότι ουσιαστικά δεν πρόλαβε να βασιλέψει, άρα πήρε έναν τίτλο χωρίς να δώσει στο ¨λαό του¨ κάποια, έστω ελάχιστα, θετικά δείγματα της βασιλείας του, όπως έκαναν για παράδειγμα άλλοι πρόγονοί του. Αυτό του προσδίδει εκ των πραγμάτων ένα λαϊκό έλειμμα που θα ακολουθεί και τους απογόνους του. Η δε θέση του ότι αντιστάθηκε στην χούντα επειδή δεν ...γελούσε στην φωτογραφία που έβγαλαν μετά, προκαλεί από μόνη της γέλιο αν όχι οργή από τον κόσμο που βασανίσθηκε.
Τα αντικείμενα όμως του Τατοϊου ήταν της οικογένειάς του και αν θέλει να τα πουλήσει και μαζί και την ιστορία της βασιλικής οικογένειας αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά του (εκτός από ντροπή του) και με την σφραγίδα Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Τώρα το αν υπάρχουν οι συλλέκτες που δίνουν μια περιουσία για να πάρουν αυγά, φλασκιά και βατράχους, σκεφθείτε μόνο ότι πόσο π.χ. θα έπιανε ένα στριγκ του Μπέκαμ σε μια ανάλογη δημοπρασία. Από τα 14 εκ. € μόνο το 1 εκ. είναι η πραγματική και καλλιτεχνική αξία των αντικειμένων και γιαυτό δεν πρέπει να τα βλέπουμε σαν "χάσιμο χρημάτων", αλλά ότι πήραν υπεραξία λόγω της χρήσεως-κατοχής από την βασιλική οικογένεια.
Σε αυτά τα τέως βασιλικά κτίρια όμως και ότι έχει απομείνει μέσα σ' αυτά πρέπει να επικεντρώσουμε αν θέλουμε να αποδώσουμε ελάχιστη τιμή στην ιστορία αυτής της όχι και πολύ πλέον νέας χώρας, ενσωματώνοντας ιστορικά και το επί 135 χρόνια βασιλικό πολίτευμα μαζί με το λιγότερο σε χρόνια αλλά εξίσου σημαντικό προεδρευόμενο πολίτευμα, που μαζί αποτελούν τη νεώτερη ιστορία μας.
Τι πιο ωραίο Φελνικε!.Μία πινακοθήκη, ένα μουσείο, ένα ιστορικό εκθετήριο, σε συνδυασμό με μια απόδραση από την Αθήνα, με μια απόδραση από την σημερινή "εύκολη" εποχή που τείνουμε να ξεχάσουμε ότι κάποτε η Ελλάδα ήταν μια σταλιά και σιγά-σιγά μεγάλωνε χάρη στους αγώνες μας και κακά τα ψέματα και λόγω των διασυνδέσεων και συνεργασιών κάποιων.
Μπορεί σήμερα (και λόγω της παντοδυναμίας της προεδρευομένης ΗΠΑ), τα βασιλικά καθεστώτα να μας φαίνονται γελοία και ίσως πράγματι να είναι, κάποτε όμως να σκεφθούμε μήπως ήταν απαραίτητα για να στηθεί το πρώτο Ελληνικό Κράτος.
Ο άνθρωπος η αλήθεια είναι ότι ουσιαστικά δεν πρόλαβε να βασιλέψει, άρα πήρε έναν τίτλο χωρίς να δώσει στο ¨λαό του¨ κάποια, έστω ελάχιστα, θετικά δείγματα της βασιλείας του, όπως έκαναν για παράδειγμα άλλοι πρόγονοί του. Αυτό του προσδίδει εκ των πραγμάτων ένα λαϊκό έλειμμα που θα ακολουθεί και τους απογόνους του. Η δε θέση του ότι αντιστάθηκε στην χούντα επειδή δεν ...γελούσε στην φωτογραφία που έβγαλαν μετά, προκαλεί από μόνη της γέλιο αν όχι οργή από τον κόσμο που βασανίσθηκε.
Τα αντικείμενα όμως του Τατοϊου ήταν της οικογένειάς του και αν θέλει να τα πουλήσει και μαζί και την ιστορία της βασιλικής οικογένειας αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά του (εκτός από ντροπή του) και με την σφραγίδα Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Τώρα το αν υπάρχουν οι συλλέκτες που δίνουν μια περιουσία για να πάρουν αυγά, φλασκιά και βατράχους, σκεφθείτε μόνο ότι πόσο π.χ. θα έπιανε ένα στριγκ του Μπέκαμ σε μια ανάλογη δημοπρασία. Από τα 14 εκ. € μόνο το 1 εκ. είναι η πραγματική και καλλιτεχνική αξία των αντικειμένων και γιαυτό δεν πρέπει να τα βλέπουμε σαν "χάσιμο χρημάτων", αλλά ότι πήραν υπεραξία λόγω της χρήσεως-κατοχής από την βασιλική οικογένεια.
Σε αυτά τα τέως βασιλικά κτίρια όμως και ότι έχει απομείνει μέσα σ' αυτά πρέπει να επικεντρώσουμε αν θέλουμε να αποδώσουμε ελάχιστη τιμή στην ιστορία αυτής της όχι και πολύ πλέον νέας χώρας, ενσωματώνοντας ιστορικά και το επί 135 χρόνια βασιλικό πολίτευμα μαζί με το λιγότερο σε χρόνια αλλά εξίσου σημαντικό προεδρευόμενο πολίτευμα, που μαζί αποτελούν τη νεώτερη ιστορία μας.
Τι πιο ωραίο Φελνικε!.Μία πινακοθήκη, ένα μουσείο, ένα ιστορικό εκθετήριο, σε συνδυασμό με μια απόδραση από την Αθήνα, με μια απόδραση από την σημερινή "εύκολη" εποχή που τείνουμε να ξεχάσουμε ότι κάποτε η Ελλάδα ήταν μια σταλιά και σιγά-σιγά μεγάλωνε χάρη στους αγώνες μας και κακά τα ψέματα και λόγω των διασυνδέσεων και συνεργασιών κάποιων.
Μπορεί σήμερα (και λόγω της παντοδυναμίας της προεδρευομένης ΗΠΑ), τα βασιλικά καθεστώτα να μας φαίνονται γελοία και ίσως πράγματι να είναι, κάποτε όμως να σκεφθούμε μήπως ήταν απαραίτητα για να στηθεί το πρώτο Ελληνικό Κράτος.
# αναρτήθηκε από το χρήστη : 11:32 π.μ.
: 11:32 π.μ.
Όλες οι συνεντεύξεις του Κωνσταντίνου είναι «στημένες».
Κανένας δημοσιογράφος δεν του κάνει τις εξής ερωτήσεις:
1. Γιατί συνεχώς λέτε για το πού σπούδασαν τα παιδιά σας και δεν λέτε για το τι σπουδές κάνατε εσείς ο ίδιος που σας χρυσοπλήρωνε ο ελληνικός λαός;
2. Γιατί συνεχώς μιλάτε για τη Σχολή Αναβρύτων, λες και είναι κανένα Πανεπιστήμιο τύπου Καίμπριτζ; Γιατί δεν λέτε καθαρά ότι τα Ανάβρυτα που σπουδάσατε ήταν απλά ένα γυμνάσιο, στο οποίο ο καθηγητής δεν θα τολμούσε ποτέ να σας βάλει κακό βαθμό επειδή θα πέρναγε την υπόλοιπη ζωή του στη Μακρόνησο;
3. Πώς καταφέρατε σε δύο (2) χρόνια και τελειώσατε τρεις (3) στρατιωτικές σχολές (Ευελπίδων, Δοκίμων και Ικάρων); Γιατί δεν τις τελειώνατε σε τρία (3) χρόνια (στην κάθε μία η φοίτηση είναι τετραετής);
4. Όταν η χούντα σας κατάργησε οριστικά γιατί βιαστήκατε να δηλώσετε ότι θα σπουδάζατε στο Καίμπριτζ; Γιατί είσασταν επί τρία (3) χρόνια υποψήφιος και τελικά δεν καταφέρατε να γίνετε δεκτός; Πως το δικαιολογήσατε μετά; Ότι «δεν είχε το Καίμπριτζ το κατάλληλο κύρος»;
5. Θυμάστε που όταν είσαστε διάδοχος του Θρόνου στην Αθήνα μια κοπέλα ρωτήθηκε σε ένα λεωφορείο αν της αρέσετε και όταν εκείνη απάντησε «όχι δεν είναι του γούστου μου» συνελήφθη από αστυφύλακα με πολιτικά για περιύβριση αρχής και καταδικάστηκε με την εισήγηση του εισαγγελέα ότι «Σε όλες τις Ελληνίδες αρέσει ο διάδοχος Κωνσταντίνος»;
6. H γιαγιά μου μου έλεγε παλιά ότι καλά κάνατε και μάθατε καράτε επειδή με τον τρόπο αυτό θα μπορούσατε να αντιμετωπίζατε τους εχθρούς της πατρίδας μας. Στη δίκη της χούντας (1975) αποκαλύφθηκε την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος σας επισκέφτηκαν στα ανάκτορά σας στο Τατόι ο Παπαδόπουλος, ο Πατακός και ο Μακαρέζος, και τους δεχτήκατε αόπλους στο γραφείο σας. Εσείς κρατάγατε ένα πιστόλι (τι το κάνατε, καθαρίζατε τα νύχια σας;) και πίσω από τους τρεις πραξικοπηματίες υπήρχαν δύο εμπιστότατοί σας χωροφύλακες που κρατούσαν αυτόματα «Sten». Γιατί δεν τους πυροβολήσατε; Φοβηθήκατε μήπως οι συγγενείς τους σας κάνουν αγωγή κατά του δημοσίου με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα;
7. Ποιος ενέργησε σωστά, εσείς ή ο γαμπρός σας ο Χουάν Κάρλος της Ισπανίας που αντιμετώπισε με θάρρος την απόπειρα πραξικοπήματος του συνταγματάρχη Τεχέρο Μολίνας (1976) και τον εξανάγκασε να αυτοκτονήσει; Ποιός απολαμβάνει υστεροφημία τώρα; Αυτός η εσείς που βουτήξατε στη θάλασσα για να ρίξετε σαμπάνια σε μια ολυμπιονίκη μας (δεν σας εξήγησαν ο Αρναούτης και ο Χοϊδάς ότι δεν ρίχνουν σαμπάνια σε βρεμένους από τη θάλασσα ολυμπιονίκες, η μήπως εσείς δεν το ξέρατε επειδή δεν είχατε βραχει ως ολυμπιονίκης);
8. Θυμάμαι ότι όταν ταξίδευα με το πλοίο στην Κρήτη για το δημοψήφισμα του 1974, την ώρα που μιλούσατε στην τηλεόραση ότι «θέλετε να επιστρέψετε στην πατρίδα σας, για να επισκεφτείτε τους τάφους των προγόνων σας» ένας ασεβής Κρητικός πήγε πίσω από την τηλεόραση και κουνούσε τα χέρια του, σαν να ήσαν τα δικά σας χέρια. Έτσι το πλήθος των Κρητικών επιβατών της «Κρητικής Ατμομπλοϊας» δεν έδειξε την αρμόζουσα κατάνυξη. Γιατί δεν διαμαρτυρηθήκατε, ώστε να επαναληφθεί το δημοψήφισμα;
9. Όταν έγιναν τα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου της «Βασιλευομένης Δημοκρατίας» στις 2 Οκτωβρίου 1974 στη γωνία Πανεπιστημίου και Ιπποκράτους στην Αθήνα, γιατί ανεχτήκατε το πλήθος των ασεβών φοιτητών που φώναζε «λέσα για λέσα είσαι πριγκιπέσα, άνοιξε το παράθυρο να μπει γιαούρτι μέσα» και πέταγε αβγά και νεράντζια; Γιατί δεν ζητήσατε να διαλυθεί το πλήθος με τα μηχανοκίνητα του Μπιτούνη με τα δακρυγόνα («τις αύρες» όπως τις αποκαλούσατε τότε); Γιατί τα ανεχτήκατε όλα αυτά; Γιατί ένας άξιος αξιωματικός, ορκισμένος στη χούντα και στο θρόνο, ο Μπόλαρης, έκανε αυτή την ξεφτιλισμένη απόπειρα πραξικοπήματος με τις πιτζάμες;
10. Δεν ντραπήκατε τους προγόνους σας, τους Αψβούργους, τους Χοετζόλερν, και τόσους άλλους που δόξασαν το στερέωμα της βασιλευόμενης Ευρώπης, τον Μαξιμιλιανό του Μεξικού κλπ; Θα τολμούσαν ποτέ στον Φραγκίσκο Ιωσήφ της Αυστρίας να φωνάξουν «έ, έ, έρχεται – έρχεται γιαούρτι!»;
11. Γιατί – μετά από όλα αυτά – δεν σκεφτήκατε την ματ κίνηση κατά των αντιπάλων σας: Να πάτε στην Αμερική να σας καταψύξουν για τα επόμενα 100 χρόνια και όταν θα ξυπνήσετε, δεν θα ζούν οι επικριτές σας, και θα μπορείτε να ισχυριστείτε ότι τελειώσατε τις 3 στρατιωτικές σχολές σε 12 χρόνια που ήταν κανονικά η φοίτηση όλων αυτών, ότι πήγατε μετά και σπουδάσατε στο Καίμπριτζ; Ποιος ρωτάει σήμερα τί σπουδές είχε κάνει στα νιάτα του ο Όθωνας;
Λυπάμαι, αλλά αν με είχατε πλησιάσει και εμένα ευγενικά, ίσως να σας ρώταγα μόνο για τις σπουδές που έκαναν τα παιδιά σας (για να γεμίσει η συνέντευξη).
Δημοσίευση σχολίου
Κανένας δημοσιογράφος δεν του κάνει τις εξής ερωτήσεις:
1. Γιατί συνεχώς λέτε για το πού σπούδασαν τα παιδιά σας και δεν λέτε για το τι σπουδές κάνατε εσείς ο ίδιος που σας χρυσοπλήρωνε ο ελληνικός λαός;
2. Γιατί συνεχώς μιλάτε για τη Σχολή Αναβρύτων, λες και είναι κανένα Πανεπιστήμιο τύπου Καίμπριτζ; Γιατί δεν λέτε καθαρά ότι τα Ανάβρυτα που σπουδάσατε ήταν απλά ένα γυμνάσιο, στο οποίο ο καθηγητής δεν θα τολμούσε ποτέ να σας βάλει κακό βαθμό επειδή θα πέρναγε την υπόλοιπη ζωή του στη Μακρόνησο;
3. Πώς καταφέρατε σε δύο (2) χρόνια και τελειώσατε τρεις (3) στρατιωτικές σχολές (Ευελπίδων, Δοκίμων και Ικάρων); Γιατί δεν τις τελειώνατε σε τρία (3) χρόνια (στην κάθε μία η φοίτηση είναι τετραετής);
4. Όταν η χούντα σας κατάργησε οριστικά γιατί βιαστήκατε να δηλώσετε ότι θα σπουδάζατε στο Καίμπριτζ; Γιατί είσασταν επί τρία (3) χρόνια υποψήφιος και τελικά δεν καταφέρατε να γίνετε δεκτός; Πως το δικαιολογήσατε μετά; Ότι «δεν είχε το Καίμπριτζ το κατάλληλο κύρος»;
5. Θυμάστε που όταν είσαστε διάδοχος του Θρόνου στην Αθήνα μια κοπέλα ρωτήθηκε σε ένα λεωφορείο αν της αρέσετε και όταν εκείνη απάντησε «όχι δεν είναι του γούστου μου» συνελήφθη από αστυφύλακα με πολιτικά για περιύβριση αρχής και καταδικάστηκε με την εισήγηση του εισαγγελέα ότι «Σε όλες τις Ελληνίδες αρέσει ο διάδοχος Κωνσταντίνος»;
6. H γιαγιά μου μου έλεγε παλιά ότι καλά κάνατε και μάθατε καράτε επειδή με τον τρόπο αυτό θα μπορούσατε να αντιμετωπίζατε τους εχθρούς της πατρίδας μας. Στη δίκη της χούντας (1975) αποκαλύφθηκε την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος σας επισκέφτηκαν στα ανάκτορά σας στο Τατόι ο Παπαδόπουλος, ο Πατακός και ο Μακαρέζος, και τους δεχτήκατε αόπλους στο γραφείο σας. Εσείς κρατάγατε ένα πιστόλι (τι το κάνατε, καθαρίζατε τα νύχια σας;) και πίσω από τους τρεις πραξικοπηματίες υπήρχαν δύο εμπιστότατοί σας χωροφύλακες που κρατούσαν αυτόματα «Sten». Γιατί δεν τους πυροβολήσατε; Φοβηθήκατε μήπως οι συγγενείς τους σας κάνουν αγωγή κατά του δημοσίου με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα;
7. Ποιος ενέργησε σωστά, εσείς ή ο γαμπρός σας ο Χουάν Κάρλος της Ισπανίας που αντιμετώπισε με θάρρος την απόπειρα πραξικοπήματος του συνταγματάρχη Τεχέρο Μολίνας (1976) και τον εξανάγκασε να αυτοκτονήσει; Ποιός απολαμβάνει υστεροφημία τώρα; Αυτός η εσείς που βουτήξατε στη θάλασσα για να ρίξετε σαμπάνια σε μια ολυμπιονίκη μας (δεν σας εξήγησαν ο Αρναούτης και ο Χοϊδάς ότι δεν ρίχνουν σαμπάνια σε βρεμένους από τη θάλασσα ολυμπιονίκες, η μήπως εσείς δεν το ξέρατε επειδή δεν είχατε βραχει ως ολυμπιονίκης);
8. Θυμάμαι ότι όταν ταξίδευα με το πλοίο στην Κρήτη για το δημοψήφισμα του 1974, την ώρα που μιλούσατε στην τηλεόραση ότι «θέλετε να επιστρέψετε στην πατρίδα σας, για να επισκεφτείτε τους τάφους των προγόνων σας» ένας ασεβής Κρητικός πήγε πίσω από την τηλεόραση και κουνούσε τα χέρια του, σαν να ήσαν τα δικά σας χέρια. Έτσι το πλήθος των Κρητικών επιβατών της «Κρητικής Ατμομπλοϊας» δεν έδειξε την αρμόζουσα κατάνυξη. Γιατί δεν διαμαρτυρηθήκατε, ώστε να επαναληφθεί το δημοψήφισμα;
9. Όταν έγιναν τα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου της «Βασιλευομένης Δημοκρατίας» στις 2 Οκτωβρίου 1974 στη γωνία Πανεπιστημίου και Ιπποκράτους στην Αθήνα, γιατί ανεχτήκατε το πλήθος των ασεβών φοιτητών που φώναζε «λέσα για λέσα είσαι πριγκιπέσα, άνοιξε το παράθυρο να μπει γιαούρτι μέσα» και πέταγε αβγά και νεράντζια; Γιατί δεν ζητήσατε να διαλυθεί το πλήθος με τα μηχανοκίνητα του Μπιτούνη με τα δακρυγόνα («τις αύρες» όπως τις αποκαλούσατε τότε); Γιατί τα ανεχτήκατε όλα αυτά; Γιατί ένας άξιος αξιωματικός, ορκισμένος στη χούντα και στο θρόνο, ο Μπόλαρης, έκανε αυτή την ξεφτιλισμένη απόπειρα πραξικοπήματος με τις πιτζάμες;
10. Δεν ντραπήκατε τους προγόνους σας, τους Αψβούργους, τους Χοετζόλερν, και τόσους άλλους που δόξασαν το στερέωμα της βασιλευόμενης Ευρώπης, τον Μαξιμιλιανό του Μεξικού κλπ; Θα τολμούσαν ποτέ στον Φραγκίσκο Ιωσήφ της Αυστρίας να φωνάξουν «έ, έ, έρχεται – έρχεται γιαούρτι!»;
11. Γιατί – μετά από όλα αυτά – δεν σκεφτήκατε την ματ κίνηση κατά των αντιπάλων σας: Να πάτε στην Αμερική να σας καταψύξουν για τα επόμενα 100 χρόνια και όταν θα ξυπνήσετε, δεν θα ζούν οι επικριτές σας, και θα μπορείτε να ισχυριστείτε ότι τελειώσατε τις 3 στρατιωτικές σχολές σε 12 χρόνια που ήταν κανονικά η φοίτηση όλων αυτών, ότι πήγατε μετά και σπουδάσατε στο Καίμπριτζ; Ποιος ρωτάει σήμερα τί σπουδές είχε κάνει στα νιάτα του ο Όθωνας;
Λυπάμαι, αλλά αν με είχατε πλησιάσει και εμένα ευγενικά, ίσως να σας ρώταγα μόνο για τις σπουδές που έκαναν τα παιδιά σας (για να γεμίσει η συνέντευξη).
# αναρτήθηκε από το χρήστη : 8:21 μ.μ.
: 8:21 μ.μ. Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε Αναρτήσεις [Atom]